Εκλογές της 7ης Ιουλίου: η Δεξιά νίκησε τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες- η ταξική αντεπίθεση θα την νικήσει στους αγώνες που έρχονται!

Εκλογές της 7ης Ιουλίου: η Δεξιά νίκησε τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες- η ταξική αντεπίθεση θα την νικήσει στους αγώνες που έρχονται!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ EΕΚ

Εκλογές της 7ης Ιουλίου: η Δεξιά νίκησε τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες- η ταξική αντεπίθεση θα την νικήσει στους αγώνες που έρχονται!

Με τον αέρα του νικητή που της δώσανε οι Ευρωεκλογές κι οι αυτοδιοικητικές εκλογές της 26ης Μαΐου, η Δεξιά του “Κούλη” Μητσοτάκη νίκησε και στις κάλπες των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της 7ης Iουλίου, με ποσοστό 39,85 % που της επιτρέπει την αυτοδυναμία στην Βουλή.
Η νίκη της Δεξιάς, όμως, ούτε “ιστορική” είναι, όπως βιάστηκε να θριαμβολογήσει, κι ούτε καν “στρατηγική ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά της Αριστεράς, όπως ανοικτά επιδίωκε δια στόματος Άδωνη και τσεκουροφόρου Βορίδη.
H NΔ έδρεψε τους καρπούς της άθλιας κωλοτούμπας του Τσίπρα τον Ιούλιο του 2015, της συνθηκολόγησης στην τρόικα και της 4ετούς πιστής εφαρμογής του αντιλαϊκού τρίτου μνημονίου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβερνητική εξουσία καβαλώντας το μεγάλο κύμα των μαζικών αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων του 2010-15, η ΝΔ καβάλησε το κύμα της διάψευσης των λαϊκών προσδοκιών, της οργής που δεν βλέπει διέξοδο μέσα στην παρατεινόμενη κρίση και την κοινωνική δυστυχία, της σύγχυσης κι απογοήτευσης, σε συνθήκες απουσίας μιας ορατής πειστικής εναλλακτικής από τα αριστερά.
Από την άλλη μεριά, ο άγριος νεοφιλελευθερισμός κι ο επερχόμενος ρεβανσιστικός αυταρχισμός που δύσκολα έκρυβε η ΝΔ, έστρεψε, την τελευταία στιγμή, ένα σημαντικό τμήμα των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα στις εργατικές περιοχές να συσπειρωθεί ξανά σε μία αντιδεξιά ψήφο -όχι ψήφο εμπιστοσύνης!- στον ΣYPIZA, επιτρέποντάς του να διατηρήσει ένα υψηλό ποσοστό 31,53 %.
Tο KINAΛ/ΠAΣOK, με όλα τα υπολείμματα που έχει και κινεί ακόμα μέσω θέσεων στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους εργατοπατέρες, στους πελατειακούς μηχανισμούς, δεν κατάφερε να σπάσει το φράγμα του διψήφιου ποσοστού που έλπιζε η Φώφη. Με το 8,10 % δύσκολα μπορεί να νεκραναστηθεί και ήδη γίνεται δωρητής σώματος στη ΝΔ ή και στον ΣΥΡΙΖΑ, με το αζημίωτο.

Oι ναζιστές της Xρυσής Aυγής, που πριν λίγα χρόνια απειλούσαν ότι θα έρθουνε και «η γη θα τρέμει» είδαν με τρόμο τα ποσοστά τους να συρρικνώνονται από το 6,99 % το 2015 στο 2,93 % (μείωση κατά 56%, μείον 213.872 ψήφους) και να μένουν τελικά εκτός βουλής. H ναζιστική εγκληματική συμμορία των υποδίκων δεν θα μπορεί να επικαλεστεί τη βουλευτική ιδιότητα για να μην μπει φυλακή για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλες εγκληματικές επιθέσεις. Το “ξωπέταγμα” από την Βουλή του ναζιστικού μορφώματος που είχε γίνει πρότυπο όλων των φασιστών της Ευρώπης, είναι αναμφίβολα μια νίκη του αντιφασιστικού λαϊκού κινήματος, μαζί και της παραδειγματικής στάσης της ηρωικής Μάγδας Φύσσα. Δεν πρέπει, όμως, να υπάρχουν αυταπάτες ότι ο φασισμός πέθανε στις κάλπες. Ένα κομμάτι της ‘ΧΑ”| φυλλορρόησε στην ΝΔ, ένα μικρότερο στον ακροδεξιό τσαρλατάνο Βελόπουλο και τα πιο φονικά τρωκτικά κρύφτηκαν στους υπονόμους της “νύχτας” και στα λαγούμια του λεγόμενου “βαθέος Κράτους”. Tο αντιφασιστικό και εργατικό κίνημα πρέπει να συνεχίσει τον αγώνα για να συντριβεί ο ναζισμός στις γειτονιές και στους δρόμους – μαζί με το σύστημα που τους θρέφει και τους ενισχύει.
Το KKE απέτυχε να κερδίσει από τη φθορά του ΣYPIZA και βαλτώνει στα όρια του 5,3 %. Δεν το έσωσε, φυσικά, το «φιλί ζωής» και νομιμοφροσύνης που πήρε από απογοητευμένους αριστερούς, πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή και από πρώην μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και δεν μπορεί να προβάλλει πάντα σαν άλλοθι ότι τάχα φταίνε οι άλλοι, ο “αρνητικός συσχετισμός” ή ο “συντηρητισμός” του λαού. Νομίζει η σταλινική γραφειοκρατία του Περισσού ότι αυτός ο λαός, προπαντός η εργατική πρωτοπορία, ξεχάσανε τις Βάρκιζες ή, πιο πρόσφατα, την στάση της τον Δεκέμβριο του 2008 ή στο Δημοψήφισμα του 2015, ή τον σεχταρισμό των απομονωμένων με υγειονομικές ζώνες διαδηλώσεων κι άλλων κινητοποιήσεων, τον οπορτουνισμό στην καθημερινή πράξη; Η αυτοκριτική είναι άγνωστη λέξη και προπαντός πρακτική σ’ αυτούς που καταγγέλλουν τους πάντες. Η γραφειοκρατία, κλειστή στον εαυτό της, προσπαθεί να αυτοσυντηρηθεί μόνο, και σφετερίζεται μνήμες και παραδόσεις του ηρωικού ιστορικού παρελθόντος – ένα παρελθόν το οποίο δεν ζωντανεύει ποτέ στο παρόν.
Στο αναδιαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό δύο νέα κόμματα εισέρχονται στη βουλή. Από την μια, το κόμμα του ακροδεξιού εθνικιστή Bελόπουλου με τις θαυματουργές αλοιφές και τις επιστολές του Xριστού με ποσοστό 3,70 %. Από την άλλη το αρχηγικό MEPA25 του Bαρουφάκη με 3,44 %, μια πολυσυλλεκτική συνάθροιση πρώην αριστερών συριζαίων με νεοφιλελεύθερους ευρωπαιόφιλους και άλλους. Ο Βαρουφάκης θέλει να ψαρέψει μέσα στη σύγχυση, προβάλλοντας την τάχα “σκληρή διαπραγματευτική γραμμή με την τρόικα” – την συνταγή της καταστροφής του Ιουλίου 2015.

Το εγχείρημα ενός “καλύτερου, συνεπέστερου ΣΥΡΙΖΑ” έχει ήδη ναυαγήσει κι οποιαδήποτε επανάληψή του οδηγεί μόνο σε φάρσα ή στο πουθενά.
Το δείχνει ήδη η εκμηδένιση της ΛAE που νόμιζε ότι θα σωζόταν εάν χάιδευε τους εθνικιστικούς κύκλους, ιδιαίτερα με το Μακεδονικό. Δεν την έσωσε ούτε η αλλαγή ηγεσίας μετά το φιάσκο των Ευρωεκλογών. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 είχε ποσοστό 2,87 % και 155.242 ψήφους, στις ευρωεκλογές της 26ης Mαΐου εξαερώθηκε στο 0,56 % και 31.648 ψήφους, τώρα υποδιπλασιάστηκε στο 0,28 % και 15.930 ψήφους. Παρόλα αυτά, ορισμένες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς επιμένουν να την συνοδεύουν ακόμα και στον πολιτικό τάφο.
Ο κυριότερος μετωπικός φορέας στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, η ANTAPΣYA, χάνει τους μισούς ψήφους που είχε πάρει σε συνεργασία με το ΕΕΚ τον Σεπτέμβριο του 2015 και μειώνεται στο 0,41 % και τις 23.191 ψήφους. Παρά την μαχητικότητα των αγωνιστών της στους κοινωνικούς αγώνες, η εσωτερική κρίση της που εκδηλώνεται, σε μια κρίσιμη καμπή, φανερώνει το στρατηγικό αδιέξοδο.

Tο EEK, κυρίως λόγω οικονομικών δυσκολιών κατέβηκε μόνο σε 22 εκλογικές περιοχές από τις 57, ενώ στις υπόλοιπες κάλεσε να ψηφιστούν υποψήφιοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στον περιορισμένο αριθμό περιφερειών, το ΕΕΚ πήρε 2003 ψήφους, ποσοστό 0,04% (υπολογισμένο σε πανελλαδική κλίμακα και όχι στις περιφέρειες στις οποίες συμμετείχε και το οποίο είναι αρκετά υψηλότερο).
Χαιρετίζουμε πρώτα-πρώτα του συντρόφους και τις συντρόφισσες που με αυτοθυσία κι επαναστατικό πείσμα ρίχτηκαν και στη μάχη αυτή, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, κάνοντας δυνατό να ακουστεί η ανεξάρτητη επαναστατική φωνή του Τροτσκισμού στην κρίσιμη στιγμή μετάβασης που σημαδεύουν οι εκλογές αυτές και διευρύνοντας την επιρροή και τις επαφές του κόμματος σε νέους προλεταριακούς χώρους και σε νέες δυνάμεις των καταπιεσμένων και της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Χαιρετίζουμε κι ευχαριστούμε παλιούς και νέους συντρόφους που μας στήριξαν στον αγώνα μας και που μας ψήφισαν.
Όπως δεν πάψαμε να προειδοποιούμε στο διάστημα μιας βουβής κι ολιγοήμερης προεκλογικής περιόδου, οι εκλογές του Ιουλίου είναι μια στιγμή μετάβασης σε μια νέα φάση όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, του πραγματικού αλλά αόρατου πρωταγωνιστή που κινεί τις αντιμαχόμενες δυνάμεις σε νέες συγκρούσεις και πολιτικές εκρήξεις.
Το επιχείρημα ότι το αστικό πολιτικό σύστημα “σταθεροποιήθηκε” σε ένα “νέο δικομματισμό” είναι σαθρό και μένει στην επιφάνεια της εκλογικής αριθμητικής. Το δείχνει με τον τρόπο της η δεύτερη μεγαλύτερη αποχή από τον καιρό της πτώσης της χούντας, 42%. Η προηγούμενη ήταν το 44% τον Σεπτέμβριο του 2015, μετά την ψυχρολουσία της μετατροπής του λαϊκού ΟΧΙ σε άθλιο ΝΑΙ της υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ. Από το 2007, αρχή της παγκόσμιας κρίσης και προάγγελο της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008, παρατηρείται μια εντεινόμενη τάση αυξανόμενης αποχής, διευρυνόμενου χάσματος ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα και τις λαϊκές μάζες, προπαντός τη νέα γενιά. Ανάλογες εξελίξεις εμφανίζονται στην Ευρώπη και διεθνώς. Δεν πρόκειται να σταθεροποιηθεί το αστικό σύστημα στην Ελλάδα με τα μέτρα αγριανθρωπισμού που θα πάρει η δεξιά κυβέρνηση υπηρετών του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού της ΕΕ και των HΠΑ. Η κυβέρνηση της ΝΔ -ήδη η σύνθεσή της το δείχνει- θα είναι ολοένα πιο επιθετική ενώ, την ίδια στιγμή, θα υποσκάπτεται εκ θεμελίων από την επιδεινούμενη παγκόσμια οικονομική κρίση και την αποσάθρωση των ερεισμάτων στα μικροαστικά στρώματα που την ψήφισαν.
Οι κρίσιμες μάχες είναι μπροστά μας, όχι πίσω μας. Η επαναστατική αριστερά πρέπει να ανασυνταχτεί ξεπερνώντας τον κατακερματισμό, να επανεξοπλιστεί με επαναστατικό πρόγραμμα, στρατηγική και τακτική.
Το ίδιο το ΕΕΚ πρέπει να κάνει ένα άλμα πολιτικό κι οργανωτικό σε όλα τα επίπεδα, σε πανελλαδική και διεθνή κλίμακα, παλεύοντας πάντα κάτω από την σημαία της 4ης Διεθνούς.

Το ΠΓ του ΕΕΚ
9 Ιουλίου 2019