του Θόδωρου Κουτσουμπού
Η Παλαιστίνια βουλευτής Khalida Jarrar, αντιπρόσωπος στο Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο (Palestinian Legislative Council – PLC), δηλαδή της παλαιστινιακής Βουλής, απελευθερώθηκε ύστερα από 2 χρόνια κράτησης στις ισραηλινές φυλακές.
Η 58χρονη Παλαιστίνια πολιτικός, δραστήρια φεμινίστρια, αγωνίστρια στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, είχε συλληφθεί στο σπίτι της, στη Ραμάλα, στις 31 Οκτωβρίου 2019. Η σύλληψη αυτή ήλθε 8 μήνες αφότου αφέθηκε ελεύθερη μετά από 20 μήνες διοικητικής κράτησης – χωρίς δίκη! Στη δημοκρατία του Ισραήλ, τη «μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή», η φυλάκιση χωρίς δίκη και χωρίς επίσημα διατυπωμένη κατηγορία, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και χιλιάδες Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες έχουν κρατηθεί για μήνες και για χρόνια στις φυλακές υπό αυτό το καθεστώς. Αυτή την περίοδο στις ισραηλινές φυλακές κρατούνται περίπου 4.500 Παλαιστίνιοι εκ των οποίων οι 365 είναι υπό διοικητική κράτηση.
Τον Ιούλιο, η μία από τις δύο κόρες της Khalida Jarrar, η 31χρονη Suha, πέθανε στη Ραμάλα από επιπλοκές στην υγεία της. Υπήρξαν μαζικές εκκλήσεις για να επιτραπεί στην Jarrar παραστεί στην κηδεία της κόρης της, τις οποίες το Ισραήλ απέρριψε. Την Κυριακή 26/9/2021, αμέσως μετά την απελευθέρωσή της, η Jarrar πήγε στο νεκροταφείο της Ραμάλα, όπου είναι θαμμένη η Suha. Δεκάδες εξέχοντα μέλη, υποστηρικτές και ηγέτες του πολιτικού κόμματος Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP, υπό τη σημαία του οποίου αγωνίζεται η Khalida Jarrar), η επικεφαλής της Λέσχης Παλαιστίνιων Κρατουμένων, Qadura Faris, η κυβερνήτης των πόλεων Ramallah και al-Bireh, Leila Ghannam, και δεκάδες Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι ήταν παρόντες στο νεκροταφείο όταν έφτασε η Jarrar.
«Μου απαγόρευσαν να συμμετάσχω στην κηδεία της αγαπημένης μου κόρης και να δώσω ένα φιλί στο μέτωπο της κόρης μου», δήλωσε η Jarrar στο νεκροταφείο. «Μου αρνήθηκαν να την αποχαιρετίσω», πρόσθεσε ξεσπώντας σε δάκρυα. «Η τελευταία φορά που αγκάλιασα τη Suha ήταν τη νύχτα της σύλληψής μου το 2019».
Ανώτερο στέλεχος του PFLP δήλωσε ότι ενώ «είναι μια πραγματικά οδυνηρή στιγμή και τα λόγια δεν εκφράζουν το συναίσθημα της βαθιάς θλίψης, είμαστε ευτυχείς που η Jarrar είναι ελεύθερη από τη φυλακή της κατοχής». Η οργάνωση για τα δικαιώματα των κρατουμένων, Addameer, που εδρεύει στη Ραμάλα, δήλωσε ότι «όλες οι κρατήσεις και συλλήψεις [της] συνιστούν κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και έρχονται σε αντίθεση με τη διεθνώς καθιερωμένη νομική αρχή και την απαγόρευση να δικάζεται ένα άτομο για την ίδια πράξη δύο φορές». Το Ισραήλ έχει θέσει εκτός νόμου περισσότερες από 400 οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων όλων των παλαιστινιακών πολιτικών κομμάτων – συμπεριλαμβανομένου του κυβερνώντος κόμματος Φατάχ και της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) – ως “τρομοκρατικές ομάδες”. Με αυτόν τον τρόπο καταδικάζει πολλούς Παλαιστίνιους με το πρόσχημα της “συμμετοχής σε παράνομη οργάνωση” ή της “παροχής υπηρεσιών σε μια τέτοια οργάνωση” λόγω των πολιτικών τους δεσμών ή κάθε είδους ειρηνικής δραστηριότητας. Η Jarrar αποτελεί εδώ και καιρό στόχο της ισραηλινής κατοχής λόγω της πολιτικής της στάσης και του πολιτικού της ακτιβισμού. Η Jarrar εξελέγη ως μέλος του PLC με τη λίστα του PFLP το 2006. Έχει επίσης διοριστεί μέλος της Παλαιστινιακής Εθνικής Επιτροπής για την παρακολούθηση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Πηγή: Al Jazeera
Το Δίκτυο Αλληλεγγύης των Παλαιστινίων Φυλακισμένων Samidoun χαιρετίζει τη Khalida Jarrar, την οικογένεια και τα αγαπημένα της πρόσωπα, τους συντρόφους της και τον Παλαιστινιακό λαό, με αφορμή την απελευθέρωσή της ύστερα από δύο χρόνια άδικης φυλάκισης στις φυλακές της Ισραηλινής κατοχής. Η στιγμή της αποφυλάκισής της είναι μια στιγμή χαράς για όλους, σε όλο τον κόσμο, που υποστηρίζουν τη δίκαιη υπόθεση του παλαιστινιακού λαού και το διεθνές κίνημα για απελευθέρωση και δικαιοσύνη. Σήμερα, η σταθερότητα, η δύναμη και η ηγεσία της πρέπει να μας δώσουν την ευκαιρία όχι μόνο να γιορτάσουμε την επιστροφή της στο σπίτι αλλά και να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για απελευθέρωση και επιστροφή στην Παλαιστίνη. Φυσικά, ο εορτασμός μας σήμερα συνοδεύεται από τιμή και πένθος για τις πέντε ζωές Παλαιστινίων που χάθηκαν σήμερα από τις δυνάμεις της ισραηλινής κατοχής καθώς αντιστάθηκαν στις επιθέσεις δολοφονιών και συλλήψεων: Αχμάντ Ζαχράν, Μαχμούντ Χμαϊντάν, Οσάμα Σόμπ, Γιουσέφ Σόμπ και Ζακαρία Μπαντουάν. Αυτοί οι μάρτυρες αντιστάθηκαν στην κλοπή και τον αποικισμό της παλαιστινιακής γης και των ζωών μέχρι την τελευταία τους πνοή.
Η Jarrar, η Παλαιστίνια πολιτική ηγέτης, φεμινίστρια και βουλευτής, συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής την 1η Νοεμβρίου 2019, μόλις οκτώ μήνες μετά την αποφυλάκισή της ύστερα από 20 μήνες σε ισραηλινή διοικητική κράτηση – φυλάκιση χωρίς κατηγορία ή δίκη, μετά την σύλληψή της από τις δυνάμεις κατοχής στο 2017. Κατά τη διάρκεια της κράτησής της από το 2017 έως το 2019, πάνω από 275 οργανώσεις υπέγραψαν διεθνές κάλεσμα για την απελευθέρωσή της. Η επίθεση του 2019 από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής ήρθε καθώς ετοιμαζόταν να διδάξει στο Πανεπιστήμιο Bir Zeit με αντικείμενο το διεθνές δίκαιο και το παλαιστινιακό κίνημα… Το 2014, αντιστάθηκε -και νίκησε- μια ισραηλινή προσπάθεια να την εκτοπίσει βίαια από το σπίτι της οικογένειάς της στο Ελ-Μπιρέχ στην Ιεριχώ. Εννέα μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 2015, συνελήφθη από τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής και διατάχθηκε η διοικητική της κράτηση – φυλάκιση, χωρίς κατηγορία ή δίκη. Μετά από παγκόσμια κατακραυγή, οδηγήθηκε ενώπιον ισραηλινών στρατιωτικών δικαστηρίων και αντιμετώπισε 12 κατηγορίες για την πολιτική της δραστηριότητα, για ομιλίες ή συμμετοχή σε εκδηλώσεις για την υποστήριξη Παλαιστινίων κρατουμένων. Κρατήθηκε 15 μήνες σε ισραηλινή φυλακή – και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερη για 13 μήνες μέχρι τη νέα σύλληψή της το 2017.
Κατά τη διάρκεια των 2 τελευταίων χρόνων της φυλάκισης της Khalida Jarrar, ο Παλαιστινιακός λαός έγινε μάρτυρας: της προσπάθειας επιβολής της λεγόμενης «συμφωνίας του αιώνα» μέσω εκστρατειών εξομάλυνσης με επικεφαλής τις ΗΠΑ σε συνεργασία με αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα˙ των επαναλαμβανόμενων βομβαρδισμών και της πολιορκίας της Γάζας˙ της πανδημίας του COVID-19 και των επιπτώσεών της στην Παλαιστίνη και παγκόσμια˙ της εξέγερσης των Παλαιστινίων από τον [Ιορδάνη] Ποταμό έως τη Θάλασσα, μέσα και έξω από την Παλαιστίνη, τον Μάιο του 2021, παράλληλα με τη μάχη του Σεΐφ αλ Κουντς˙ της αυτοαπελευθέρωσης / απόδρασης έξι Παλαιστινίων αιχμαλώτων με τα εργαλεία που μπορούσαν να φτιάξουν με το χέρι, καταρρακώνοντας την ψεύτικη βιτρίνα του ανίκητου της ισραηλινής κατοχής.
Khalida Jarrar
Η εποχή της ελευθερίας θα έρθει
[Από τη neaprooptiki της 24 Απρίλη 2020 αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από πρόλογο που έγραψε η Khalida Jarrar στην έκδοση του βιβλίου του Ραμζί Μπαρούντ με τίτλο «Αυτές οι Αλυσίδες θα Σπάσουν: Παλαιστινιακές Ιστορίες Αγώνα και Θάρρους στις Ισραηλινές Φυλακές».
Η φυλακή δεν είναι ένα μέρος φτιαγμένο από ψηλούς τοίχους, αγκαθωτά συρματοπλέγματα και μικρά, ασφυκτικά κελιά με βαριές ατσάλινες πόρτες. Δεν είναι απλώς ένα μέρος που ορίζεται από τον διαπεραστικό ήχο του μετάλλου· πράγματι, το τρίξιμο ή ο χτύπος του μετάλλου είναι ο πιο συχνός ήχος που ακούγεται στις φυλακές, όταν οι βαριές πόρτες ανοιγοκλείνουν, όταν τα βαριά κρεβάτια ή τα ντουλάπια μετακινούνται, όταν οι χειροπέδες σφίγγονται ή χαλαρώνουν. Ακόμα και τα Bosta –τα θορυβώδη οχήματα που μεταφέρουν τους φυλακισμένους από την μία φυλακή στην άλλη-, είναι μεταλλικά τέρατα, των οποίων το εσωτερικό, το εξωτερικό, ακόμα και οι πόρτες τους είναι χτισμένα με αλυσίδες.
Όχι, η φυλακή είναι περισσότερο απ’ όλα αυτά. Είναι επίσης ιστορίες αληθινών ανθρώπων, που καθημερινά υποφέρουν και αγώνων ενάντια στους φρουρούς των φυλακών και την διοίκηση. Η φυλακή είναι μια ηθική στάση που πρέπει να φτιάχνεται καθημερινά και ποτέ δεν μπορεί να αφεθεί πίσω σου.
Η φυλακή είναι σύντροφοι -αδερφές και αδερφοί που συν τω χρόνω, έρχονται κοντύτερα σε σένα από ότι η ίδια σου η οικογένεια. Είναι μια κοινή αγωνία, πόνος, θλίψη και παρόλα αυτά επίσης, μερικές φορές χαρά.
Στη φυλακή, αντιμετωπίζουμε τον υβριστή φύλακα μαζί, με την ίδια θέληση και αποφασιστικότητα να τον λυγίσουμε ώστε να μη μας λυγίσει. Αυτή η πάλη είναι ατελείωτη και εκδηλώνεται σε κάθε δυνατή μορφή, από την απλή πράξη της άρνησης των γευμάτων μας, τον αυτο-περιορισμό μας στις αίθουσές μας, μέχρι την πιο μεγάλη φυσικά και ψυχολογικά από όλες τις προσπάθειες – την ανοιχτή απεργία πείνας. Αυτά είναι κάποια από τα εργαλεία που οι Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι χρησιμοποιούν για να παλέψουν και να κερδίσουν τα στοιχειώδη τους δικαιώματα και για να διατηρήσουν λίγη από την αξιοπρέπειά τους.
Η φυλακή είναι η τέχνη της εξερεύνησης δυνατοτήτων· είναι ένα σχολείο που σε εκπαιδεύεινα λύνεις τις καθημερινές δοκιμασίες χρησιμοποιώντας τα απλούστερα και πιο δημιουργικά μέσα, είτε αυτά είναι η προετοιμασία του φαγητού, η επιδιόρθωση παλιών ρούχων ή η ανεύρεση κοινού εδάφους ώστε ίσως όλοι να αντέξουμε και να επιβιώσουμε μαζί.
Στη φυλακή, πρέπει να έχουμε επίγνωση του χρόνου, γιατί αν δεν το κάνουμε, θα σταματήσει. Έτσι, κάνουμε οτιδήποτε μπορούμε για να πολεμήσουμε την ρουτίνα, για να πάρουμε την ευκαιρία να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε κάθε σημαντική περίσταση στη ζωή μας, προσωπική ή συλλογική.
Έχω την τιμή να είμαι μέρος αυτού του βιβλίου, μοιραζόμενη την δική μου ιστορία και γράφοντας αυτόν τον πρόλογο.
Σε αυτό το βιβλίο, θα εντρυφήσετε μέσα στις ζωές αντρών και γυναικών, θα διαβάσετε υπαινικτικές ιστορίες που έχουν επιλεγεί για να σας μοιραστούν, ιστορίες που ίσως σας εκπλήξουν, σας εξοργίσουν ή ακόμα σας σοκάρουν. Αλλά είναι κρίσιμες ιστορίες που πρέπει να ειπωθούν, να διαβαστούν και να ξαναειπωθούν.
Οι ιστορίες σε αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένες για να σας σοκάρουν, αλλά περισσότερο για να δείξουν έστω και ένα σχετικά μικρό μέρος της καθημερινής ανυπόφορης πραγματικότητας χιλιάδων αντρών και γυναικών, που είναι ακόμα περιορισμένοι ανάμεσα σε ψηλούς τοίχους, συρματοπλέγματα και μεταλλικές πόρτες. Όταν θα διαβάσετε αυτό το βιβλίο, θα έχετε ένα πλαίσιο αναφοράς που θα σας επιτρέψει να φανταστείτε, τώρα και πάντα, πώς είναι η ζωή σε μια Ισραηλινή φυλακή.
Και κάθε ιστορία, είτε περιλαμβάνεται στο βιβλίο είτε όχι, δεν είναι μια φευγαλέα ιστορία που αφορά μόνο το πρόσωπο που την έζησε, αλλά ένα γεγονός που συγκλονίζει συθέμελα την φυλακισμένη, τους συντρόφους της, την οικογένειά της και ολόκληρη την κοινότητα. Κάθε ιστορία εκπροσωπεί μια δημιουργική ερμηνεία μιας ζωής που έχει βιωθεί, παρ’ όλη την κακουχία, από ένα πρόσωπο του οποίου η καρδιά χτυπά με την αγάπη για την πατρίδα της και με τον πόθο της πολύτιμης ελευθερίας της.
Κάθε προσωπική αφήγηση είναι επίσης μια καθοριστική στιγμή, μια σύγκρουση ανάμεσα στην θέληση του δεσμοφύλακα και ό,τι αυτός εκπροσωπεί, και την θέληση των φυλακισμένων και ό,τι αυτοί εκπροσωπούν σαν μια συλλογικότητα, ικανοί, όταν ενωθούν, να ξεπεράσουν απίστευτα εμπόδια.
Στην πραγματικότητα, αυτές δεν είναι απλώς ιστορίες φυλακής. Για τους Παλαιστίνιους, η φυλακή είναι ένας μικρόκοσμος της πολύ μεγαλύτερης πάλης ενός λαού που αρνείται να υποδουλωθεί στη δική του γη και που είναι αποφασισμένος να επανακτήσει την ελευθερία του, με την ίδια θέληση και σθένος που έχουν επιδειχθεί από όλα τα θριαμβεύοντα, πρώην αποικιοκρατούμενα έθνη.
Τα δεινά και οι παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι, όλα σε αντίθεση με τον διεθνή και ανθρωπιστικό νόμο, είναι μόνο η μία πλευρά της ιστορίας της φυλακής. Η άλλη πλευρά μπορεί αληθινά να κατανοηθεί και να μεταδοθεί από εκείνους που έχουν ζήσει αυτές τις οδυνηρές εμπειρίες.
Αυτό το βιβλίο θα σας επιτρέψει να ζήσετε μέρος αυτής της εμπειρίας ακουμπώντας εν συντομία στη γεμάτη έμπνευση ανθρώπινη πορεία των Παλαιστίνιων αντρών και γυναικών που έχουν επιβιώσει διαμέσου καθοριστικών στιγμών, με όλες τις οδυνηρές τους λεπτομέρειες και δοκιμασίες.
Εδώ, μπορείτε να φανταστείτε ποιο είναι το αίσθημα που νιώθεις όταν χάνεις μια αγαπημένη μητέρα ενώ είσαι περιορισμένη σε ένα μικρό κελί, πώς να αντιμετωπίσεις το σπάσιμο του ποδιού σου, να στερηθείς την οικογενειακή επίσκεψη κάποτε ακόμα και για ολόκληρα χρόνια, να σου αρνηθούν το δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην αντιμετώπιση του θανάτου ενός συντρόφου.
Την στιγμή που θα μαθαίνεις για πολυάριθμες πράξεις φυσικών βασανιστηρίων, ψυχολογικών μαρτυρίων, και παρατεταμένης απομόνωσης, θα ανακαλύψεις επίσης την δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, όταν οι άντρες και οι γυναίκες αποφασίζουν να αντιπαλέψουν, να διατρανώσουν τα φυσικά τους δικαιώματα και να εναγκαλιστούν την ανθρωπιά τους.
Πράγματι, αυτές είναι ιστορίες αντρών και γυναικών που έχουν συλλογικά αποφασίσει ποτέ να μην λυγίσουν, ανεξάρτητα από το μέγεθος της πίεσης και του πόνου.
Θα ήθελα να ολοκληρώσω απευθύνοντας χαιρετισμό σε κάθε γυναίκα και κάθε άντρα φυλακισμένο που με λαχτάρα περιμένουν την στιγμή της ελευθερίας τους και την ελευθερία του λαού τους. Χαιρετίζω αυτούς των οποίων οι ιστορίες έχουν γραφτεί σε αυτό το βιβλίο και τους ευχαριστώ που μας επέτρεψαν να έχουμε ένα παράθυρο σε ένα μύχιο, οδυνηρό κεφάλαιο της ζωής τους.
Όσο για αυτούς των οποίων οι ιστορίες δεν εξιστορούνται εδώ, απλώς επειδή είναι χιλιάδες χιλιάδων προσωπικών αφηγήσεων που έχουν μείνει ανείπωτες, είσθε πάντα στις καρδιές μας και τα μυαλά μας.
Αγαπητέ αναγνώστη, παρακαλώ κάνε το δικό σου έργο, ακούγοντας και επικοινωνώντας τις ιστορίες των Παλαιστίνιων, είτε εκείνων που είναι αιχμάλωτοι στις Ισραηλινές φυλακές είτε αυτών που υποφέρουν κάτω από την Ισραηλινή κατοχή. Μετέφερε και επικοινώνησε το μήνυμά τους στον κόσμο, ώστε, κάποια μέρα, οι τοίχοι κάθε φυλακής να πέσουν, εγκαινιάζοντας την εποχή της Παλαιστινιακής ελευθερίας.
μετάφραση: Ε.Α
