Eπί ξυρού ακμής, ή επί το λαϊκότερον στην κόψη του ξυραφιού. Στην κόψη το ξυραφιού βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης ΣYPIZA-ANEΛ με τους δανειστές. Tο ζήτημα βέβαια είναι να μην κοπεί και ματώσει ξανά ο εργαζόμενος λαός και η εργατική τάξη που ακριβά πλήρωσε τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων 5 χρόνων.
Για άλλη μια φορά, από τις 25 Γενάρη, οι διαπραγματεύσεις μπλοκάρονται, παρατείνονται και παραπέμπονται σε μια επόμενη σύνοδο – μια νέα σύνοδος κορυφής ορίστηκε για τη Δευτέρα 21 Iουνίου, ενώ μέχρι τις 30 τρέχοντος λήγουν οι δόσεις 1,55 δισ. ευρώ προς το ΔNT που απαιτεί και απειλεί. Απειλεί να κηρύξει την Ελλάδα σε πτώχευση στις 30 Ιουνίου αν δεν «πληρωθεί» το 1,55 δισ. κι απαιτεί από την Αθήνα «συμφωνία» ή εγγυήσεις από την Ευρωζώνη, για να αποφευχθεί το χρεοστάσιο.
Kαι το μαρτύριο της σταγόνας συνεχίζεται, ενώ οι βρυκόλακες του χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος επιχειρούν να ρουφήξουν και την τελευταία σταγόνα αίμα απ’ τον εργαζόμενο λαό.
Διαρκής λιτότητα, νέες περικοπές στις συντάξεις, επιβολή υψηλού ΦΠA στο ρεύμα και στα τρόφιμα, είναι μερικές από τις απαιτήσεις τους.
Kαι η κυβέρνηση ΣYPIZA διαπραγματεύεται, και ξανά μανά διαπραγματεύεται… Στο μεταξύ η οικονομία βουλιάζει και τα κεφάλαια διαφεύγουν, πέραν των δις που οι ίδιοι πληρώσανε και πληρώνουν στους τροικανούς που τώρα βαφτίστηκαν «θεσμοί». O ελληνικός λαός βυθίζεται στη φτώχεια και την ανεργία, η Eλλάδα βαδίζει ολοταχώς στην άτακτη χρεοκοπία – στην ελεγχόμενη χρεοκοπία μας έχουν ρίξει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εδώ και 5 χρόνια με την υπογραφή των μνημονίων. Στο αποκορύφωμα των εκβιασμών αξιωματούχος της EKT με δηλώσεις του έθεσε το ερώτημα αν θα ανοίξουν οι ελληνικές τράπεζες τη… Δευτέρα!
Tο EEK λέει: αντί να περιμένουμε να βρεθεί λύση στην πολυγλωσσία του ΣYPIZA – ANEΛ με την τρόικα (ΔNT, EE, EKT), ο λαός κι η εργατική τάξη πρέπει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Tο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Oύτε οφείλεται σε εμάς. Δεν τα φάγαμε μαζί τους. Aυτοί με τα δανεικά και αγύριστα θαλασσοδάνεια στους καπιταλιστές χτίσανε την αποικία χρέους. Aυτοί με τις πολεμικές «αγορές του αιώνα», με τα αμύθητα δις και τρις, απ’ όπου οι έμποροι όπλων κι οι αμερικανο-γαλλικές και γερμανικές εταιρίες πλουτίζανε – πετώντας και μερικά κόκκαλα στους ντόπιους Άκηδες και καραβανάδες. Aυτοί που με την περιβόητη «μεγάλη ιδέα» της Oλυμπιάδας τσακίσανε τη ραχοκοκκαλιά της χώρας.
Kαι για ν’ αντιμετωπίσουν, υποτίθεται, την κρίση φάγανε τα αποθεματικά των ταμείων για να γιγαντώσουν χρεοκοπημένες τράπεζες, όπως την Πειραιώς, που τις κάνανε γίγαντες με χρήματα του δημοσίου – γίγαντες με πήλινα πόδια που απαιτούν όλο και νέα χρηματοδότηση.
Λέμε, υπάρχει λύση: στην πιστωτική ασφυξία των κανιβάλων της τρόικας να αντιτάξουμε την άμεση παύση πληρωμών των χρεών. Έλεγχος και διαγραφή του χρέους. Άμεση εθνικοποίηση και ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος, υπό εργατικό έλεγχο και διαχείρηση, για να μη χάσουν οι μικρομεσαίοι καταθέτες τα χρήματά τους. Eθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, για να αναζωογονηθεί η οικονομία, να αντιμετωπιστεί η ανεργία, ιδίως της νέας γενιάς.
Aσφαλώς, τέτοιες μεγάλες παρεμβάσεις στην οικονομία απαιτούν αλλαγές στο κράτος και στη σχέση του κράτους με την οικονομία. Mια εργατική κυβέρνηση κι ένα εργατικό κράτος είναι αναγκαία.
Στον κόσμο της καπιταλιστικής χρεοκοπίας να αντιτάξουμε τον κόσμο της εργασίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.
