Την λύση στον δίκαιο αγώνα των εργατών της ΛΑΡΚΟ μόνο οι εργάτες μπορούν να δώσουν.
Η συγκέντρωση στην Ομόνοια και η πορεία στο Σύνταγμα και το υπουργείο Οικονομικών, το απόγευμα τις Πέμπτης 28/3/24, δεν πρέπει να είναι το τέλος, πρέπει να είναι μια νέα αρχή μιας κινητοποίησης που με κέντρο των αγώνα των εργατών της ΛΑΡΚΟ θα απλωθεί σε όλη την χώρα με στόχο η Γενική Απεργία της 17/4 να γίνει διαρκείας για την ανατροπή του Μητσοτάκη και της ακροδεξιάς καμαρίλας που καταδυναστεύει τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ και της χώρας και φέρνει κάθε μέρα πιο κοντά την προοπτική ενός καταστροφικού πολέμου.
Ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του σπατάλησαν με μια εκκαθαριστική διαδικασία, 500 εκατομμύρια ευρώ φόρους του ελληνικού λαού, για να βρουν τελικά έναν «παλιατζή», που με «προίκα» το μετάλλευμα -αξίας 20 δις- της ΛΑΡΚΟ, θα μετατρέψει σε σκραπ το εργοστάσιο, στέλνοντας τους εργάτες σε πρόγραμμα ανεργίας του ΔΥΠΑ. Έτσι υλοποιεί η ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη, την δέσμευση για ανάπτυξη προς όφελος της χώρας και της περιοχής.
Σε αυτήν την πάλη για την ζωή κανείς δεν μπορεί να εμπιστεύεται την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ, το ΜΕΤΑ, που διαρκώς συγ-κρατούσαν τους εργάτες μακριά από τον αγώνα, με προσωπικά ρουσφέτια και παραμύθια, πως υπάρχει λύση για να μείνει ανοικτή η ΛΑΡΚΟ, με την διαμεσολάβησή τους στα υποτακτικά μνημονιακά κυβερνητικά κέντρα. Λες και οι υποτακτικοί των μνημονίων, θα μπορούσαν να κρατήσουν «ανοιχτό το μαγαζί», που τα «θεσμικά αφεντικά τους», απαίτησαν να κλείσει. Ταυτόχρονα γίνεται φανερό ότι δεν αρκεί ένας μαχητικός συνδικαλισμός που δεν παλεύει για να κλιμακωθεί ο αγώνας σε γενική πολιτική απεργία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης που ασκεί την καταστροφική αντεργατική πολιτική.
Η κυβέρνηση του χρηματιστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα δείχνει με την ΛΑΡΚΟ, αλλά και με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (τράπεζες, δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια κ.λπ.), στους διεθνείς τραπεζίτες, ότι τα μνημόνια είναι εδώ και “πληρώνονται” με το αίμα του λαού, συμβολικά και κυριολεκτικά, την ίδια ώρα που μας χώνει όλο και πιο βαθειά στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Η δυνατότητα να δοθούν λύσεις που να εξασφαλίζουν εργασία με αξιοπρεπείς συνθήκες και απολαβές στους εργάτες, περνά μέσα από αγώνα για την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη και όλων των αντεργατικών νόμων που έχουν νομοθετηθεί εδώ και 12 διαδοχικά χρόνια, σαν πρώτο και αναγκαίο βήμα για να αναλάβουν οι εργάτες τις τύχες τους στα χέρια τους.
Καμιά ανάπτυξη δεν μπορεί να φέρει στην περιοχή και τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, το ΣΚΡΑΠ. Σήμερα κανένας εργάτης δεν μπορεί να εμπιστεύεται τον κυβερνητικό κρατικοδίαιτο συρφετό, που με περίσσιο θράσος, αναλγησία και υποκρισία επικαλούνται τα χρέη προς τη ΔΕΗ, και μερικά εκατομμύρια δήθεν «παράνομης κρατικής επιδότησης» που οι ίδιοι έδωσαν στη ΛΑΡΚΟ, σαν αιτίες για να την κλείσουν. Είναι αυτοί που με κροκοδείλια δάκρυα χθες, πρόσφεραν ανεργία και συμπάθεια στους εργάτες, λέγοντας πως «Ήταν θέμα χρόνου η ΛΑΡΚΟ να βγει από την πρίζα», ενώ σήμερα τους μοιράζουν κοροϊδευτικά φιλάκια, λέγοντας πως δεν υπάρχει επενδυτής και το μέλλον είναι τα προγράμματα ανεργίας.
Στη ΛΑΡΚΟ έχουν καταρρεύσει όλες οι ψεύτικες ελπίδες που για χρόνια Κυβερνήσεις, βουλευτές, δήμαρχοι και διευθυντές, με θράσος και υποκρισία έταζαν «μέλλον στους εργάτες της». Σήμερα έχουν χαθεί 800 θέσεις εργασίας και η ΛΑΡΚΟ οδηγείται σε λουκέτο, παρά το γεγονός ότι είναι η μοναδική βιομηχανία παραγωγής σιδηρονικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με το κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ, σβήνει η προοπτική για την ανάπτυξη βιομηχανικής δραστηριότητας στην κατεύθυνση παραγωγής προϊόντων υψηλής αξίας, αναγκαία για την στήριξη των νέων βιομηχανικών τάσεων (μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων κ.λπ.), που παρουσιάζουν έλλειψη στην Ευρώπη. Η παντελής έλλειψη σχεδίου για το μέλλον της βιομηχανίας στη χώρα, καθιστά τη χώρα ευάλωτο άθυρμα του χρηματιστοπιστωτικού και τουριστικού τομέα. Λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για την ΛΑΡΚΟ, την ώρα που πρόθυμα ξοδεύουν μεγάλα ποσά για τον Ζελένσκι, στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στοιχίζεται στο πλευρά των ιμπεριαλιστών, πρωτίστως στο πλευρό των ΗΠΑ, φιλοδοξώντας να αρπάξει κάποια ψίχουλα από την ιμπεριαλιστική λεία. Εκατό και κάτι χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η ελληνική μπουρζουαζία και οι κυβερνώντες σπρώχνουν την Ελλάδα σε μια καταστροφική ιμπεριαλιστική περιπέτεια, συμμετέχοντας στον πόλεμο κατά της Ρωσίας και στον πόλεμο κατά των Αραβικών λαών στην Ερυθρά θάλασσα, στο πλευρό των ΗΠΑ, υπέρ του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ την στιγμή που διεξάγει γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα.
Το ζήτημα της ΛΑΡΚΟ αφορά πρωτίστως τους εργάτες του εργοστασίου, των ορυχείων και τους κατοίκους στις περιοχές που δραστηριοποιείται, όμως αφορά και τους εργάτες και το λαό όλης της χώρας. Γιατί οι επιπτώσεις από τη λειτουργία ή το κλείσιμο της μεγάλης βιομηχανίας σιδηρονικελίου επηρεάζει ευρύτερα την οικονομία.
Να μετατρέψουμε την γενική απεργία της 17/4/24 σε διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης που κλείνει την ΛΑΡΚΟ και ετοιμάζει την χώρα για πόλεμο. Είναι το πρώτο βήμα για να κατανοήσουν οι εργάτες πως έχουν την δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο.
Να ανοίξει η ΛΑΡΚΟ κάτω από εργατικό έλεγχο.
Να καταλογιστούν ευθύνες σε όλους όσοι ευθύνονται για την κατάσταση που έχουν φέρει την μεγαλύτερη ευρωπαϊκή βιομηχανία νικελίου.
Να πληρώσουν με κατασχέσεις των περιουσιακών τους στοιχείων, αυτοί που θα αποδειχτεί ότι ευθύνονται.
Η νέα διαχείριση υπό την επίβλεψη των εργατών θα πρέπει να είναι ενταγμένη σε έναν πανεθνικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη της βιομηχανικής δραστηριότητας στη χώρα.
27-32024