Στο τεύχος 588 της Νέας Προοπτικής, δημοσιεύτηκε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση γύρω από την τραγωδία στο Charlie Hebdo, βασισμένη στην εισήγηση του άρτι αφιχθέντα από το Παρίσι, σ. Σάββα Μιχαήλ, σε σχετική εκδήλωση του ΕΕΚ. (βλ. Charlie Hebdo: η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης).
Η θέση πως το Charlie Hebdo συνιστά μια τομή για τα Ευρωπαϊκά πράγματα, ήδη επαληθεύεται από την πραγματικότητα κι από τις επιβλητικές συνέπειες που εμφανίζονται σε όλο τον πλανήτη. Την αρχική εκτίναξη του ρατσιστικού, ισλαμοφοβικού λόγου και των πογκρόμ σε τεμένη και μουσουλμανικούς χώρους λατρείας, την «πριμοδότηση» του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου και του Γερμανικού PEGIDA, τη διαδέχεται ένα αντίρροπο κύμα δηλώσεων, διαδηλώσεων και πράξεων βίας ενάντια στο Charlie Hebdo.
To Σάββατο 19/1, σε κινητοποιήσεις ενάντια στο περιοδικό στο Νίγηρα της Αφρικής, πυρπολήθηκαν 45 χριστιανικές εκκλησίες, ενώ λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν και 5 ξενοδοχεία, 36 μπαρ, ένα χριστιανικό σχολείο κι ένα ορφανοτροφείο. Πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Διαδήλωση ενάντια στους συντελεστές του περιοδικού και υπέρ των δραστών της επίθεσης, έγινε μέχρι και στο… Σίδνεϋ της Αυστραλίας, από εκατοντάδες που διαδήλωσαν υπέρ του Προφήτη, με μερικούς από αυτούς να συλλαμβάνονται.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο σφιχταγκαλιασμένος με το Ισλαμικό Κράτος Ερντογάν, έκανε λόγο για «προκλητικό» Charlie Hebdo, που «υποκινεί μίσος και ρατσισμό», όπως κι ότι «δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς όρια». Γι’ αυτό και διέταξε έρευνα ενάντια στην εφημερίδα Cumhuriyet που αναδημοσίευσε το Charlie Hebdo, χωρίς ωστόσο το επίμαχο εξώφυλλο με τον Μωάμεθ.
Όπως έγινε γνωστό, την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε η Αλ Κάιντα, που την συμπεριέλαβε στην τριμηνιαία έκθεση των δράσεων της. Γεγονός, που πυροδοτεί εκ νέου το κλίμα τρομολαγνείας στον Δυτικό κόσμο, εφόσον αποδεικνύεται πως οι δράστες του Παρισιού δεν ήταν μεμονωμένοι δράστες που κινήθηκαν πρωτοβουλιακά, αλλά κομμάτι ενός οργανωμένου επιχειρησιακού σχεδίου. Ήδη, συλλήψεις «υπόπτων» για σχέσεις με τζιχαντιστές πραγματοποιούνται σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες, στο Βέλγιο, στην Ισπανία κλπ. Στο κέντρο του δράματος, στην Ιμπεριαλιστική Γαλλία, ανακοινώθηκε πως αναστέλλονται περικοπές 7.500 θέσεων στην Άμυνα και στις υπηρεσίες ασφαλείας, παρά την προσπάθεια αντιμετώπισης του δημοσιονομικού ελλείμματος. Αντ’ αυτού, ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ανακοίνωσε νέες στρατολογήσεις αστυνομικών, κατασκόπων και ερευνητών που θα στελεχώσουν τα σώματα ασφαλείας και τις μυστικές υπηρεσίες. Ποιος μπορεί να πειστεί ότι η ενίσχυση της «ασφάλειας» αφορά μόνο την ισλαμική τρομοκρατία, και όχι των πραγματικό «εσωτερικό εχθρό», την εργατική τάξη της Γαλλίας, που βουλιάζει στην ύφεση της Γαλλικής οικονομίας, ολοένα και πιο βαθιά;
Ήδη, ο πρόεδρος Ολάντ δρέπει τους καρπούς της καλλιέργειας του τρόμου: αφού κήρυξε το Παρίσι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με 80.000 αστυνομικούς και στρατιώτες στους δρόμους, μέσα σε λίγες μέρες είδε την καταβαραθρωμένη δημοτικότητα του να εκτινάσσεται. Αλλά, σε βάθος χρόνου, ενισχυμένη από το κλίμα φόβου και διαρκούς απειλής, μπορεί να είναι μόνο η «ορίτζιναλ» ακροδεξιά, με την Μαρίν Λεπέν να έχει βάλει πλώρη για τον
Προεδρικό θώκο, και με τον εθνικισμό σε όλη την Ευρώπη να ανεβαίνει επικίνδυνα.
Κ. Αποστολόπουλος
