Γερμανία
“Μνήμες Βαϊμάρης” στην οικονομική
ατμομηχανή της Ευρώπης
Την ίδια την οικονομική «ατμομηχανή» της Ευρώπης έχει χτυπήσει η πολιτική κρίση που ταλανίζει τη γηραιά ήπειρο από το 2012, απόρροια της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης.
Ο λόγος για τη Γερμανία, στην οποία δεν μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση δύο μήνες μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές.
Οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), των Φιλελευθέρων (FDP) και των Πρασίνων για το σχηματισμό κυβέρνησης κατέρρευσαν παταγωδώς.
Και αυτό όχι μόνο με ευθύνη των Φιλελευθέρων (όπως ανέφεραν ευρέως τα δημοσιεύματα στον τύπο), αλλά και της πιο δεξιάς τάσης στο κόμμα Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ, η οποία υποστηρίζει τη συνέχιση της πολιτικής Σόιμπλε στην ΕΕ κόντρα στην πολιτική Μέρκελ, και αναμένεται να ενισχυθεί με τη συνεργασία πλέον του «κεντρώου», νέου Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν.
Η αντίσταση των υποστηρικτών του Σόιμπλε (ο οποίος μετακινήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών στην προεδρία της Βουλής) έγινε ξεκάθαρη με άρθρο τού επικεφαλής του Οικονομικού Συμβουλίου των Χριστιανοδημοκρατών στην εφημερίδα Welt, Στάιγκερ, το οποίο δημοσιεύτηκε λίγες ώρες πριν την έναρξη του τελευταίου -και αποτυχημένου, όπως αποδείχθηκε αργότερα- γύρου συνομιλιών μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων.
Με το άρθρο του ο Στάιγκερ ζητά ανοιχτά την υπεράσπιση της ”κληρονομιάς Σόιμπλε” στην οικονομική πολιτική.
Αυτή δεν έγινε δεκτή ούτε από τη Μέρκελ, αλλά ούτε και από τους Πράσινους.
Επίσης οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές (συνεταίροι των Χριστιανοδημοκρατών) δεν ήθελαν δίπλα τους, στην κυβέρνηση, τους Φιλελευθέρους που είναι παρόμοια δεξιοί μ’ αυτούς.
Στα συντρίμμια των διερευνητικών συνομιλιών Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την επαναπροσέγγιση μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών προκειμένου να σχηματισθεί νέα κυβέρνηση «Μεγάλου Συνασπισμού».
Μ’ άλλα λόγια τα δύο κόμματα τα οποία συγκυβέρνησαν στη Γερμανία από το 2013, αλλά καταποντίστηκαν στις τελευταίες εκλογές (αν και κράτησαν την 1η και 2η θέση αντίστοιχα) συζητάνε τον επανασχηματισμό ενός τέτοιου συνασπισμού με ενδεχόμενη συμμετοχή και των Πρασίνων.
Είναι πλέον σαφές πως χωρίς τη συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση στη Γερμανία και έτσι θα προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του ’30, δηλαδή τη δεκαετία που έφερε τους Ναζί στην εξουσία.
Είναι γι’ αυτό που η γερμανική εφημερίδα Zeit μίλησε για μνήμες «Βαϊμάρης».
Και αυτό επειδή η τελευταία φορά που έγιναν πρόωρες εκλογές στη Γερμανία ήταν τότε που οι Ναζί βγήκαν 1ο κόμμα με τα γνωστά καταστρεπτικά για τη χώρα αποτελέσματα, δηλαδή την πυροδότηση του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και έπειτα τη διάσπαση της ίδιας αλλά και όλης της Ευρώπης σε δύο κομμάτια (την ιμπεριαλιστική δυτική Ευρώπη υπό την αμερικανική κηδεμονία και τη ”σοσιαλιστική” ανατολική Ευρώπη υπό τη ρωσική σοβιετική κηδεμονία).
Είναι γι’ αυτό που η γερμανική αστική τάξη (μεγάλη και μεσαία) τάσσεται κατά των πρόωρων εκλογών και υπέρ του άμεσου σχηματισμού κυβέρνησης.
Τόσο ο Ομοσπονδιακός Σύνδεσμος της Γερμανικής Βιομηχανίας (Bundesverband der Deutschen Industrie), όσο και η οργάνωση της CDU στη μεσαία τάξη (Mittelstand) εξέδωσαν σχετικές ανακοινώσεις. Νέες εκλογές π.χ. μέχρι τον Απρίλιο του 2018, θα οδηγούσαν ενδεχομένως σε άνοδο του ήδη ενδυναμωμένου (αν και διασπασμένου πλέον) φασίζοντος κόμματος ”Εναλλακτική για τη Γερμανία” το οποίο έλαβε 10% στις τελευταίες ομοσπονδιακές εκλογές. Ο ίδιος ο ηγέτης του κόμματος αυτού δήλωσε πως ”απολαμβάνει την πολιτική κρίση” στη χώρα του.
Όπως όλα δείχνουν, οι Σοσιαλδημοκράτες ετοιμάζονται για έκτη φορά στη ιστορία της Γερμανίας να παίξουν το ρόλο της «εφεδρείας» για την πολιτική σταθερότητα όχι μόνο της χώρας τους, αλλά συνολικά του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.
Το 1914 ψήφισαν τον πολεμικό προϋπολογισμό του Κάιζερ οδηγώντας τη γερμανική εργατική τάξη στο σφαγείο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου .
Το 1918 κατέσφαξαν την προλεταριακή επανάσταση στη Γερμανία, μαζί και τους ηρωϊκούς ηγέτες της Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκενχτ.
Το 1969 (την επαύριον της ”Άνοιξης της Πράγας” αλλά και του ”Γαλλικού Μάη”) ξεκίνησαν το ”άνοιγμα” προς το ανατολικό μπλοκ (Ost-Politik) για λογαριασμού του δυτικού ιμπεριαλισμού.
Το 1998 έπληξαν βάναυσα το γερμανικό ”κράτος – πρόνοιας” για χάρη της αναρρίχησης του γερμανικού ιμπεριαλισμού στην παγκόσμια σκακιέρα, ενώ το 2013 συμμετείχαν σε συγκυβέρνηση με τους κανίβαλους του κόμματος της Μέρκελ (Grosse Koalition) για να διαφυλάξουν μέσω των Μνημονίων τη θέση του γερμανικού ιμπεριαλισμού στο νέο τοπίο της καπιταλιστικής χρεοκοπίας.
Δ.Κ.
