Έτσι θα πολεμήσουμε το “έκτρωμα” Χατζηδάκη;
της Μαργαρίτας Κουτσανέλλου
Παρακολούθησα με την ιδιότητα της Γ. Γραμματέως του Συλλόγου Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, τη συνδιάσκεψη συνδικαλιστικών οργανώσεων που κάλεσαν εργατικά σωματεία και οργανώσεις (ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα) με στόχο την κοινή δράση και αγώνα εναντίον του νόμου Χατζηδάκη (ν.4808/2021), με τον οποίο επιχειρείται το ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζόμενων που συνδικαλίζονται, η εξουδετέρωση κάθε δυνατότητας για απεργία, αλλά και ο ασφυκτικός έλεγχος και η χειραγώγηση κάθε δραστηριότητας και εσωτερικής διαδικασίας των σωματείων, από τις εκλογές ως τις συνελεύσεις τους.
Στη συνδιάσκεψη προσήλθα με βάση ψήφισμα που προσυπέγραφε το σωματείο μου μαζί με άλλα -περίπου δέκα απ’ όσο γνωρίζω- εργατικά σωματεία στο οποίο διατυπωνόταν πρόταση για την ανάπτυξη ενός αγωνιστικού προγράμματος με κεντρικό άξονα την κήρυξη απεργιακής κινητοποίησης μέσα στον Οκτώβριο, με κεντρικό σύνθημα την απειθαρχία στο νόμο Χατζηδάκη και το μπλοκάρισμα και την κατάργηση του αντεργατικού «εκτρώματος». Ο Σύλλογος Εργαζόμενων ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ, όπως και τα άλλα σωματεία που συντάχθηκαν με αυτήν την άποψη εκτιμά ότι καθοριστικό ζήτημα για όλο το εργατικό κίνημα είναι η ακύρωση, ανατροπή και κατάργηση του ν. Χατζηδάκη που επιδιώκει να βάλει στο γύψο τη συνδικαλιστική δράση, τους αγώνες και τις απεργίες και την ίδια τη λειτουργία των σωματείων.
Στη συνάντηση υπήρξε αξιοσημείωτη προσέλευση και για περισσότερο από τέσσερις ώρες δεκάδες εκπρόσωποι σωματείων (περισσότεροι από 25 ομιλητές) εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να αντιμετωπίσουν το νόμο Χατζηδάκη. Μόνο που προς μεγάλη μου απορία (και απογοήτευση) η φράση «ανατροπή, κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη» δεν ακούστηκε παρά 3 μόνο φορές! Τις αναφέρω με δική μου ευθύνη, καθώς δεν έχω τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα, παρά μόνο τις συνοπτικές σημειώσεις μου, γιατί το θεωρώ το πιο ουσιώδες στοιχείο της μεγάλης σε διάρκεια και μέγεθος εκδήλωσης.
Η στρατηγική στόχευση της κατάργησης του νόμου Χατζηδάκη διατυπώθηκε από τον Κώστα Τουλγαρίδη, πρόεδρο του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Κώστας Σωτηρίου», από το Δημήτρη Πετρόπουλο, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ) και τον Παναγιώτη Πολίτη, μέλος της Διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, πρόεδρο του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας. Ελπίζω να μην αδικώ κάποια άλλη αναφορά, που δεν αντιλήφθηκα.
Κατά τ’ άλλα, εκτός από το μεγάλο κεντρικό πανώ των διοργανωτών που ανέγραφε «Να δυναμώσει η κοινή δράση και ο αγώνας των συνδικάτων για την απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής για να “μείνει στα χαρτιά” ο νόμος Χατζηδάκη για τη διεκδίκηση σύγχρονων δικαιωμάτων», το σύνθημα «Να μείνει στα χαρτιά ο νόμος Χατζηδάκη» μονοπώλησε τις ομιλίες των συνδικαλιστών που πήραν το λόγο, οι οποίοι κυρίως ήταν συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Εκτός από αυτούς, στη συνδιάσκεψη εμφανίστηκαν και συνδικαλιστές οι οποίοι κινούνται εκτός της πολιτικής επιρροής των διοργανωτών (ΠΑΜΕ/ΚΚΕ), τοποθετούμενοι στο πολιτικό φάσμα από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ έως και ΣΥΡΙΖΑ.
Αν το εξετάσουμε από την πλευρά των διοργανωτών, η όλη σύνθεση ομιλητών και ακροατηρίου διέθετε επαρκώς τον “υπερκομματικό” χαρακτήρα που σίγουρα λειτουργούσε υπέρ των σκοπών και του σχεδιασμού των διοργανωτών. Προσέδιδε στη διοργάνωση το κύρος μίας «ενωτικής» διαδικασίας απέναντι στον κοινό εχθρό.
Αν το δούμε από την πλευρά των δυνάμεων που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση, κατά τη γνώμη μου όποιος πήγε εκεί εκτός ΠΑΜΕ, μόνο δύο λόγους μπορεί να είχε: 1. ΄Η να επιχειρήσει μία απευθείας επικοινωνία με τους απλούς αγωνιστές συνδικαλιστές για να πει με ειλικρίνεια κάτι πράγματι ουσιαστικό, για την αναγκαία όσο ποτέ κοινή ταξική δράση ενάντια στον κοινό εχθρό,
2. Ή να επιχειρήσει κίνηση «ανοίγματος» προς την ηγεσία του ΠΑΜΕ, αποβλέποντας στη θετική ανταπόκριση και πιθανή οργανωτική συνεννόηση των δυνάμεων συναντήθηκαν στο Σπόρτινγκ.
Εκ πρώτης όψεως λοιπόν η διοργάνωση φάνταζε πολλά υποσχόμενη. Εκ των υστέρων νομίζω αποδείχτηκε από το πώς κατέληξε η συνδιάσκεψη, ότι από την πλευρά των διοργανωτών ο σκοπός επιτεύχθηκε, χωρίς να προκύψει τίποτα καινούργιο και ελπιδοφόρο ως προς την πραγματική επίτευξη οποιασδήποτε ενότητας στη δράση.
Και το ερώτημα προκύπτει αβίαστα. Αλήθεια, γιατί να συμβεί κάτι διαφορετικό από τις δυνάμεις που μόλις πριν μερικούς μήνες, άδειασαν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο την απεργία στις 3 Ιουνίου για τον ίδιο νόμο. Μια απεργία που θα αποτελούσε ορόσημο για την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος, αφού θα παγίωνε πλέον πανηγυρικά, μία ήδη διαμορφωνόμενη τάση για ανεξαρτητοποίηση του εργατικού κινήματος από τη μέγγενη της κρατικής – εργοδοτικής ΓΣΕΕ. Η εγκατάλειψη της απεργίας στις 3 Ιουνίου προσέφερε για άλλη μια φορά στο πιάτο τα πρωτεία στα ζόμπι της ΓΣΕΕ, με κύριο υπεύθυνο για αυτή την εξέλιξη την ηγεσία του ΠΑΜΕ.
Στο Σπόρτινγκ, με τη στρατηγική στόχευση που εμφάνισε το ΠΑΜΕ και που συνοψίζεται στο σύνθημα «να μείνει ο νόμος στα χαρτιά», στην ουσία -παρά την εμφανιζόμενη ελπιδοφόρα αποφασιστικότητα των σωματείων- δεν μπορεί να αναπτυχθεί κανένας πραγματικά απειλητικός αγώνας για το νόμο Χατζηδάκη. Άλλα κάνεις για να ρίξεις ένα νόμο και άλλα κάνεις με την παραδοχή ότι θα αφήσεις το νόμο να υπάρχει. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί και ότι μετά από 4 ώρες διακηρύξεων (που κανένα λόγο δεν έχω να αμφισβητώ για την ειλικρίνεια των προθέσεων τους), όταν φτάσαμε στο τελικό “δια ταύτα”, στο “τί να κάνουμε;”, έχοντας γραμμή την αποχή από την εφαρμογή του νόμου, κατέληξε σε ένα παναττικό συλλαλητήριο για την προετοιμασία… της προετοιμασίας απεργιακών δράσεων… Γιατί; Γιατί το ζητούμενο είναι μόνο να μείνει ο νόμος στα χαρτιά κι όχι η κατάργησή του; Όλο το βράδυ στο Σπόρτινγκ αυτό αναρωτιόμουν και μέχρι τώρα που συνεχίζω να το συζητώ και με συνδικαλιστές που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ, απάντηση ικανοποιητική δεν παίρνω.
Ακούω δικαιολογίες όπως ότι σημασία έχει που εναντιωνόμαστε στο νόμο Χατζηδάκη, ότι δεν θα πρέπει να αναλωνόμαστε για το αν το σύνθημα θα είναι “Αυτός ο νόμος θα μείνει στα χαρτιά” ή “Αυτός ο νόμος να ανατραπεί, να καταργηθεί”, ή για το αν μια απεργία θα πρέπει να γίνει σε 15 ή 20 μέρες αλλά να δουλεύουμε την παρέμβασή μας στην κατεύθυνση να κερδίζεται κάθε φορά η ουσία του ζητήματος, ότι η ουσία είναι ο αγώνας αυτός να συνδυάζεται με τον αγώνα μας ενάντια στη συνολικότερη επίθεση που δεχόμαστε στους όρους ζωής μας κ.λπ., κ.λπ.
Εμένα αυτά μου ακούγονται υπεκφυγές. Η «συνολικότερη επίθεση» και τα υπόλοιπα είναι ζητήματα που υφίστανται από τότε που υπάρχει η πάλη των τάξεων. Το γενικό προσκλητήριο κηρύχτηκε για να δούμε τι θα κάνουμε με το νόμο Χατζηδάκη, ο οποίος είναι καταλυτικός για το συνδικαλισμό και αυτό που ακούσαμε στο Σπόρτινγκ είναι να τον αφήσουμε να υπάρχει “στα χαρτιά”!
Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες, όσοι βρεθήκατε στο Σπόρτινγκ ή παρακολουθήσατε τις διεργασίες που έλαβαν χώρα εκεί, επιτρέψτε μου ταπεινά να πω ότι όποιος δεν μιλά για αγώνα ανατροπής και κατάργησης του νόμου εδώ και τώρα, κάνοντας ένα αγωνιστικό σχεδιασμό που να ανταποκρίνεται και να υποστηρίζει αυτό το στόχο, έχει εγκαταλείψει τα σωματεία και τους εργαζόμενους στην τύχη τους, σαν τις καλαμιές στον κάμπο, σαν καρυδότσουφλα στον ωκεανό. Έχει εγκαταλείψει το εργατικό κίνημα στην αδηφαγία των εργοδοτών, οι οποίοι για άλλη μία φορά σώζονται από την απόφαση να μην αντιδράσουμε όσο χρειάζεται, να παραμείνουμε με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και «το νόμο που θα παραμείνει στα χαρτιά» να κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ίδια την ύπαρξη των σωματείων. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Μητσοτάκη, τον Χατζηδάκη, τους βουλευτές και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να ιδρώνουν ή να ξεφυσάνε με αγωνία, όταν άκουσαν ότι στο Σπόρτινγκ βγήκε απόφαση να αγωνιστούμε τόσο, όσο χρειάζεται για να «μείνει ο νόμος στα χαρτιά». Η άρνηση των σωματείων να εφαρμόσουν το νόμο είναι μία μορφή πάλης και θα την υπερασπιστούμε, όπως υπερασπιστήκαμε και πράξαμε όταν χρειάστηκε να σπάσουμε τις απαγορεύσεις των συγκεντρώσεων, των διαδηλώσεων κ.λπ. Όπως θα γίνει και στις απεργίες που όταν ξεχειλίζει και κυριαρχεί η ανάγκη, δεν ακούν κανένα νόμο και καμία διάταξη, απλά γίνονται. Αλλά ουαί και αλίμονο όσο αυτή η αποχή από ένα νόμο που θα παραμένει, είναι όλο κι όλο αυτό που διακηρύσσουμε ότι θα είναι η στρατηγική μας στόχευση.
Στο Σπόρτινγκ απέναντι σε αυτήν την αδικαιολόγητη για την περίσταση σύγχυση που διασπειρόταν και προκαλούνταν στο ειλικρινά θορυβημένο και ανήσυχο ακροατήριο που συγκεντρώθηκε εκεί, αποφάσισα να ζητήσω το λόγο όταν ακόμα μιλούσε ο 18ος από τους 25 αν δεν κάνω λάθος ομιλητές της διοργάνωσης. Ζήτησα από το Προεδρείο το λόγο, υπογραμμίζοντας ότι θέλω να μιλήσω μόνο για ένα λεπτό (συγκεκριμένα από το Νίκο Μαυροκέφαλο, του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΕΚΑ στο οποίο είμαι εκλεγμένη αντιπρόσωπος και τη Βέτα Πανουτσάκου, πρόεδρο του Συλλόγου Υπαλλήλων Περιφέρειας) Αττικής και της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Αποκεντρωμένων Περιφερειών (ΟΣΥΑΠΕ). Ο λόγος δεν μου δόθηκε (όπως και σε άλλους δέκα όπως ανακοίνωσαν), λόγω έλλειψης χρόνου….
Θα κλείσω με τα λόγια που δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να απευθύνω στη συγκέντρωση με την ελπίδα να φτάσουν σε όσους βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Σπόρτινγκ, αλλά και σε όσους έχουν πραγματική αγωνία για το μέλλον του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
«Δεν μπορεί να είναι ο στρατηγικός στόχος ενός τέτοιου αγώνα, όπως αυτός διακηρύσσεται σήμερα εδώ από όλους τους μπαρουτοκαπνισμένους συνδικαλιστές, να μείνει στα χαρτιά ο νόμος. Ο στόχος ενός τέτοιου αγώνα δεν μπορεί παρά να είναι η ανατροπή/κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη. Aκόμα καλύτερα, η ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. H άρνηση της εφαρμογής του νόμου Χατζηδάκη, στην οποία οι διοργανωτές σήμερα μας καλούν, δεν συνιστά στρατηγική απάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος απέναντι σε αυτό τον ολετήρα. Είναι μία μορφή της πάλης για την κατάργησή του, την οποία θα υποστηρίξουμε, όμως δεν είναι ικανή να απαντήσει αποτελεσματικά στο μέγεθος της επίθεσης. Θέλω να αναφερθώ στη ΛΑΡΚΟ, που εκπροσωπείται σήμερα εδώ, αλλά και στη ΔΕΗ, οι οποίες δεν βρίσκονται τυχαία στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Αποτελούν τους τελευταίους εναπομείναντες πυλώνες της βιομηχανικής υποδομής της χώρας και αυτή τη στιγμή ξεπουλιούνται. Να κηρυχτεί απεργία στις 19/10 μαζί με τη ΔΕΗ.”
