Ανακοίνωση της Συνέλευσης Αγωνιζόμενων Ηθοποιών

Αν πεθάνει ο Κουφοντίνας θα τον έχει δολοφονήσει το α λα καρτ αστικό κράτος δικαίου, λέει σε ανακοίνωσή της η Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών. Η ανακοίνωση συνεχίζει:

Ο Κουφοντίνας εκτίει την ποινή του από το 2002 και ζητά να εφαρμοστεί ο ψηφισμένος νόμος του κράτους που του επιτρέπει την μετακίνηση του σε άλλον τύπο φυλακής έπειτα απ’ την έκτιση συγκεκριμένων ετών.

Ούτε να αποφυλακιστεί, ούτε να εξαγοράσει την ποινή του, αλλά ούτε και να αρνείται τα «εγκλήματα» του.

Ο Κουφοντίνας με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα πεθάνει στη φυλακή στη χώρα που οι παιδεραστίες αντιμετωπίζονται με κάθε δυνατή επιείκεια, οι δολοφόνοι 15χρονων εκτίουν 8ετη ποινή και επιστρέφουν στην κοινωνική πραγματικότητα, οι οροθετικές διαπομπεύονται στις ειδήσεις των 8 και τα μέλη ναζιστικής οργάνωσης αφήνονται ελεύθερα στο 6μηνο, αν τύχει και συλληφθούν δηλαδή και δεν είναι τίποτα Παππάδες. Η κυβέρνηση εγκολπώνει και υπουργοποιεί φασίστες και βιαστές και το βαρέλι αυτό δεν έχει πάτο.

Βέβαια, όλοι αυτοί δεν τα ‘βαλαν με την οικογένεια Μητσοτάκη ή με την αμερικάνικη πρεσβεία, αντίθετα σύνηθες ήταν να χαίρουν της ευνοϊκής αντιμετώπισης, αλλά και στήριξης της πρώτης. Για να μιλάμε σε πραγματική βάση αφήνουμε κάποιον να πεθάνει σε ένα δημοκρατικό χοχοχ κράτος στο όνομα μιας οικογενειακής βεντέτας.

Ενάντια στο αστικό κράτος, ενάντια και στη δικαιοσύνη του που θα ερευνήσει την υπόθεση γνωστού σκηνοθέτη που δε λέμε το όνομα του και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα κάνει και πολλά, γιατί όλο και κάποιο παραθυράκι θα βρεθεί, όλο και οι μαρτυρίες δε θα εγκυροποιούνται, όλο και κάποιος θα εξαγοράσει την ποινή του, όλο και κάποια αναστολή θα προβάλει απ’ τον ορίζοντα μέσα στη διετία, όλο και κάποια στοιχεία δεν θα επαρκούν.

Δεν εμπιστευόμαστε αυτή την δικαιοσύνη που κωφεύει και κλείνει τα μάτια εσκεμμένα. Δεν εμπιστευόμαστε κανένα δικαστήριο που δεν ακούγονται τα θύματα. Την απάντηση πρέπει να τη δώσουμε εμείς, εμείς οφείλουμε να βάλουμε να σώματα μας μπροστά, να προστατέψουμε όλες και όλους που βασανίστηκαν από εξουσιαστικές ορέξεις, που τις εκμεταλλεύτηκαν και τους εκμεταλλεύτηκαν στον βωμό της ιερής και κακοποιητικής τέχνης, εμείς οφείλουμε να απαντήσουμε ότι θα τελειώνουμε μια και καλή με όλους τους κακοποιητές και με όλους τους εκφραστές της βίας και της ανομίας.

Όταν το δικαίωμα απέναντι στο νόμο (ακόμα και στο πλαίσιο του κράτους δικαίου της αστικής δημοκρατίας) καταστρατηγείται για έναν, καταστρατηγείται για όλες και όλους.

Δυστυχώς, δεν προσωποποιείται η εγκληματική συμπεριφορά, δεν περιορίζεται σε έναν, οι πλάτες είναι πολλές, οι ιστορίες άπειρες, οι μάχες πολύπλευρες.

Μακάρι να τελειώναμε σε μια μέρα ή, ακόμα καλύτερα, σε μια ώρα, αλλά έχουμε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη.

Να τελειώνουμε με ό,τι αντιπροσωπεύουν όλοι αυτοί και όσοι ακόμα δε μάθαμε, να τελειώνουμε με κάθε μορφή εξουσιαστικής εκμεταλλευτικής σχέσης γιατί απ’ τα πιο μικρά, απ’ τα πιο εμπεδωμένα στο κοινωνικό υποσυνείδητο από εκεί γεννιέται το έδαφος για να καλλιεργηθεί η αρρώστια και η ολική τοξικότητα. Να τελειώνουμε με όλα λοιπόν όσο βαθιά και αν χρειαστεί να φτάσουμε, ό,τι και αν χρειαστεί να διακινδυνεύσουμε, με όποιον και αν χρειαστεί να τα βάλουμε, όσο χρόνο και αν χρειαστούμε.

Το θέμα είναι βαθιά πολιτικό και έτσι οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε.

Να μην ξεχάσουμε.

Να μην ξεθυμάνει η ανάγκη μας.

Τώρα μιλάμε εμείς.

Και να μιλήσουμε ως το τέλος.

Να δημιουργήσουμε τους χώρους που θα χωράνε οι ανάγκες μας και τον λόγο θα τον έχουμε εμείς.

Να γκρεμίσουμε ό,τι μας στέκεται εμπόδιο, να γκρεμίσουμε ολόκληρο αυτόν το σάπιο κόσμο.

Τώρα οφείλουμε σε ‘μας, σε εκείνες, στα επόμενα να μην ξανασωπάσουμε.