της Κατερίνας Μάτσα
Στην όμορφη, μικρή πόλη της Ανδαλουσίας, με τους 20.000 κατοίκους και το πολύ ψηλό ποσοστό ανεργίας (23%) και πληθωρισμού (5,5%), σημειώθηκε μια πολύ μεγάλη νίκη του εργατικού κινήματος.
Οι 20.000 μεταλλουργοί του Κάντιθ πραγματοποίησαν απεργία διαρκείας, απαιτώντας αυξήσεις μισθών στη βάση της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής (ΑΤΑ), λόγω του πολύ ψηλού πληθωρισμού. Δέχθηκαν άγρια επίθεση από τη Δεξιά και τα ΜΜΕ που αυτή ελέγχει. Είχαν, όμως, τη συμπαράσταση των κατοίκων της πόλης, των φοιτητών, των συνταξιούχων, των ανέργων. Η απεργία κράτησε εννέα ημέρες. Την προτελευταία, όπως μας πληροφορεί το ρεπορτάζ της Κορίνας Βασιλοπούλου (Εφ. Συν. 30/11/21), πραγματοποιήθηκε μεγαλειώδης διαδήλωση μέσα στην πόλη και στήθηκαν οδοφράγματα σε κεντρική λεωφόρο. Συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι, που έβλεπαν με σεβασμό και ελπίδα την ανυποχώρητη στάση των μεταλλουργών, που κρατούσαν ψηλά τη σημαία του αγώνα και συνέχιζαν την απεργία διαρκείας. Η καταστολή από τη μεριά της αστυνομίας ήταν τρομακτική. Χρησιμοποιήθηκαν πλαστικές σφαίρες, αντλίες νερού, δακρυγόνα και πολύ ξύλο στους διαδηλωτές, όμως η απεργία νίκησε. Την 9η μέρα της απεργίας οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργατών και οι εκπρόσωποι των εργοδοτών κατέληξαν σε μια ιστορική συμφωνία, που περιλαμβάνει 2% αύξηση κάθε χρόνο μέχρι το 2023 και τη ρήτρα της υποχρέωσης των εργοδοτών να καλύπτουν το 80% της διαφοράς μεταξύ του 2% και του ποσοστού αύξησης του πληθωρισμού, στην περίπτωση μεγάλης αύξησης του .
Η νίκη αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία γιατί ήταν καρπός μιας απεργίας διαρκείας που διεκδικούσε αυξήσεις με ΑΤΑ και πραγματοποιήθηκε σε μια περιοχή, όπου το Λαϊκό Κόμμα και το φασιστικό VOX έχουν την πλειοψηφία των ψήφων.
Είναι φανερό ότι το παράδειγμα του Κάντιθ καταρρίπτει το στερεότυπο της συντηρητικοποίησης της εργατικής τάξης, που αρνείται τις ανατροπές, δεν αποφασίζει απεργίες διαρκείας, που φοβάται και πιάνεται στα δίχτυα της δεξιάς προπαγάνδας. Αποδεικνύει με τον πιο καθαρό τρόπο ότι η εργατική τάξη όταν είναι αποφασισμένη να φτάσει μέχρι τέλους, μπορεί να υπερβεί τους περιορισμούς της και να συσπειρώσει στο δίκαιο αγώνα της και τα υπόλοιπα στρώματα του πληθυσμού. Μπορεί να οργανώνει μεγάλους αγώνες και να νικά. Εξάλλου, η κρίση καταστρέφει καθολικά το επίπεδο ζωής όλου του πληθυσμού και συσπειρώνει τους καταπιεσμένους.
