Είναι ένα δώρο να πεθαίνει κανείς τον Μάη. Εύκολα θα σκαφτεί ο τάφος
Και τα αηδόνια θα τραγουδούν το τραγούδι τους, κάθε φορά και πιο ασυναγώνιστα.
Το Μάιο αυτά τα κελαηδίσματα θα είναι τα μελαγχολικά τραγούδια των κηδειών
Και η βροχή θα κυλά αντί των δακρύων, διαλύοντας τη λύπη των αναμνήσεων.
Κάτω από το θρόισμα των νεογέννητων φύλλων,
υφέρπει μια ακαταμάχητη δίψα για ζωή,
Ο ήλιος δεν έχει κάψει ακόμα το γρασίδι και καθετί έχει ψυχή.
Είναι ένα δώρο να πεθαίνει κανείς τον Μάη.
Αλεξάντρ Μοζγκοβόι (1975-2015)
Αυτό είναι το «προφητικό» ποίημα του Αλεξάντρ Μπορίσοβιτς Μοζγκοβόι, του κομμουνιστή διοικητή της Ταξιαρχίας «Φάντασμα» (Πρίζρακ), με έδρα την περιοχή του Λουγκάνσκ.
Ο Μοζγκοβόι έπεσε νεκρός μαζί με το επιτελείο του, στις 23 Μαΐου 2015, σε μια από τις πολλές απόπειρες δολοφονίας εναντίον του. Στις προηγούμενες είχε καταφέρει να ξεγλιστρήσει σαν πραγματικό «φάντασμα». Η τελευταία, έμελλε να είναι η μοιραία.
Οι δολοφόνοι είχαν παγιδέψει με εκρηκτικά το δρόμο έξω από το χωριό Μιχαηλόβκα, από όπου θα περνούσε το τζιπ του διοικητή. Αφού εξερράγησαν, διαλύοντας το τζιπ, οι φονιάδες γάζωσαν με αυτόματα τους τραυματίες για να είναι σίγουροι πως δεν θα ξεγλιστρήσουν και αυτή τη φορά…
Για την δολοφονία, υπήρξε «ανάληψη ευθύνης» μέσα στις επόμενες ημέρες από τους λαομίσητους φασίστες του Κιέβου. Σεσημασμένος μισθοφόρος, που δρούσε στα πλαίσια της ομάδας «Σκιές» (φονιάδες και σαμποτέρ ναζί, που παρεισφρέουν μυστικά στις «λαϊκές δημοκρατίες» του Ντονμπάς και του Λουγκάνσκ), ανακοίνωσε το «ανδραγάθημά» του, εμφανιζόμενος να πανηγυρίζει αγκαλιά με τον αρχηγό του Δεξιού Τομέα, Ντμίτρι Γιάρος.
Ωστόσο, δεν ήταν και λίγοι εκείνοι που από τις πρώτες ώρες του φονικού, αναρωτήθηκαν από ποιόν οργανώθηκε η δολοφονία.
Ο Μοζγκοβόι, με σταθερή κομμουνιστική αναφορά, ήταν ένας από αυτούς που δεν έπαψαν να μιλούν μέχρι τέλους για σοσιαλισμό, για εξουσία του λαού και των εργαζομένων κι όχι των ολιγαρχών, για εθνικοποιήσεις του πλούτου και της παραγωγής. Δεν είχε διστάσει να έρθει συχνά σε σύγκρουση με ντόπιους ολιγάρχες που θέλουν να έχουν το πάνω χέρι στο νέο στάτους-κβο και τις νέες αρχές της περιοχής. Τελευταίο παράδειγμα, όταν κατέφθασαν οι ξένες αντιπροσωπείες για το πρόσφατο Διεθνές Αντιφασιστικό φόρουμ, με αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις, η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, δεν επέτρεψε την πραγματοποίησή του. Με προσωπική ευθύνη, ο Μοζγκοβόι και η Ταξιαρχία του, ανέλαβαν την περιφρούρηση και έτσι την πραγματοποίηση της διαδικασίας.
Αν σήμερα ο Μοζγκοβόι μνημονεύεται και γίνεται αιτία πένθους για χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές της ελευθερίας σε όλον τον πλανήτη, είναι επειδή, ακριβώς, δεν αντιστάθηκε απλά στον Ιμπεριαλισμό και στα Ναζιστικά τσιράκια του: πάλεψε μέχρι τέλους για σοσιαλισμό κι ελευθερία, ενάντια και σε εκείνους τους «καλοθελητές», που θέλουν να υποτάξουν τον αγωνιζόμενο λαό και την εργατική τάξη του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, στο ζυγό άλλων ολιγαρχών και κρατικών γραφειοκρατών, διορισμένων από το Κρεμλίνο και την FSB. Κανείς από αυτούς, δεν νομίζουμε πως στεναχωρήθηκε ιδιαίτερα με τον θάνατο του Αλεξάντρ Μοζγκοβόι…
Τιμή και δόξα, λοιπόν, στον καπετάνιο Αλεξάντερ Μοζγκοβόι!
…ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ «ΜΑΡΙΟΝΕΤΩΝ»
Οι «εθνικιστές» του Κιέβου, αυτοί που προπαγανδίζουν την φυλετική και εθνική «καθαρότητα» στα σχολεία της Ουκρανίας, που χωρίζουν τον λαό σε «γνήσιους» και σε «μη-γνήσιους» Ουκρανούς, που δεν ανέχονται καμιά άλλη γλώσσα να ομιλείται στο έδαφος τους απαγορεύοντας την μητρική γλώσσα χιλιάδων ρωσόφωνων πολιτών, κατάφεραν, μέσα σε μόλις 1,5 χρόνο, να μετατρέψουν την χώρα τους σε «προτεκτοράτο» των Ιμπεριαλιστών, και σε τόπο συνταξιοδότησης ενός πολυεθνικού εσμού από μαριονέτες των Αμερικάνων, δίνοντας τους μπόνους κυβερνητικά αξιώματα…
Για να βρουν «πρόθυμους» να συγκυβερνήσουν δίπλα δίπλα με τους Ναζί του Δεξιού Τομέα, συγκροτώντας την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κιέβου, οι Ιμπεριαλιστές «αρχιτέκτονες», άνοιξαν τα κιτάπια τους κι έφεραν στην επιφάνεια όλα τα σάπια υλικά που κατά καιρούς είχαν χρησιμοποιήσει ανά τον πλανήτη…
Η κυβέρνηση των «καθαρών» Ουκρανών, λοιπόν, έχει για Υπουργό Οικονομίας κι Εμπορίου, ένα Λιθουανό τραπεζίτη, για Υπουργό Υγείας έναν Γεωργιανό περιφερόμενο «αξιωματούχο» (γενικώς), για Υπουργό Οικονομικών μια Αμερικάνα, επίσης τραπεζίτη – η τελευταία μάλιστα πήρε την Ουκρανική υπηκοότητα μόλις τον Δεκέμβρη 2014…
Με αντίστοιχες διαδικασίες «Ουκρανοποίησης», σε χρόνο dt, συνέβη και το αποκορύφωμα: αφού ο Πρόεδρος Ποροσένκο του έδωσε την υπηκοότητα στις 29/5/2015, «βαφτίζοντάς» τον «μεγάλο φίλο της Ουκρανίας», στις 31/5, διόρισε ως κυβερνήτη της πολύπαθης Οδησσού, τον… Σαακασβίλι!
Αν το όνομα θυμίζει κάτι, είναι επειδή τον γνωρίζουμε ως πρώην «Πρόεδρο» της Γεωργίας, για την ακρίβεια ως εγκάθετο των ΗΠΑ δικτάτορα της Γεωργίας, που πρωταγωνίστησε στον πόλεμο-αστραπή των πέντε ημερών, το 2008, με αντίπαλο τη Ρωσία, κι επίδικο την Οσετία.
Ο Σαακασβίλι, διά στόματος Ποροσένκο, ανέλαβε την Οδησσό, για να καταπολεμήσει την διαφθορά, την στιγμή που καταζητείται από τις σημερινές γεωργιανές αρχές για κατάχρηση εξουσίας και παραμένει φυγόδικος.
Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και οργισμένες. Ο Μεντβέντεφ χαρακτήρισε «τσίρκο» την όλη εικόνα, με τον Σαακασβίλι να τραγουδά τον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας εν μέσω των κυανοκίτρινων συμβόλων…
Ωστόσο, μόνο τυχαίος δεν είναι ο διορισμός του συγκεκριμένου στη συγκεκριμένη πόλη. Η Οδησσός, το πεδίο του μεγάλου εγκλήματος της 2ας Μαΐου 2014 με τους 48 δολοφονημένους και καμένους εργάτες από τους Ναζί, είναι μια πόλη στρατηγικής σημασίας, και αν και κάτω από τον έλεγχο του Κιέβου, έχει πλειοψηφικά ρωσόφωνο πληθυσμό. Ένας ορκισμένος εχθρός της Ρωσίας, και πιστό σκυλί των Ιμπεριαλιστών, θεωρείται ο κατάλληλος άνθρωπος για τη δουλειά…
Κ. Αποστολόπουλος
