Η Σουδανική Επανάσταση στην κόψη του ξυραφιού
Σφαγή της καθιστικής διαμαρτυρίας έξω από το ΓΕΣ στο Χαρτούμ
Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας
Ραγδαίες και τραγικές οι εξελίξεις στο τωρινό κέντρο των αραβικών επαναστάσεων, το Σουδάν.
Ύστερα από την επιτυχή διεξαγωγή μιας 48ωρης Γενικής Απεργίας στις 28 και 29 Μαΐου η οποία έληξε τραγικά την δεύτερη μέρα με τον θάνατο μιας εγκύου από αδέσποτη σφαίρα κατά την διάρκεια αψιμαχίας μεταξύ των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης και στρατιωτών υποστηρικτών της επανάστασης, το Προσωρινό Στρατιωτικό Συμβούλιο (ή χούντα, μάλλον) σκλήρυνε την στάση του απέναντι στην Συμμαχία για Δημοκρατία και Αλλαγή (το συντονιστικό όργανο των οργανώσεων της επανάστασης), αρνούμενο κάθε διάλογο.
Μετά από μερικές μέρες σχετικής ησυχίας (με “μόνο” 5 νεκρούς σε μικρής έκτασης συγκρούσεις και κλείσιμο των γραφείων του αλ Τζαζίρα στο Χαρτούμ) οι δυνάμεις της αντεπανάστασης πέρασαν στην αντεπίθεση. Την Δευτέρα 3 Ιουνίου, τελευταία μέρα της νηστείας του Ραμαζανιού και παραμονή της γιορτής Εΐντ αλ Φιτρ ο τακτικός στρατός έλαβε εντολή να παραμείνει στους στρατώνες ενώ η παραστρατιωτική οργάνωση Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης εξαπέλυσε σφοδρότατη και στυγερή επίθεση με στόχο της διάλυση της τεράστιας πολύμηνης καθιστικής διαμαρτυρίας έξω από το Γενικό Επιτελείο Στρατού στο Χαρτούμ, καρδιά της επανάστασης του Σουδάν.
Η επιχείρηση κράτησε συνολικά τρεις μέρες. O τραγικός απολογισμός της είναι πάνω από εκατό νεκροί (άντρες, γυναίκες και παιδιά, ανάμεσά τους και δεκάδες στρατιώτες που αψήφησαν την εντολή για παραμονή στους στρατώνες και βγήκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν την επανάσταση), επτακόσιοι και πλέον τραυματίες, εκατοντάδες συλληφθέντες και αγνοούμενοι και σχεδόν εκατό βιασμοί, γυναικών και ανδρών. Οι πραγματικοί αριθμοί είναι σαφώς πολύ μεγαλύτεροι, αφού ο στρατιωτικός μηχανισμός έχει κινητοποιηθεί πλήρως για να καλύψει τα εγκλήματά του και επιπλέον η πληροφόρηση είναι πολύ δύσκολη, μιας και το διαδίκτυο και οι τηλεφωνικές επικοινωνίες έχουν σχεδόν ολοσχερώς κοπεί σε ολόκληρη τη χώρα, μέχρι και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Μετά την σφαγή αυτή η χούντα του Σουδάν ανακοίνωσε ότι αναιρεί τις συμφωνίες που είχε με την Συμμαχία για Δημοκρατία και Αλλαγή και δημιουργεί αυτοτελώς προσωρινή κυβέρνηση, η οποία θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές σε εννέα μήνες (στοχεύοντας σε μια νομιμοποίηση της εξουσίας τους και ουσιαστική συνέχεια του καθεστώτος αλ Μπασίρ με άλλο πρόσωπο). Ξεκίνησε επίσης μια μεγάλη επιχείρηση συλλήψεων ηγετών της επανάστασης· πολλών αγνοείται η τύχη.
Το συντονιστικό απάντησε με κάλεσμα σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας και Πολιτική Ανυπακοή μέχρι την ανατροπή του Προσωρινού Στρατιωτικού Συμβουλίου και την μετάβαση σε μια πολιτική προσωρινή κυβέρνηση. Σε μια αλλαγή τακτικής οι ηγέτες της επανάστασης κάλεσαν τους απεργούς να χτίσουν οδοφράγματα στις κεντρικές οδικές αρτηρίες αλλά να μην τα επανδρώσουν. Αντίθετα, τους ζήτησαν να παραμείνουν στα σπίτια τους, για να μην δώσουν στόχο σε νέες επιθέσεις από τις παραστρατιωτικές ομάδες. Η Γενική Απεργία ξεκίνησε την Κυριακή 9 Ιουνίου (πρώτη εργάσιμη μέρα της εβδομάδας στο Σουδάν) και μέχρι την στιγμή που γράφουμε συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία. Σχεδόν το σύνολο των επιχειρήσεων, τραπεζών, μεταφορών, λιμανιών και αεροδρομίων έχουν ερημώσει και μόνο κάποιες δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν – όπως βέβαια και τα νοσοκομεία, τα οποία δεν απεργούν με απόφαση του συντονιστικού της επανάστασης για την περίθαλψη των τραυματιών. Ασφαλή εικόνα για την κατάσταση δεν μπορούμε να έχουμε ακόμα, μιας και το επικοινωνιακό μπλακ άουτ συνεχίζει να υφίσταται, αλλά κυκλοφορούν φήμες για σκληρή πολύνεκρη επίθεση στο Νταρφούρ.
Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι επίσης ότι επισκέφθηκε τη χώρα ο πρωθυπουργός της Αιθιοπίας Αμπού Άχμεντ Άλι ως διαμεσολαβητής μεταξύ των δύο πλευρών. Μετά την συνάντηση που είχαν μαζί του δύο ηγέτες του Κινήματος για την Απελευθέρωση του Λαού του Σουδάν-Βορράς, ο γενικός γραμματέας Ισμαήλ Τζαλλάμπ και ο εκπρόσωπος τύπου Μουμπάρακ Αρντόλ, συνελήφθησαν από την σουδανική χούντα και, μαζί με τον ήδη από την Τετάρτη 5 Ιουνίου συλληφθέντα αντιπρόεδρο του ΚΑΛΣ-Β Γιασσίρ Αρμάν, απελάθηκαν στο Νότιο Σουδάν.
Η διεθνής αντίδραση στη σφαγή υπήρξε υποτονική στην καλύτερη περίπτωση, με τις τυπικές αποκηρύξεις της βίας από υπουργεία εξωτερικών διαφόρων χωρών και εκκλήσεις για διάλογο, ενώ η Αφρικανική Ένωση ανέστειλε την συμμετοχή του Σουδάν σε αυτή. Βέβαια, ποσώς ενδιαφέρει αυτό την χούντα του Σουδάν αφού πρώτιστο μέλημά της είναι η οικονομική και πολιτική στήριξη που λαμβάνει από την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο. Οι χώρες αυτές μπορεί να εξέφρασαν “επιφυλάξεις” για το μέγεθος της βίας που χρησιμοποιήθηκε στην καταστολή της καθιστικής διαμαρτυρίας, αλλά ασφαλώς αυτή έγινε με τις ευλογίες τους – αφού διοργανώθηκε αμέσως μετά την ολοκλήρωση του κύκλου συναντήσεων που είχαν τόσο με τον πρόεδρο του Προσωρινού Στρατιωτικού Συμβουλίου αλ Μπουρχάν όσο και με τον αντιπρόεδρο Ντάγκαλο, γνωστό ως Χεμενττί, ο οποίος είναι και ο αρχηγός των εκτελεστών της θηριωδίας Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης.
Απογοητευτική έχει υπάρξει μέχρι τώρα και η αντίδραση του διεθνούς οργανωμένου εργατικού και κοινωνικού κινήματος, φανερώνοντας για άλλη μια φορά την επιλεκτικότητά του στις εκδηλώσεις διεθνούς αλληλεγγύης. Εκτός από μια τυπικότατη ανακοίνωση της WTFU και μια ανακοίνωση αλληλεγγύης της οργάνωσης Σοσιαλιστική Συμμαχία στην Αυστραλία, μάταια κάποιος θα αναζητήσει δράσεις αλληλεγγύης στη Σουδανική Επανάσταση στην “πολιτισμένη” Δύση. Όμως, η επανάσταση στο Σουδάν είναι η σπίθα που πυροδότησε την εκ νέου ανάφλεξη ενός νέου κύματος αραβικών επαναστάσεων – ένα κύμα που ακόμα είναι στην αρχή του, με την ανατροπή του Μπουτεφλίκα και τις συνεχιζόμενες παρασκευιάτικες διαδηλώσεις στην Αλγερία, τον εμφύλιο πόλεμο στην Λιβύη και τις υπόγειες κοινωνικές αναταραχές στην Αίγυπτο. Είναι κρίσιμο για το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα η σπίθα αυτή να μην σβήσει, αλλά αντίθετα να τροφοδοτηθεί από ένα έμπρακτο διεθνές κίνημα αλληλεγγύης, που θα συνδέσει την αραβική επανάσταση με όλες τις επαναστατικές κινήσεις στην περιοχή του αραβικού κόσμου πρωτίστως, αλλά και τις εργατικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο. Η νίκη της Σουδανικής Επανάστασης είναι νίκη της Παγκόσμιας Επανάστασης και χρειάζεται να παλέψουμε για την επικράτησή της.
Marius V.
