του Άρη Μαραβά
Από τον Ιανουάριο, η Υεμένη μετατράπηκε σε σκηνή ανοιχτής πρόκλησης, όχι μόνο απέναντι στις ΗΠΑ, αλλά απέναντι σε ολόκληρο το ιμπεριαλιστικό μπλοκ (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισραήλ). Ως απάντηση στη σφαγή στη Γάζα, οι Χούθι ενέτειναν τις επιθέσεις σε ισραηλινά, αμερικανικά και βρετανικά πλοία στη θαλάσσια δίοδο του Bab al-Mandeb, αποδεικνύοντας ότι η διεθνιστική αλληλεγγύη δεν είναι απλώς σύνθημα, αλλά πράξη.
Η απάντηση του ιμπεριαλισμού ήταν η αναμενόμενη: τυφλή καταστροφή, αδιαφορία για τους αμάχους, κλιμάκωση της βίας. Οι απώλειες αμάχων πολλαπλασιάζονται. Η Σαναά, η Ρας Ίσα, η Χοντάιντα… Ονόματα που απουσιάζουν από τις καμπάνιες «ανθρωπιστικής βοήθειας» και τα κροκοδείλια δάκρυα των πολιτικών της Δύσης. Για το σύστημα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αριθμοί στα υποσέλιδα των εκθέσεων.
Ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός και πόλεμος: μια αδιαίρετη εξίσωση
Η επίθεση στην Υεμένη δεν είναι εξαίρεση. Είναι μέρος του ίδιου μηχανισμού που γεννά την ανισότητα, που καταστρέφει το κλίμα, που μετατρέπει την πείνα σε εμπόρευμα και τον πόλεμο σε τηλεοπτικό θέαμα. Ο καπιταλισμός χρειάζεται τον πόλεμο όπως χρειάζεται τις αγορές και τα κέρδη του αίματος. Πρέπει να κατασκευάζει εχθρούς για να δικαιολογεί τις επεμβάσεις του. Πρέπει να ισοπεδώνει για να ανοικοδομεί με κέρδος.
Κάθε drone που πέφτει, κάθε παιδί που σκοτώνεται στην Υεμένη, κάθε πλοίο που πλήττεται, κυρώσεις που επιβάλλονται – είναι γρανάζια στην ίδια μηχανή: τη μηχανή της συσσώρευσης μέσω της λεηλασίας, της εκμετάλλευσης μέσω της γενοκτονίας.
Κι ενώ οι νεκροί συσσωρεύονται, οι γερουσιαστές στην Ουάσινγκτον συζητούν μήπως, ενδεχομένως, η κυβέρνηση δεν «περιορίζει επαρκώς τις παράπλευρες απώλειες». Λες και το πρόβλημα είναι οι μέθοδοι και όχι οι σκοποί. Λες και η βαρβαρότητα μπορεί να αποκτήσει «ανθρώπινο πρόσωπο».
Το ιστορικό στοίχημα: να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο
Η αντίσταση στην Υεμένη, παρά τις συνθήκες ασφυξίας, μας διδάσκει ότι η ιμπεριαλιστική καταπίεση δεν είναι ανίκητη. Αλλά για να μη μείνει απομονωμένη και πνιγεί στο αίμα, χρειάζεται να ενταχθεί σε ένα διεθνές επαναστατικό κίνημα.
Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Ο ιμπεριαλισμός δεν εξαγνίζεται. Ο μόνος δρόμος για να σταματήσει το αιματοκύλισμα είναι η διεθνής σοσιαλιστική επανάσταση, η ανατροπή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, η διάλυση του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος, η κοινωνικοποίηση των παραγωγικών μέσων και η αναδιοργάνωση της οικονομίας σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τα χρηματιστηριακά συμφέροντα.
Κάθε μη επανδρωμένο αεροσκάφος MQ-9 Reaper που συντρίβεται στη γη της Υεμένης είναι μια πρόγευση: η αλαζονεία των αυτοκρατοριών είναι τρωτή. Κάθε πράξη αντίστασης, κάθε άρνηση υποταγής, κάθε αγώνας για δικαιοσύνη είναι ένα λιθαράκι στον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς καταπιεστές και εκμεταλλευτές.
Σήμερα η Υεμένη. Αύριο η Παλαιστίνη. Μεθαύριο οι λαοί ολόκληρης της γης. Όχι με «βιώσιμες μεταβάσεις» και συνεδριακά πυροτεχνήματα, αλλά με τους δρόμους, τις πλατείες, τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών.