Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα RedMed.org τις παρακάτω ενδιαφέρουσες πληροφορίες με πηγή την αμερικανική αριστερή Επιτροπή για ένα Εργατικό Κόμμα.
Επιμέλεια Αρ. Μαρ.
Τη Δευτέρα 20 Ιουλίου, μια σημαντική εργατική απεργιακή δράση οργανώθηκε σε υποστήριξη της λαϊκής αντιρατσιστικής εξέγερσης που πυροδότησε η εν ψυχρώ δολοφονία του μαύρου Τζορτζ Φλόυντ στις 25 Μαΐου. Χιλιάδες εργάτες, υγειονομικοί, εργαζόμενοι στις κοινωνικές υπηρεσίες και στο δημόσιο, με το σύνθημα «Απεργία για τις Μαύρες Ζωές», κινητοποιήθηκαν σε σχεδόν 200 πόλεις σ’ όλη τη χώρα.
Το μέγεθος των δράσεων και η ποικιλομορφία του προλεταριάτου που συμμετείχε ήταν εντυπωσιακή. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους ή οργάνωσαν ενέργειες στους χώρους εργασίας τους.Από τους εργαζόμενους του τηλεφωνικού κέντρου του Μέμφις του συνδικάτου Communications Workers of America (CWA) έως τις νοσηλεύτριες της UPTE στην Καλιφόρνια και τους εργαζομένους στη SEIU (Διεθνής Ένωση Υπαλλήλων Συνεργείων) οργανώθηκαν διάφορες ενέργειες στους χώρους εργασίας τους και στους δρόμους, συμπεριλαμβανομένων διαδηλώσεων, στάσεων εργασίας και συγκεντρώσεων. Στο Σαν Φρανσίσκο, περίπου 1500 εργάτες αποχώρησαν από την εργασία τους. Σε μεγάλες πόλεις όπως το Σικάγο, οι εργαζόμενοι της αλυσίδας φαστφουντάδικου αποχώρησαν ή συσπειρώθηκαν εναντίον των εργοδοτών τους και συντάχθηκαν με την εκστρατεία «Απεργία για τη Μαύρη Ζωή». Σημειώθηκαν επίσης στάσεις εργασίας σε πολυάριθμους χώρους εργασίας για 8 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα, – η διάρκεια του χρόνου που ο δολοφόνος αστυνομικός στραγγάλισε τον Τζωρτζ Φλόυντ στη Μινεάπολη.
Σε πολλές περιπτώσεις οι απεργοί και οι διαδηλωτές επεσήμαναν το γεγονός ότι η καπιταλιστική απληστία της αστικής τάξης συμβαδίζει με τις ρατσιστικές πρακτικές. Στα εστιατόρια McDonald ‘s, για παράδειγμα, όπου η πλειονότητα των εργαζομένων είναι έγχρωμοι, οι εργαζόμενοι στερούνται μασκών και του βασικού ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού. Η ενοποίηση του αντιρατσιστικού και του εργατικού αγώνα σε ένα ενιαίο μέτωπο είναι δυνατή και αναγκαία.
Το μαζικό κύμα δράσης ανάγκασε ορισμένες από τις μεγάλες εταιρείες και μερικούς Δημοκρατικούς πολιτικούς (κυρίως τους Σάντερς και Χάρις) να εκφράσουν την -υποτιθέμενη- υποστήριξή τους. Κατά ειρωνεία της τύχης και η αλυσίδα McDonald ‘s εξέδωσε μια δήλωση, λέγοντας ότι η εταιρεία είναι ευαίσθητη στο θέμα του ρατσισμού, και ότι έχουν κάνει βελτιώσεις σε έναν αριθμό υποκαταστημάτων για να προσαρμοστούν στις συνθήκες πανδημίας. Αλλά οι εργαζόμενοι των McDonald’s βγήκαν στους δρόμους αποδεικνύοντας την υποκρισία των εργοδοτών τους.
Σχολιάζοντας την εργατική δράση, η Επιτροπή για ένα Εργατικό Κόμμα στις ΗΠΑ αναφέρει:
«Ορισμένα από τα μεγαλύτερα -και, δυστυχώς, τα πιο γραφειοκρατικά- συνδικάτα της χώρας, όπως οι Ενωμένοι Εργαζόμενοι στην Αυτοκινητοβιομηχανία (UAW), εξακολουθούν να απουσιάζουν από το προσκήνιο, παρά τη μεγάλη αφροαμερικανική βάση των μελών τους. Είναι απαραίτητο οι οργανώσεις αυτές να υποστηρίξουν το κίνημα για να αλλάξουν τα πράγματα. Επιπλέον, τα ισχυρά συνδικάτα που συμμετείχαν στις δράσεις, όπως οι SEIU ή οι Φορτηγατζήδες, δεν είναι απαλλαγμένα από την ίδια τη γραφειοκρατία – ακριβώς το αντίθετο. Τα απλά μέλη των φορτηγατζήδων, για παράδειγμα, έχουν πραγματοποιήσει πολυάριθμες ανεπιτυχείς ή ημιεπιτυχημένες συγκρούσεις μεταξύ των απλών μελών και της ηγεσίας για τη δημιουργία μιας πιο δημοκρατικής δομής τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Δεδομένου αυτού του γεγονότος, οι ενέργειες της Δευτέρας 20 Ιουλίου εμφανίζονται ως μια γιγαντιαία και σημαντική παραχώρηση που έκανε η γραφειοκρατία στα απλά μέλη υπό την πίεση των τελευταίων. Αυτό, φυσικά, δεν πρέπει να υπονομεύσει τη σημασία τους – κάθε άλλο. Αντιθέτως, εφιστούμε την προσοχή σε αυτό το σημείο για να δούμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τι μας περιμένει.
Το γεγονός ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία εξακολουθεί να αποτελεί σε μεγάλο βαθμό την κινητήρια δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης, αν και από μια πολύ πιο άβολη γι’ αυτή θέση από πριν, αντικατοπτρίζεται σε δύο άλλες ιδιαιτερότητες των κινητοποιήσεων της Δευτέρας, 20 Ιουλίου.
Πρώτον, η μορφή των γεγονότων απείχε πολύ από το να αντιπροσωπεύει έναν ενιαίο αγώνα. Ενώ ορισμένοι χώροι εργασίας έκλεισαν εξ ολοκλήρου για ολόκληρη την ημέρα, άλλοι παρέμειναν κλειστοί μόνο για περίπου 9 λεπτά, και κάποιοι δεν έκλεισαν καθόλου. Ενώ αυτό αντικατοπτρίζει την ανομοιογένεια του οργανωτικού επιπέδου των εργατών που συμμετέχουν στο κίνημα, δείχνει επίσης την έλλειψη προσπαθειών από την πλευρά της ηγεσίας για την εξάλειψη αυτής της ανομοιογένειας.Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι οι δύο νομικοί φραγμοί που εμποδίζουν αυτό το κίνημα να εξελιχθεί σε γενική απεργία, ο νόμος Taft-Hartley του 1947 (ο οποίος εμποδίζει ένα συνδικάτο που απεργεί να καλέσει άλλα συνδικάτα να βοηθήσουν) και οι ρήτρες μη απεργίας πολλών συνδικαλιστικών συμβάσεων (συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τους Φορτηγατζήδες) δεν συζητήθηκαν πουθενά.
Δεύτερον, τα πολιτικά μηνύματα των κινητοποιήσεων συχνά διατυπώνονταν ως εκκλήσεις στη συνείδηση των αφεντικών και των αστών πολιτικών, παρά ως συγκεκριμένες απαιτήσεις των ίδιων των εργατών. Οι διοργανωτές της εκδήλωσης ανακοίνωσαν στον ιστότοπό τους ότι θέλουν να δουν “εκλεγμένους αξιωματούχους να μας δίνουν την εξουσία να ξαναγράψουμε τους κανόνες έτσι ώστε οι Μαύροι να μπορέσουν να ευδοκιμήσουν”. Στο Λος Άντζελες, το κύριο μέρος των διαδηλώσεων ήταν μια λεωφόρος που πήρε το όνομά της από τον πρώην Δημοκρατικό Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα! Όλοι αυτοί οι παράγοντες δείχνουν ότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία εξακολουθεί να προσπαθεί να περιορίσει το κίνημα στον ζουρλομανδύα της πολιτικής των Δημοκρατικών.
Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός και μόνο της μαζικής δράσης σηματοδοτεί μια πιθανή αποφασιστική στιγμή στην εξέλιξη της ταξικής πάλης στις ΗΠΑ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η προστατευτική ασπίδα μεταξύ των Δημοκρατικών και εργατών, δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί από τα συνδικάτα, αλλά υποχωρεί. Οι εργατικές (και οι άνεργες) μάζες πρέπει ακόμη να οργανωθούν και να συμμετάσχουν μαζικά στον αντιρατσιστικό αγώνα, αλλά κάνουν τα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ελπίζουμε και επιδιώκουμε αυτά τα βήματα να καταλήξουν σε μια γενική απεργία που θα στοχεύει στο ρατσιστικό, καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του!
Μαύροι, Λατίνοι, Ασιάτες, Λευκοί, εργάτες του κόσμου, ενωθείτε!»
