Όχι άλλες Καρολάιν
της Βίκυ Κ.
Το βράδυ της Πέμπτης 17/6, άφωνες όλες και όλοι, ενημερωθήκαμε για την διαλεύκανση του φόνου της Καρολάιν. Η ανακοίνωση της ΕΛΑΣ ανέφερε: “Εξιχνίαση ανθρωποκτονίας 20χρονης ημεδαπής που έλαβε χώρα την 11η Μαΐου στα Γλυκά νερά. Δράστης είναι ο 33χρονος σύζυγός της, ο οποίος και ομολόγησε την πράξη του”.
Το χρονικό της ιστορίας ξεκινάει αρχές Μαΐου όταν το νεκρό σώμα της νεαρής γυναίκας βρέθηκε στο κρεβάτι της, και δίπλα το ολίγων μηνών μωρό της. Το σκυλί της οικογένειας βρέθηκε πνιγμένο και κρεμασμένο(!) στην κουπαστή της εσωτερικής σκάλας του σπιτιού και ο σύζυγος -ο μόνος που παρέμεινε ζωντανός- κατάφερε τελικά και ενώ ήταν δεμένος να ειδοποιήσει την αστυνομία.
Τότε ήταν που δια στόματός του ξεκίνησε το αφήγημα για τους τρεις αλλοδαπούς και αδίστακτους ληστές, οι οποίοι μπήκαν με σκοπό να αφαιρέσουν χρήματα από το σπίτι της οικογένειας και κατέληξαν να δολοφονούν τόσο την Καρολάιν όσο και το κατοικίδιό τους. Τότε ήταν που ξεκίνησε ένα νέο κύμα ξενοφοβικού παραληρήματος εναντίον των αλλοδαπών και κάθε άλλης κοινωνικής μειονότητας που “δεν διστάζουν να αφαιρέσουν ζωές προκειμένου να κερδίσουν λίγα χρήματα”. Κατά τα στερεότυπα της ρατσιστικής ρητορείας “ποτέ ένας Χριστιανός” δεν θα μπορούσε να διαπράξει ένα τόσο ειδεχθές έγκλημα εναντίον μιας γυναίκας και πόσο μάλλον μητέρας.
Οι επόμενες μέρες κύλησαν με όλες εμάς να γνωρίζουμε και έντρομες/α/οι να παραδεχόμαστε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία ακόμα γυναικοκτονία. Μια γυναικοκτονία που διεγείρει σε όλα μας το ίδιο συναίσθημα οργής ανάλογο με αυτό του φόνου της Ελένης Τοπαλούδη. Δύο γυναικοκτονίες διαφορετικές στα χαρακτηριστικά αλλά πανομοιότυπες στο κίνητρο, το οποίο ήθελε την γυναίκα νεκρή.
Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή. Καθυστερήσεις, αντιφάσεις, κενά, έως ότου κατέληξε να ομολογεί ο ίδιος την δολοφονία της γυναίκας του.
Κατά τον φονιά το κίνητρο του εγκλήματος ήταν το πάθος του και το γεγονός ότι η Καρολάιν ήθελε να τον χωρίσει και να πάρει το μωρό μαζί της. Δεν μπορούσε λέει να “διαχειριστεί τη ζωή χωρίς το παιδί του” και “θόλωσε” και ύστερα από ένα μεγάλο καβγά την έπνιξε “κατά λάθος” με το μαξιλάρι.
Και η τραγική ιστορία επαναλαμβάνεται, και ξανά αρχίζουμε να διαβάζουμε στον αστικό τύπο εν έτει 2021, και ύστερα από τόσους αγώνες γυναικών και θηλυκοτήτων, τίτλους που αναφέρονται σε “έγκλημα πάθους”. Όχι, κύριοι δημοσιογράφοι! Δεν πρόκειται για ένα έγκλημα πάθους, δεν θόλωσε και την σκότωσε εν βρασμώ. Πρόκειται για ακόμα μια γυναικοκτονία, η οποία τελέστηκε από τα χέρια του συζύγου. Και σύζυγος δεν είναι μόνο “ο πιλότος” όπως συχνά αποκαλείται, ονομάζεται Μπάμπης Αναγνωστόπουλος και είναι γυναικοκτόνος. Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ο γυναικοκτόνος, είναι ημεδαπός και όχι αλλοδαπός, είναι straight άντρας, είναι μορφωμένος με “καλή δουλειά”, είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και πληροί όλες τις προϋποθέσεις της κοινωνικής αναγνωρισιμότητας που η πατριαρχική-καπιταλιστική κουλτούρα μάς έχει επιβάλει. Είναι ένας άντρας, που, επίσης, σύμφωνα με την πατριαρχική νοοτροπία θεωρούσε την γυναίκα «γυναίκα του», κτήμα του, και την ήθελε ή μαζί του ή νεκρή.
Η Καρολάιν προσπαθούσε να τερματίσει αυτόν τον γάμο και να φύγει. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε. Είναι ακόμη μια κοπέλα που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει τα όνειρά της γιατί κάποιος φρόντισε να της κόψει το νήμα της ζωής. Είναι ακόμη μια κοπέλα που την γνωρίσαμε νεκρή και πενθούμε για εκείνη σαν να είναι φίλη μας.
Πόσες ακόμα γυναίκες θα συμπληρώσουν τη μαύρη λίστα των γυναικοκτονιών; Πόσο ακόμα θα βροντοφωνάζουμε “καμμία άλλη νεκρή” και “δεν είμαστε όλες εδώ, λείπουν οι σκοτωμένες”; Απ’ ό,τι φαίνεται, δυστυχώς πολύ.
Η βία κατά των γυναικών είναι ένα διαταξικό φαινόμενο και μας αφορά όλα, πέρα από την καταγωγή, χώρα προέλευσης, οικονομική ευρωστία ή μη, μόρφωση ή μη, χρώμα, θρήσκευμα ή κουλτούρα. Η βία κατά των γυναικών προέρχεται από την πατριαρχία και επιστεγάζεται αποτελεσματικά μέσα στο καπιταλισμό, ο οποίος διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις για την κοινωνική της διάχυση.
Λίγες μέρες πιο πριν ακούγαμε τον Γιάννη Λοβέρδο να στηρίζει την απόφαση της ακροδεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ, να θεσπίσει το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας και υπερθεματίζοντας έκανε δηλώσεις όπου υποστήριζε ότι ένας άντρας που κακοποιεί την γυναίκα του, “μπορεί να είναι καλός πατέρας” δεν κακοποιεί απαραίτητα και τα παιδιά του. Άραγε έχει να κάνει κάποιες συμπληρωματικές διευκρινίσεις τώρα που ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος τοποθέτησε το ολίγων μηνών βρέφος τους δίπλα στο πτώμα της μητέρας του; Εξαίρεση που δεν επιβεβαιώνει τον κανόνα; Δυστυχώς, ο κανόνας θέλει τις γυναίκες να κακοποιούνται στην συντριπτική τους πλειοψηφία μαζί με τα παιδιά τους, από τον ίδιο τον σύζυγο ή άλλο μέλος της οικογένειάς τους. Και αντί να διοργανώνετε, κύριοι, συνέδρια για την υπογεννητικότητα, την υπογονιμότητα και την πυρηνική οικογένεια, δείτε λίγο τι γίνεται με την ενδο-οικογενειακή βία. Δεν χρειάζεται να γίνονται δολοφονίες ή βιασμοί από πρωτοκλασάτα ονόματα του θεάματος για να μπαίνει στον δημόσιο διάλογο η έμφυλη βία.
Οι γυναίκες και οι θηλυκότητες που κακοποιούνται καθημερινά βρίσκονται δίπλα μας. Δεν είναι κάπου μακριά, δεν βρίσκονται σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό ή σε άλλον πλανήτη. Είναι γύρω μας, ίσως υπήρξα και εγώ ή εσύ, και μακάρι να μην υπάρξουν άλλες.
