Διακήρυξη των Κουβανών Comunistas
Ένα μήνα μετά τις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κούβα στις 11 Ιουλίου [2021], η κυβέρνηση δεν έκανε σημαντικές αλλαγές και η οικονομική και υγειονομική κρίση βρίσκεται στο ίδιο κρίσιμο σημείο. Όλα τα προβλήματα που προκάλεσαν τις διαδηλώσεις παραμένουν άλυτα.
Η έγκριση του νόμου για τις ΜικροΜεσαίες Επιχειρήσεις δεν είναι συνέπεια των διαδηλώσεων. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να αναλύσουμε τον επίσημο λόγο και τις πολιτικές του πρακτικές για να συνειδητοποιήσουμε ότι η κορυφαία ηγεσία της χώρας επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στυλ Βιετνάμ -που ονομάζονται Doi Moi- οι οποίες διαπνέονται κατά πολύ από το πνεύμα του Ντεγκ Σιάο Πινγκ. Η έγκριση του νόμου για τις ΜικροΜεσαίες Επιχειρήσεις ήταν μια απόφαση που είχε ήδη προετοιμαστεί από την κυβέρνηση, και αν καθυστέρησε, αυτό οφείλεται στην αντίθεση της πτέρυγας των Φιντελίστας [των οπαδών του Φιντέλ στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας – Σ.τ.Ε.]. Αν μη τι άλλο, οι διαμαρτυρίες επιτάχυναν την έγκρισή του.
Μία από τις λίγες αλλαγές ήταν να επιτραπεί η εισαγωγή αφορολόγητων τροφίμων και φαρμάκων. Αλλά ακόμη και αυτή η μικρή ανακούφιση υποφέρει από τη γραφειοκρατική αδράνεια.
Από την άλλη πλευρά, ο κουβανικός λαός συνεχίζει να περιμένει μια δημόσια αυτοκριτική από την κυβέρνηση, όπου τα λάθη που οδήγησαν στις [διαδηλώσεις της] 11ης Ιουλίου να αποκαλύπτονται με πειστικό τρόπο. Ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε τα γεγονότα της 11ης Ιουλίου, αφού ο επίσημος λόγος παρουσιάζει μόνο μία εκδοχή των γεγονότων και αυτό είναι κάτι που ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας γνωρίζει. Ένα μήνα μετά τις διαδηλώσεις, πολλοί από τους συλληφθέντες στις διαδηλώσεις δεν γνωρίζουν ακόμη εάν θα οδηγηθούν σε δίκη ή θα πρέπει να περιμένουν υπομονετικά να ειδοποιηθούν για την άρση των προσωρινών μέτρων.
Ένα μήνα μετά τις 11 Ιουλίου, οι αιτίες που γέννησαν τις διαδηλώσεις είναι παρούσες, η τρέχουσα οικονομική κρίση θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί και σε όλα αυτά προστίθενται στην δυσαρέσκεια που προκλήθηκε από την αντιμετώπιση των διαμαρτυριών από την κυβέρνηση, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τα γεγονότα.
Προκαλεί αρνητική εντύπωση ότι η κυβέρνηση δεν έχει λάβει κανένα μέτρο που να συνεπάγεται μεγαλύτερη συμμετοχή της εργατικής τάξης στη λήψη αποφάσεων, τόσο από οικονομική όσο και από πολιτική άποψη. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση συνεχίζει να μειώνει και να ποινικοποιεί τις διαμαρτυρίες, γεγονός που δημιουργεί μεγαλύτερη δυσαρέσκεια και ενισχύει το λόγο της Δεξιάς.
Παρ’ όλα αυτά, μια άλλη 11η Ιουλίου είναι πολύ πιθανό να μην συμβεί, τουλάχιστον τους επόμενους μήνες. Αν και η ιδέα ότι η διαμαρτυρία ήταν χρήσιμη έχει επεκταθεί, επειδή έχουν παρατηρηθεί ορισμένες αλλαγές, η αντίληψη, ότι ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος σε σύγκριση με αυτό που έχει κερδηθεί, διαπερνά την κατάσταση. Πολλοί από αυτούς που στα κοινωνικά δίκτυα κάνουν καλέσματα για να κάθοδο στους δρόμους δεν συμμετείχαν στις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου.
Η 11η Ιουλίου ήταν το αποκορύφωμα της σοβαρής πολιτικής κρίσης που βιώνει η κουβανική κυβέρνηση και την οποία δεν θέλει να αναγνωρίσει. Αυτό είναι το κλειδί για την κατανόηση των διαδηλώσεων της 11ης Ιουλίου: η κρίση που βιώνει σήμερα η Κούβα δεν είναι μόνο οικονομική και υγειονομική, αλλά, πολύ βαθύτερα, η τρέχουσα κρίση είναι πολιτική και ιδεολογική. Αν και δεν το παραδέχονται δημόσια, η κυβέρνηση το αντιλαμβάνεται και γι’ αυτό λαμβάνει ισχυρά καταναγκαστικά μέτρα εναντίον όσων συνελήφθηκαν στις διαδηλώσεις: θέλει να δώσει ένα μήνυμα σε όσους συμμετείχαν στις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τον θρίαμβο της Επανάστασης. Ωστόσο, αυτό δεν θα εξαφανίσει την πολιτική κρίση, μόνο θα την επιδεινώσει.
Η Συντακτική Επιτροπή των Comunistas
11 Αυγούστου 2021
Κούβα
Εικόνα: René Magritte
Μετάφραση Κ.Ο.
Επιμέλεια Θ.Κ.
