Στις 12 Οκτωβρίου δικάζονται 14 απεργοί των Πανεπιστημίων για την μεγάλη απεργία των Διοικητικών Υπαλλήλων που έκανε την συγκυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου να φτάσει ένα βήμα πριν την ανατροπή της. Αφού η κυβέρνηση εξάντλησε ανεπιτυχώς όλα τα μέσα που διέθετε και μέσα από μαζικές συνελεύσεις ακυρώθηκε ο απεργοσπαστικός ρόλος του κυβερνητικού συνδικαλισμού η κυβέρνηση έπαιξε το χαρτί της καταστολής.
Με νομοθετήματα απεργοσπαστικού χαρακτήρα όπως της απογραφής των διοικητικών υπαλλήλων των Πανεπιστημίων κατά την διάρκεια της απεργίας και εναλλαγές του μαστίγιου των απολύσεων με το καρότο της δήθεν τακτοποίησής τους μετά την απόλυση από το παράθυρο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας η κυβέρνηση βυθίζονταν στην απελπισία. Ένα διαρκώς ογκούμενο κίνημα συμπαράστασης των δημοσίων υπαλλήλων απειλούσε να βάλει το ζήτημα της Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας δυναμικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια συμμετείχε στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων ενώ ταυτόχρονα κρατούσε την αλληλεγγύη σε απόσταση ασφαλείας ώστε να μη κινδυνεύσει με βίαιη ανατροπή από τα κάτω η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και προσπαθούσε να περιορίσει τους εργαζόμενους με την προοπτική των εκλογών. Κι όμως για 3,5 μήνες κόντρα στην απομόνωση από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία με το ΠΑΜΕ στο ρόλο του απεργοσπάστη και το συνδικαλιστικό της ασφάλειας να οργιάζει καλώντας σε ανακρίσεις απεργούς ενεργοποιώντας το «Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος» για να σώσει την «δημοκρατία» από τους εργαζόμενους οι απεργοί δε λύγισαν. Από την δύσκολη θέση που βρέθηκε η κυβέρνηση την έβγαλε το ΠΑΜΕ όταν πια κατάφερε να σπάσει το μέτωπο των απεργών σταματώντας την απεργία στο ΕΜΠ γεγονός που οδήγησε σε κατάρρευση λίγο αργότερα και το κάστρο του ΕΚΠΑ.
Αυτό τον αγώνα, που τσάκισε την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που καθαίρεσε το απεργοσπαστικό Δ.Σ. των κυβερνητικών συνδικαλιστών και βάδισε στις αχαρτογράφητες ζώνες της εργατικής ελευθερίας σέρνει στα δικαστήρια το καθεστώς των μνημονίων δικάζοντας τους απεργούς.
Ένα κύμα δικαστικής εκδικητικότητας σαρώνει όλους τους αγώνες που γίνανε για την κατάργηση των μνημονίων και για την ακύρωση των απολύσεων. Από την καταδίκη των εκπαιδευτικών στη Σάμο που αγωνίστηκαν στα πλαίσια της πανελλαδικής απεργίας των Εκπαιδευτικών που πάλευε για την ανατροπή των απολύσεων και των διαθεσιμοτήτων μέχρι τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες που σέρνονται στα δικαστήρια κατηγορούμενες από τα ΜΑΤ που τις σακάτευαν καθημερινά, τους εργαζόμενους που διώκονται για την Κυριακάτικη αργία, και την εργαζόμενη Γ. Ν. στο Αττικό Μετρό που μετατίθεται εκδικητικά έως τους διοικητικούς υπαλλήλους που δικάζονται στις 12 Οκτώβρη, ο αγώνας είναι κοινός, ενιαίος και πολιτικός.
Στη σύσκεψη που κάλεσε ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών στις 7 Οκτωβρίου, με αφορμή τις διώξεις των συναδέλφων τους, αποφασίστηκε από τα σωματεία τους εργαζόμενους και τα εργατικά σχήματα που συμμετείχαν να δημιουργηθεί ένα συντονιστικό που θα αναδεικνύει τις συνδικαλιστικές διώξεις και θα οργανώνει την αλληλεγγύη.
Σαν πρώτο βήμα καλέστηκαν όλοι στην δίκη που θα γίνει στις 12/10 στα δικαστήρια της Ευελπίδων να δώσουν μαζικό παρόν δείχνοντας στο κράτος των μνημονίων ότι η εργατική τάξη είναι ενωμένη και παρούσα!
Αβραμίδης Κώστας
