To γενικότερο πολεμικό χάος στη Μέση Ανατολή, δεν θα μπορούσε να μην έχει αντανάκλαση στο κεντρικό δυσεπίλυτο πρόβλημα, που συνιστά τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται και διαμορφώνεται όλη η πολιτική κατάσταση στην περιοχή εδώ και δεκαετίες: το Παλαιστινιακό.
Η κατάρρευση της Ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων γεννά πολεμικές εστίες φωτιάς και αναζωπυρώνει όλες τις υπάρχουσες. Το Ισραηλινό κράτος-χωροφύλακας του Ιμπεριαλισμού, βρίσκεται και το ίδιο τώρα αντιμέτωπο με μια νέα ανάφλεξη, που σύμφωνα με αναλυτές, είναι ικανή να οδηγήσει ακόμα και σε μια τρίτη ιντιφάντα, κάτι λιγότερο από 30 χρόνια από την πρώτη και άλλα 15 από την δεύτερη.
Τα στοιχεία στα οποία βασίζονται όλες οι αναλύσεις, είναι τα αυξανόμενα κρούσματα βίας, όπως οι συγκρούσεις με στρατιώτες και εποίκους στη Δυτική Όχθη, πύραυλοι που εκτοξεύονται από τη Λωρίδα της Γάζας εναντίον του Ισραήλ κλπ. Όμως, η βία δεν έλειψε ποτέ από τις σχέσεις Παλαιστινίων και Ισραήλ. Είναι η ευρύτερη αποσταθεροποίηση που γεννά τις προβλέψεις μιας τρίτης γενικευμένης σύγκρουσης. Γεγονός, που συμβάλει σε κύματα προσφύγων που εγκαταλείπουν την Γάζα προσπαθώντας –μαζί με Σύρους, Αφγανούς κλπ.- να φτάσουν στην Ευρώπη.
Αλλά η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου, δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο το εξωτερικό μέτωπο αλλά και το εσωτερικό, έχοντας γίνει στόχος σφοδρών επικρίσεων από τον ισραηλινό Τύπο για τους χειρισμούς της κυβέρνησής του στο ζήτημα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ο Νετανιάχου δεν ξέρει να κάνει τίποτα άλλο από το στήνει νέα σημεία ελέγχου και να απαγορεύει την κυκλοφορία στους δρόμους, φέροντας ακέραια την ευθύνη για το αδιέξοδο στις σχέσεις με τους Παλαιστίνιους.
Οι Ιμπεριαλιστές «καλοθελητές» εκφράζουν τις ανησυχίες τους για την άνοδο του θρησκευτικού φανατισμού στις τάξεις, κυρίως, των Παλαιστινίων και την συμμετοχή ισλαμιστικών ομάδων στα βίαια επεισόδια. Η παραπάνω διαπίστωση χρησιμοποιείται για να γίνει μια εξομοίωση του ISIS και άλλων φονταμενταλιστών, με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, της Παλαιστινιακής Χαμάς κ.α., βάζοντάς τους όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Αυτό που ξεχνούν, είναι πως και ο θρησκευτικός φανατισμός και η βία, είναι γεννήματα της απελπισίας που προκαλείται από την καταπίεση και την καταστολή ενός κράτους-τοποτηρητή των ίδιων των Ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Η λύση στο Παλαιστινιακό ζήτημα, είναι το τσάκισμα του Ιμπεριαλισμού και του κράτους του Ισραήλ. Η «εθνική λύση» του Παλαιστινιακού ζητήματος, όμως, περνά μέσα από την λύση του κοινωνικού ζητήματος, από κοινού για Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς εργάτες. με την ανατροπή του καπιταλισμού και την δημιουργία ενός ενιαίου κράτους σε σοσιαλιστικές βάσεις, ως κομμάτι μιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας της Μέσης Ανατολής.
Κ. Αποστολόπουλος
