Οι πολυδιαφημιζόμενες διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό τον Ιούνιο-Ιούλιο στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, μετά από εκείνες του Μοντ Πελεράν και της Γενεύης τους πρώτους μήνες του χρόνου, κατέληξαν σε αναμενόμενο ναυάγιο. Απέτυχαν να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο, εξαρχής κομμένο και ραμμένο στους υπολογισμούς και τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών. Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, την Πέμπτη και Παρασκευή 6 προς 7 Ιούλη, έγινε σαφές ότι η Τουρκία δεν δέχεται καμιά συζήτηση για το κεντρικό ζήτημα, την απόσυρση των στρατευμάτων της από την Κύπρο.
Είναι γνωστό από τον Λένιν ότι η τότε Κοινωνία των Εθνών και μετέπειτα ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είναι «το μαγειρείο των ληστών». Στην κατάρρευση της διαδικασίας για το Κυπριακό, ο διαμεσολαβητικός του ρόλος δείχνει ξανά την προχωρημένη σήψη του.
Σαν πρόθυμοι από καιρό, τα στελέχη της Κυβέρνησης Αναστασιάδη πήραν μέρος στις διαπραγματεύσεις σαν «η ελληνοκυπριακή πλευρά», απεμπολώντας ακόμα και αυτήν την ιδιότητά τους ως εκπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν ανεξάρτητης, υποτίθεται κρατικής οντότητας. Η Κύπρος που χρειάζονται είναι η Κύπρος-προτεκτοράτο του ιμπεριαλισμού, με διαχειριστές του τις χρεοκοπημένες αστικές τάξεις της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου. Ας κομπάζει ο Κοτζιάς για την δήθεν αταλάντευτη στάση μπροστά στην «επιθετικότητα της Τουρκίας». Έχοντας αποδεχτεί όλο το πλαίσιο του ΟΗΕ πρωτοστάτησε στην προώθησή του, για ένα ψευτοκράτος ελεγχόμενο από τον ιμπεριαλισμό, στη βάση της διαίρεσης του λαού με εθνοτικά ψευτοκριτήρια, απορρίπτοντας το αίτημα για μια ανεξάρτητη ενιαία Κύπρο, στηριγμένη στο λαό της σε βάσεις πολιτικής-κοινωνικής ισότητας, χωρίς εθνοτικούς – θρησκευτικούς διαχωρισμούς.
Οι «ηγέτες» Τσίπρας-Αναστασιάδης, προτάσσουν στις διαπραγματεύσεις όχι τα κοινά συμφέροντα του λαού της Κυπριακής Δημοκρατίας και των κατεχόμενων, αλλά τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των εταιρειών εξόρυξης φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων, στο πλαίσιο των δικών τους συμφωνιών τους με το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Το ναυάγιο της Συνδιάσκεψης, εκφράζει την όξυνση των ανταγωνισμών και συγκρούσεων στην Ανατολική Μεσόγειο και ρίχνει λάδι στη φωτιά της περιοχής, στην πύλη εισόδου του χάους της Μέσης Ανατολής στην αποσυντεθειμένη Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τουρκία του Ερντογάν, ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα και το αντιπραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, συγκλονίζεται από μια πρωτόγνωρη καθεστωτική κρίση κι είναι συνάμα μπλεγμένη στους πολέμους στο Ιράκ και τη Συρία ενάντια στους Κούρδους αυτών των δύο χωρών αλλά και στα δικά της εδάφη. Η αρχική φιλοδοξία και στόχευση του Ερντογάν ήταν η άνοδος της Τουρκίας σε ηγεμονική δύναμη του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου. Το καθεστώς Ερντογάν, βαθιά υπονομευμένο από την επίδραση του πολέμου στην Συρία και κυρίως από τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης όπως αυτή εκδηλώνεται τα τελευταία χρόνια με την φυγή κεφαλαίων από όλες τις χώρες της περιφέρειας, παζαρεύει με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό την «επόμενη μέρα» της κρίσης: να διατηρήσει το «δικαίωμα» της επίθεσης στους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ, με προσωρινό αντάλλαγμα, κάποιο συμβιβασμό σχετικά με τις αξιώσεις συνεκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι απειλές που υπάρχουν για τους λαούς της περιοχής είναι μεγάλες και σοβαρές. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι «δεσμευμένη» στα ιμπεριαλιστικά πολεμοκάπηλα σχέδια έχοντας ήδη υπογράψει συμφωνίες με την ακροδεξιά σιωνιστική Κυβέρνηση Νετανιάχου στο Ισραήλ και τον μακελάρη Αλ Σίσι στην Αίγυπτο. Όχι μόνο δεν προωθεί «βιώσιμη λύση» για την Κύπρο, αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί τυχοδιωκτικά σαν «διαπραγματευτικό χαρτί» το ίδιο το Κυπριακό, το δράμα ενός ολόκληρου λαού που έχει γνωρίσει το πραξικόπημα της χούντας το 1974, τον πόλεμο και την κατοχή, για τις κοντοπρόθεσμες κινήσεις της στην περιοχή. Η καπιταλιστική Κυβέρνηση των πρωταθλητών των μνημονίων, δεσμευμένη στην «συνέχεια του κράτους», έχει μπλεγμένα τα χέρια της στο κουβάρι των συμφερόντων του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Η πολιτική της στο ζήτημα της Κύπρου είναι φιλο-ιμπεριαλιστική με καταστροφικές συνέπειες για το λαό. Η αποτυχημένη κατάληξη των διαπραγματεύσεων θα έχει συνέπειες στην κρίση εξουσίας στην Ελλάδα.
Από την άλλη πλευρά, το καθεστώς Ερντογάν και το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου με τον Ακιντζί επικεφαλής, είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την διατήρηση της κατοχής με θύμα και τον ίδιο τον τουρκοκυπριακό λαό στα κατεχόμενα. Οι πολεμικές απειλές του Ερντογάν, με τις ασκήσεις με αληθινά πυρά στα κυπριακά παράλια και δίπλα στο περιβόητο οικόπεδο 11 των γεωτρήσεων της γαλλικής Τοτάλ και της ιταλικής ΕΝΙ επιδεινώνουν το αδιέξοδο, σε μια χώρα-ορμητήριο των βρετανών ιμπεριαλιστών και του ΝΑΤΟ. Δεν χρειάζονται πολλά για να αρπάξει η φωτιά του πολέμου.
Η μέχρι τώρα χρεοκοπία της ιμπεριαλιστικής «λύσης» του Κυπριακού είναι έκφραση της παρακμής του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού και των Κυβερνήσεών του στην περιοχή. Συγχρόνως επιταχύνει την ανάδυση συνθηκών ανάφλεξης ενός πολέμου αντιδραστικού από όλες τις πλευρές, αλλά μαζί, επιταχύνει και τους όρους για μια αναγκαία επαναστατική απάντηση στην κρίση. Η διεθνιστική δράση και επαναστατική προοπτική της Επείγουσας 4ης Ευρωμεσογειακής Εργατικής Συνδιάσκεψης το Μάη στην Αθήνα, με συμμετοχή διεθνιστών και από την κατεχόμενη Κύπρο, έχουν θέσει επιτακτικά τα επαναστατικά καθήκοντα μπροστά μας.
Δεν θα πεθάνουμε για τους πετρελαιάδες και τους τοπικούς συνεταίρους τους! Κάτω η “εθνική” ομοψυχία που επιδείχτηκε στην ελληνική Βουλή από όλα τα κόμματα που υπηρετούν με το αζημίωτο τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, από τον ΣΥΡΙΖΑ και την Δεξιά έως τους Ναζί της Χρυσής Αυγής! Ο εχθρός είναι στις τράπεζες, στην εργοδοσία και στα υπουργεία. Εχθρός είναι το κεφάλαιο, η τρόικα, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όχι οι φτωχοί γείτονές μας.
Ενάντια στις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, των πολυεθνικών εταιρειών τους και των αστών μισθοφόρων τους στην περιοχή, ενάντια στην απειλή πολεμικού σφαγείου και πλήρους ενταφιασμού του Κυπριακού, κοινή πάλη των καταπιεσμένων λαών σε Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία για μια Ενιαία Ανεξάρτητη Σοσιαλιστική Κύπρο, χωρίς ιμπεριαλιστικές βάσεις και ξένους στρατούς, ενταγμένη προοπτικά σε μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.
Ερνέστο Αγγ.
