Την Τρίτη 7 του Φλεβάρη, οι απεργοί της Χαλυβουργίας γιόρτασαν με συναυλία, τραγούδια και γλέντι, τις 100 μέρες από το ξεκίνημα του μεγάλου αγώνα τους. 100 ημέρες στις οποίες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης της χώρας, εκπροσωπώντας επάξια κάθε εργάτη και κάθε αγωνιστή.
Οι χαλυβουργοί έχουν κάθε λόγο να γιορτάζουν: πρώτα απ’ όλα γιατί «νίκησαν το φόβο». Έδειξαν στους εαυτούς τους αλλά και σε όλη την εργατική τάξη πως μόνο με τον συνεχή κι αλύγιστο αγώνα μπορεί να σπάσει η τρομοκρατία των αφεντικών. Δεν λύγισαν και δεν είναι διατεθειμένοι να λυγίσουν αν δεν αναγκάσουν τον Μάνεση να συρθεί μπροστά τους παίρνοντας πίσω απολύσεις και περικοπές. Γιορτάζουν γιατί είναι ήδη νικητές, και με το σπαθί τους κέρδισαν τον θαυμασμό αλλά και την πρωτοφανή αλληλεγγύη από κάθε αγωνιστή, εργαζόμενο, άνεργο, μαθητή κοκ.
«Είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος», δήλωσε ο πρόεδρος του σωματείου Γιώργος Σιφωνιός, εκφράζοντας με σαφήνεια τον μονόδρομο του αγώνα τον οποίο έχει μπροστά του όλος ο λαός αν θέλει να ζήσει. Οι «μέσες» κι «εναλλακτικές» λύσεις του συμβιβασμού και των υποχωρήσεων, στην εποχή της χρεοκοπίας του καπιταλισμού και της καταστροφής εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών, έχουν εκλείψει. Και το πολυτιμότερο μάθημα που βγαίνει από αυτές τις 100 ημέρες, είναι πως οι εργάτες έχουν όλη τη δύναμη όχι μόνο να παλέψουν αλλά και να νικήσουν. 100 μέρες μετά κι ενώ οι χαλυβουργοί δεν έχουν κουνήσει ρούπι από τα πόστα τους στο περιφρουρημένο εργοστάσιο και στην απεργία, ο μέχρι πρότινος εκπρόσωπος της κυβέρνησης Παπαδήμου στις διαπραγματεύσεις μαζί τους, υφυπουργός εργασίας Κουτσούκος, παραιτείται και εγκαταλείπει σαν το ποντίκι το καράβι που βουλιάζει σε συνθήκες ολοκληρωτικής διάλυσης του πολιτικού συστήματος. Μια αντανάκλαση της συνολικής ταξικής πάλης τη παρούσα στιγμή: η εργατική τάξη δυνατή, με όλα τα εχέγγυα για να νικήσει, και η άλλη πλευρά, οι αστοί, τρομοκρατημένοι να ψάχνουν διέξοδο διαφυγής από το τέλμα τους.
Οι χαλυβουργοί δεν «κλείστηκαν» στα όρια του εργοστασίου τους περιορίζοντας τον ίδιο τους τον αγώνα. Άνοιξαν τις πύλες σε κάθε αλληλέγγυο, αλλά και οι ίδιοι, πάνω από 3 μήνες τώρα, δεν έλειψαν στιγμή από τους γενικούς αγώνες της εργατικής τάξης: ήταν παρόντες, για άλλη μια φορά, με δικό τους πανό και μπλοκ, στις κινητοποιήσεις της 48ωρης απεργίας ενάντια στη ψήφιση του νέου μνημονίου, που βάζει ταφόπλακα στη ζωή ολόκληρων γενεών, επιβάλλοντας χειρότερα μέτρα κι από αυτά που προσπάθησε ο Μάνεσης να επιβάλλει στους εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας.
Τον δρόμο για την αντιμετώπιση της αντεργατικής αυτής επιδρομής του νέου μνημονίου, τον έχουν δείξει οι απεργοί της χαλυβουργίας: απεργία διαρκείας και κατάληψη σε όλα τα εργοστάσια και σε όλες τις επιχειρήσεις, να πάρει φωτιά κάθε γωνιά της χώρας, για να ανατραπεί το μνημόνιο, η κυβέρνηση Παπαδήμου και κάθε άλλη αστική κυβέρνηση που θα επιχειρήσει να μας επιβάλει παρόμοια μέτρα για να «αντιμετωπίσει» τη δική τους χρεοκοπία. Για να διοργανώσουμε τη γενική πολιτική απεργία διαρκείας και να ανοίξουμε τον δρόμο στην εξουσία των εργατών, ας κάνουμε όλη την Ελλάδα μια Χαλυβουργία.
Μοτοπορεία αλληλεγγύης σε εργάτες Χαλυβουργίας, Λουκίσα, 3Ε Εκτυπωτική και ΑΛΤΕΡ οργανώνουν το Σάββατο 18/02 στις 12.00 από το Άλσος Κηφισιάς (πάνω από το σταθμό ΗΣΑΠ) Σωματεία Βάσης, εργατικές ομάδες & Συνελεύσεις, εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες.
