Ολόκληρη η εργατική τάξη και ο φτωχός λαός σφάζονται χρονιά με τη χρονιά, μήνα με το μήνα από αστικές κυβερνήσεις της κακιάς ώρας. Η κυβέρνηση των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να ψηφίσει σε λίγες μέρες -22 Μάρτη- την οριστική απόλυση των εργαζόμενων του δημόσιου τομέα που το προηγούμενο διάστημα είχε θέσει σε διαθεσιμότητα. Σχολικοί φύλακες, καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης, εργαζόμενοι σε Υπουργεία πετιούνται στο πηγάδι της ανεργίας.
Την ίδια στιγμή 8.500 γιατροί, υγειονομικοί υπάλληλοι και διοικητικοί των πανεπιστημίων έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα και υποχρεώνονται να ακούνε τα ίδια εξοργιστικά ψέμματα που άκουγαν πριν λίγο καιρό οι σημερινοί απολυμένοι, πως δήθεν έρχεται η καπιταλιστική ανάκαμψη κι η έξοδος από την κρίση.
Το πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών νομίζει πως η εργατική τάξη κι οι κατεστραμμένοι μικροαστοί έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Πως ξεχάσαμε ότι η σφαγή του ελληνικού λαού έγινε στο βωμό της σωτηρίας των τραπεζών, του ευρώ και της ΕΕ -αυτών που σήμερα βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο- για να γλιτώσουμε δήθεν από την καταστροφή. Όμως η καταστροφή ήρθε: Ξεπουλάνε κάθε κοινωνικό αγαθό, κλείνουν νοσοκομεία και σχολεία, ετοιμάζονται να απολύσουν επιπλεόν 150.000 δημόσιους υπάλληλους. Προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο ρίχνοντας “πρωτογενές πλεόνασμα” στα μάτια μας. Ο χρόνος τους τέλειωσε!
Γιατί το αδιέξοδο που ζουμε καθημερινά η -εργαζόμενη κι άνεργη- εργατική τάξη είναι ακριβώς αντανάκλαση του καπιταλιστικού αδιέξοδου, ενός συστήματος που δεν μπορεί πια να κουμαντάρει τις αντιφάσεις του χωρίς να προβεί σε γιγαντιαία καταστροφή με θύματα όλους μας, ανεξαιρέτως.
Μέσα σε ελάχιστα χρόνια, υπάρχουν επίσημα 1.500.000 άνεργοι και 3.000.000 ανασφάλιστοι. Το αστικό κράτος και η κυβέρνησή του, κατ’ εντολήν της τρόϊκας μετατρέπει τον εργαζόμενο λαό της Ελλάδας σε έθνος απόκληρων, άνεργων, μισοαπασχολούμενων σκλάβων και κοινωνικά αποκλεισμένων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα στο δημόσιο ουσιαστικά υπάρχει πραγματική μείωση του βασικού μισθού, μέσω των “κοινωφελών” εργαζόμενων στα διάφορα προγράμματα των αμαρτωλών ΜΚΟ, στους οποίους μάλιστα απαγορεύουν να συνδικαλίζονται. Το δημόσιο γέμισε πεντάμηνα ,ποιός θα σταμματήσει αυτή την σύγχρονη δουλεία με 400 ευρώ το μήνα αν όχι εμείς οι ίδιοι; Το σήμα είχε δώσει το 2010 η δήλωση της τότε υπουργού οικονομικών Κριστίν Λαγκάρτ “γιατί στην Ελλάδα να ζουν με 1200 ευρώ μισθό και στην Κροατία με 187 ευρώ”.
Όλα αυτά δείχνουν καθαρά τι άλλο έρχεται. Το πείραμα γίνεται για όλους τους εργαζόμενους. Το ίδιο δοκιμάζεται τώρα στους γιατρούς με το νομοσχέδιο του Γεωργιάδη: χωρίς ειδικότητες ,χωρίς αναγνωρισμένη προυπηρεσία. χωρίς κανένα δικαίωμα. Αλλά το προετοιμάζει ήδη και ο Μητσοτάκης με τις κινητικότητες-απολύσεις και με την υποχρεωτική αλλαγή κατηγορίας εκπαίδευσης για να μεταταγεί σε άλλη υπηρεσία ο εργαζόμενος.
Έως πότε πια θα μας κλέβουν την ζωή και θα ζούμε μια φρίκη χωρίς τέλος;
Μέχρι να συμβάλλουμε αποφασιστικά στην οργάνωση γενικής απεργίας διαρκείας για να ανατραπεί η κυβέρνηση των μνημονίων! Για να ανοίξει η εργατική τάξη με την εξουσία στα χέρια της, τον δρόμο της απελευθέρωσης όλου του λαού.
Γιατί δεν μπουχτίσαμε μόνο από τα ψέμματα της κυβέρνησης.
Μπουχτίσαμε κι από τα ψέμματα των λογιών λογιών γραφειοκρατίες όπως της ΑΔΕΔΥ. Αυτή που με μια ανακοίνωση-αστραπή καλεί σε απεργία στις 12 και 19-20 Μάρτη. Χωρίς σχέδιο, χωρίς καμιά προοπτική. Και μόνο από το γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει να συγκροτήσει προεδρείο μετά το 35ο συνέδριό της -με ευθύνη και αριστερών παρατάξεων που αδυνατούν να αντιληφθούν το βάθος, την έκταση και την ποιότητα της παγκόσμιας κρίσης- γίνεται φανερό πως κι η ίδια η ΑΔΕΔΥ βρίσκεται σε προχωρημένη κρίση κι είναι ανίκανη να οργανώσει και να φέρει σε πέρας οποιονδήποτε αγώνα. Κυρήσσει μεν απεργίες κάτω από το βάρος της πίεσης που ασκούν οι αγωνιστικές διαθέσεις κι η μαχητικότητα των εργαζόμενων, αλλά μόνος σκοπός της είναι να απογοητέυσει και να εκτονώσει τους αγώνες τους.
Η χρεωκοπία δε της ΓΣΕΕ είναι κραυγαλέα. Η ανυπαρξία της και η υποταγή της στη κυβερνητική πολιτική των χωρίς όρους απολύσεων, της κατάργησης των συμβάσεων, της διάλυσης των όποιων καταχτήσεων απέμειναν σε υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια γεννά την επείγουσα ανάγκη δημιουργίας κάτι άλλου και νέου μέσα στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.
Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα καλεί κάθε εργαζόμενο στον δημόσιο τομέα να απεργήσει και να χαλάσει στο δρόμο και στην πράξη τα σχέδια εκτονώσης που εκπονεί η γραφειοκρατία της ΑΔΕΔΥ.
Δεν έχουμε αυταπάτες πως με τζούφιες 48ωρες θα νικήσουμε. Η εξέγερση της Βοσνίας και οι εξελίξεις στην Ευρώπη δείχνουν πως χρειαζόμαστε εδώ και τώρα ένα διεθνές σχέδιο για να τσακίσουμε τις κυβερνήσεις των μνημονίων.
Γιατί εκτιμούμε πως η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού και του κράτους του, είναι πλευρά των ίδιων μέτρων και της ίδιας κρίσης σε όλη την Ευρώπη (αγώνες ενάντια σε ιδιωτικοποιήσεις σε Ισπανία, Γαλλία ακόμα και Μ. Βρετανία). Η ίδια η εξέγερση στη Βοσνία ξεκίνησε από την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης κρατικών εργοστασίων.
Από αυτή τη σκοπιά, διοργανώνει στις 29 και 30 Μάρτη τη 2η Εργατική Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη. Σκοπός της συνδιάσκεψης είναι η αναζήτησης μιας ρεαλιστικής επαναστατικής διεθνιστικής εναλλακτικής λύσης στην καπιταλιστική παρακμή. Γιατί το πραγματικό ερώτημα των καιρών, δεν είναι ποια αστικά κόμματα, διορισμένοι τεχνοκράτες, ή εργοδοτικοί συνδικαλιστικοί υπάλληλοι μπορούν να δώσουν λύσεις -που δεν έχουν- αλλά ποια τάξη παίρνοντας την εξουσία μπορεί να βάλει τέλος σε αυτή την πανευρωπαϊκή κοινωνική καταστροφή.
Σε αυτή τη συζήτηση μάχης, το Ε.Ε.Κ. καλεί κάθε εργαζόμενο, ιδιαίτερα τους αγωνιστές στο δημόσιο τομέα καθώς και κάθε αγωνιστή που ασφυκτιά στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, σε κάθε πτυχή της.
Εργατικό
Επαναστατικό
Κόμμα
