Η μεγάλη διεθνιστική εκδήλωση το Σάββατο 7 Απρίλη, αποτέλεσε την τελική πράξη και κορύφωση της Διεθνούς Συνδιάσκεψης των επαναστατικών εργατικών κομμάτων και οργανώσεων στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, στις 2 και 3 Απρίλη 2018.
Τα 9 κόμματα και οργανώσεις που συμμετείχαν στην Διεθνή Συνδιάσκεψη πραγματοποίησαν ομιλίες στο κατάμεστο κεντρικό αμφιθέατρο της σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες σε ένα ενθουσιώδες κοινό 1500 ατόμων. Λόγω έλλειψης χώρου, πολλοί έμειναν έξω από το αμφιθέατρο, σε χώρο με οθόνες που είχε διαμορφωθεί για την εκδήλωση από το Παρτίδο Ομπρέρο και τη νεολαία του (UJS – Ένωση Νεολαίας για τον Σοσιαλισμό). Υπήρχε ζωντανή αναμετάδοση μέσω του διαδικτύου που παρακολούθησαν περίπου 40.000 άνθρωποι. Ο χώρος της εκδήλωσης δονούνταν από επαναστατικά κομμουνιστικά τραγούδια.
Ανοίγοντας την εκδήλωση, ο σύντροφος Πάμπλο Χέλλερ, ηγετικό στέλεχος του Παρτίδο Ομπρέρο, καλωσόρισε τους εργάτες του κατειλημμένου αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου “Oropel” από την περιοχή Λα Μπόκα, οι οποίοι βρίσκονται σε αγώνα εδώ και μήνες. Ο πρώτος εργάτης που μίλησε είπε: “Από τον περασμένο Ιανουάριο, είμαστε απλήρωτοι. 75 οικογένειες βιώνουν τις συνέπειες της κρίσης, εξαιτίας της χρεοκοπίας των αφεντικών. Το εργοστάσιο παράγει πλαστικά μπουκάλια. Οι εργάτες είναι μέσα εκεί. Περιμένουμε στις 10 του Απρίλη την τελική απόφαση του δικαστηρίου, με την οποία θα καθορίσει την χρεοκοπία της εταιρείας και θα δώσει την άδεια για την ίδρυση συνεταιρισμού. Ο διευθυντής της εταιρείας εδώ και δύο χρόνια, άρχισε υποσχόμενος υψηλή ανάπτυξη, αλλά οι συνέπειες ήταν αντίθετες. Το εργοστάσιο από 30 εκατομμύρια πέσος χρέος (περίπου 1,2 εκατομμύρια ευρώ), το έφτασε στο 60 εκατομμύρια πέσος (περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ)”.
Ο επόμενος εργάτης που μίλησε είπε: “Είναι πολύ δύσκολο να ζήσουν οι 75 οικογένειες, χωρίς μισθό. Ευχαριστούμε το Παρτίδο Ομπρέρο και καλούμε σε αλληλεγγύη για την προμήθεια φαγητού. Πριν την αποτυχία του διευθυντή υπήρχε ένα χρέος 30 εκατομμύρια πέσος που έφτασε στα 60 εκατομμύρια και η εταιρεία χρεοκόπησε. Χρειάζεται η ενότητα των εργατών. Πολλοί εργάτες στο εργοστάσιο δουλεύουν πάνω από 30 χρόνια. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε εδώ”.
Ο Πάμπλο Χέλλερ, εκ μέρους του Παρτίδο Ομπρέρο και των υπόλοιπων οργανώσεων της CRFI, καλωσόρισε όλες τις οργανώσεις που ήταν στη Συνδιάσκεψη και την εκδήλωση κι όλους τους παραβρισκόμενους. Ξεκίνησε λέγοντας ότι πρέπει να παλέψουμε ενάντια στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ ενάντια στη νέα σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.
Το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου ήταν στο επίκεντρο της Συνδιάσκεψης που τόνισε ότι το κύριο συμφέρον των εργατών όλου του κόσμου είναι να δράσουν άμεσα ενάντια στον πόλεμο.
Δύο σημαντικά γεγονότα, η ανατροπή του δεξιού προέδρου του Περού και η διαδήλωση του λαού με σύνθημα “Que se vayan todos” (Να φύγουν όλοι – σύνθημα του Αργεντινάσο το 2001), και ο πολιτικός σεισμός με το πραξικόπημα στη Βραζιλία και την φυλάκιση του Λούλα, δίνουν το στίγμα της εκρηκτικής κατάστασης στη Λατινική Αμερική. Η παρακμή των εθνικιστικών Κυβερνήσεων και η αντικατάστασή τους από δεξιές Κυβερνήσεις είναι σε εξέλιξη.
Στη συνέχεια διαβάστηκαν τα χαιρετιστήρια μηνύματα από την Μαρξιστική Εργατική Ένωση (Φιλανδία), τον Επαναστατικό Σοσιαλισμό, την Επαναστατική Μαρξιστική Συσπείρωση και την Ένωση Δασκάλων από την Βολιβία, το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα – POR (Χιλή), την Ομάδα Εργατική Ανεξαρτησία – GIO (Ισπανία), την ομάδα Ενάντια στο Ρεύμα (Ουκρανία), το Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης – PFLP (Παλαιστίνη).
Πρώτος ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο σύντροφος Ραφαέλ Φερνάντεζ, από το Κόμμα Εργαζομένων – PT (Ουρουγουάη). Ο σύντροφος τόνισε ότι “δεν είμαστε εκπρόσωποι των χωρών μας αλλά όλων των εργατών του κόσμου. Μόνο η κατανόηση της παγκόσμιας κατάστασης μάς επιτρέπει να κατανοήσουμε την κατάσταση σε κάθε χώρα”. Ένας “νέος κύκλος πολέμου και βαρβαρότητας” βρίσκεται εν εξελίξει. Η αποσύνθεση των κομμάτων στη Βραζιλία οφείλεται στην πολιτική κρίση σε όλη την Λατινική Αμερική και η οποία προκαλείται από την καπιταλιστική κρίση. Μια “διαδικασία πραξικοπημάτων” βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Λούλα υπήρξε ο πρόεδρος των μεγάλων τραπεζών. Στην Αϊτή συμμετείχε στην επέμβαση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αλλά οι εργάτες αντιστέκονται στα πραξικοπήματα. Η εργατική τάξη της Ουρουγουάης πάλεψε το 1973 ενάντια στο πραξικόπημα. Είναι αναγκαίο να δούμε ότι στην Ουρουγουάη, ο Ταμπάρε Βάσκεζ και το Πλατύ Μέτωπο λένε ότι “δεν θα επέμβουν στην Βραζιλία” δηλαδή συνεργάζονται με τους πραξικοπηματίες. Όταν σταμάτησε να ανεβαίνει η τιμή του πετρελαίου, σταμάτησαν να υποστηρίζουν τον Τσάβες. Είναι οι υπηρέτες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Το συμπέρασμα της Διεθνούς Συνδιάσκεψης είναι ότι πρέπει να χτιστούν επαναστατικά Κόμματα και η Διεθνής.
Επόμενος ομιλητής ήταν εκ μέρους της ομάδας συμπαθούντων της CRFI στην Ιταλία (τάση μέσα στο PCL). Ο ομιλητής είπε ότι προκειμένου να υπερβούμε την ήττα στις πρόσφατες εκλογές, πρέπει να αναπτύξουμε το επαναστατικό πρόγραμμα και να χτίσουμε το Επαναστατικό Κόμμα στην Ιταλία.
Ο σύντροφος Σέζαρ Ζελάντα, από την ομάδα Βιλκαπάζα (Περού), έδωσε επαναστατικούς χαιρετισμούς από την χώρα του Χοσέ Κάρλος Μαριάτεγκι. Το Περού βρίσκεται σε αστάθεια με έντονες τάσεις για εξέγερση, μετά την πτώση του Προέδρου, λόγω μεγάλων κινητοποιήσεων εργατών και μεσαίων στρωμάτων. Η νέα Κυβέρνηση γεννήθηκε αδύναμη. Πάνω από το 80% την απορρίπτει. Η νέα Κυβέρνηση λέει “να μην έρθει στην διεθνή σύσκεψη της Λίμα” ο Μαδούρο της Βενεζουέλας. Η Διεθνής Συνδιάσκεψη εδώ, έχει πάρει απόφαση ενάντια στην στρατιωτικοποίηση στο Περού και σε όλη τη Λατινική Αμερική, ενάντια στην επέμβαση κι επαναποικιοποίηση της Βενεζουέλας. Το καθήκον είναι το χτίσιμο του Επαναστατικού Κόμματος και της Διεθνούς, είπε και κατέληξε με το σύνθημα Ζήτω η CRFI, ζήτω η Τέταρτης Διεθνής!
Ακολούθησαν μηνύματα από την Ουκρανία και τη Ρωσία.
Επόμενη ομιλήτρια ήταν η συντρόφισσα Ντάρια Μίτινα από το Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα (ΟΚΠ-Ρωσία). Είπε : “είναι αναγκαιότητα το χτίσιμο της νέας Διεθνούς, της Τέταρτης Διεθνούς.[…] Οι νόμοι της ανάπτυξης του καπιταλισμού και η καταστροφή χωρών από τον νεοφιλελευθερισμό είναι ίδια παντού, στην Αργεντινή και τη Ρωσία”. Εξήγησε ότι η στήριξη του Πούτιν οφείλεται στον “φόβο των μαζών για όσα έζησαν την δεκαετία του ‘90, την αγωνία τους για έναν πόλεμο από τον ιμπεριαλισμό και το υψηλότερο βιοτικό επίπεδό τους σήμερα σε σχέση με την καταστροφή της περιόδου Γιέλτσιν”. Όλα τούτα, όμως υπονομεύονται από την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Πρέπει να προετοιμαστούμε για μια “επαναστατική κατάσταση” και να αναπτύξουμε την Διεθνή δράση.
Στη συνέχεια διαβάστηκε το μήνυμα από το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-PFLP.
Ο σύντροφος Μπουράκ Σαγίμ εκ μέρους της Εργατικής Επαναστατικής Αναγέννησης – ROR (Γαλλία) είπε ότι στη Γαλλία γίνονται ξανά μεγάλοι αγώνες της εργατικής τάξης και οι φοιτητές βγαίνουν στο δρόμο και προχωρούν σε καταλήψεις συγκρουόμενοι με ομάδες φασιστών. Η ταξική πάλη μπαίνει σε νέα φάση και η εργατική τάξη έχει την ικανότητα να νικήσει. “Απαραίτητη, όμως είναι η οικοδόμηση επαναστατικής οργάνωσης”, είπε.
Σε αυτό το σημείο ο σύντροφος Πάμπλο Χέλλερ αφιέρωσε την Μεγάλη Διεθνιστική Εκδήλωση στη μνήμη του επαναστάτη τροτσκιστή, ηγετικού στελέχους του Παρτίδο Ομπρέρο, σύντροφο Λουίς Οβιέδο, διαβάζοντας ένα κείμενο γραμμένο από τον άλλο εκλιπόντα σύντροφο, τον Πάμπλο Ριέζνικ, μέσα σε μια πολύ φορτισμένη ατμόσφαιρα. Έστειλε επίσης επαναστατικούς χαιρετισμούς και ευχές για τη νίκη στη μάχη του για τη ζωή που δίνει το ηγετικό στέλεχος του Παρτίδο Ομπρέρο, σύντροφος Κρίστιαν Ραθ. Στη συνέχεια διαβάστηκε το μήνυμα από την οργάνωση Αλήθεια, συμπαθούσα της CRFI από το Αζερμπαϊτζάν.
Επόμενος ομιλητής ήταν ο σύντροφος Σουνγκούρ Σαβράν εκ μέρους του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος – DIP (Τουρκία). Δίνοντας τους επαναστατικούς χαιρετισμούς από την Τουρκία, ο ηγέτης του DIP κατάγγειλε την σφαγή των Παλαιστίνιων. “Λευτεριά στην Παλαιστίνη”, είπε. Ο σ. Σουνγκούρ Σαβράν αναφέρθηκε στην πάλη του Κόμματος στην Τουρκία ενάντια στον δεσποτισμό του Ερντογάν και στα μαθήματα από τις ηττημένες επαναστάσεις της Αραβικής άνοιξης και την πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ –PODEMOS –Σάντερς – Κόρμπιν. Υπάρχει όμως ένα διεθνές ρεύμα και οργανώσεις, χωρίς αυτούς τους περιορισμούς, όπως στην Αργεντινή το Παρτίδο Ομπρέρο και το FIT (Μέτωπο της Αριστεράς).
Ο σύντροφος Τονίνο Τζορντάνο από το Ταξικό Βήμα (Tribuna Classista – Βραζιλία), μίλησε για την πολιτική κρίση στην Βραζιλία, με επίκεντρο τώρα την φυλάκιση του Λούλα. Η στρατιωτικοποίηση στο Ρίο ντε Τζανέιρο οδήγησε στην δολοφονία της Μαριέλλε Φράνκο. Μέχρι τώρα η αριστερά επικέντρωνε στις εκλογές. Η CUT, το μεγαλύτερο συνδικάτο, ακύρωσε προγραμματισμένη απεργία τον περασμένο Δεκέμβρη. Το μορενικό PSTU υποστήριξε την πολιτική του Λαϊκού Μετώπου και τώρα τάσσεται υπέρ της φυλάκισης του Λούλα. Η Τριμπούνα Κλασίστα παλεύει ενάντια στην φυλάκιση του Λούλα. Παλεύει για εργατικές ταξιαρχίες ενάντια στην καταστολή, για Γενική Απεργία και την δικτατορία του προλεταριάτου, υπέρ της CRFI, της Τέταρτης Διεθνούς, για την Παγκόσμια Επανάσταση.
Στην αναγγελία του συντρόφου Σάββα Μιχαήλ, του “ιδρυτή και θεμελιωτή της CRFI” όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε για τον γραμματέα του ΕΕΚ, ολόκληρο το αμφιθέατρο σείστηκε από χειροκροτήματα και συνθήματα. Ο σύντροφος έστειλε επαναστατικούς χαιρετισμούς από τα Βαλκάνια, την Μεσόγειο και την Ευρώπη. Είπε ότι οι τιμώμενοι σύντροφοι που αναφέρθηκαν από τον Πάμπλο Χέλλερ, όπως και οι εξαφανισμένοι της χούντας του Βιντέλα (των οποίων τα πρόσωπα υπάρχουν ζωγραφισμένα σε τοιχογραφία στην είσοδο της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών) όπως και της δικτατορίας στην Ελλάδα και ο αγώνας τους, ανήκει στο παρόν. Ανάμεσα σε όλα τα θύματα των καπιταλιστών και των γραφειοκρατών ανάφερε το όνομα του Μαριάνο Φερρέυρα, συγγενείς του οποίου ήταν στην εκδήλωση, προκαλώντας ένα ξέσπασμα χειροκροτημάτων, συνθημάτων και τραγουδιών στη μνήμη του δολοφονημένου αγωνιστή του Παρτίδο Ομπρέρο και της CRFI.
Ο Σάββας Μιχαήλ συνέχισε λέγοντας ότι πρέπει να αλλάξουμε όλο τον κόσμο, κάνοντάς τον ανθρώπινο, κόσμο του παγκόσμιου κομμουνισμού. Η Τέταρτη Διεθνής ιδρύθηκε όταν “σήμανε μεσάνυχτα στον αιώνα” (Βίκτωρ Σερζ), όμως τώρα, 80 χρόνια μετά, είμαστε στην αυγή, στην αρχή μιας νέας μέρας στην Ιστορία. Η παγκόσμια κρίση σήμερα δεν είναι επανάληψη του κραχ του 1929: είναι χειρότερη και τώρα προχωράει προς μια νέα χειρότερη έκρηξη. Υπάρχουν οι κίνδυνοι του φασισμού, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, γιατί θέλουν να χτυπήσουν τις ανερχόμενες επαναστάσεις. Οι ΗΠΑ δεν είναι μόνο ο Καλιγούλας Τραμπ. Οι ΗΠΑ έχουν δει εκατομμύρια γυναίκες στους δρόμους ενάντια στον μισογύνη Τραμπ, κινήματα σαν το Black Lives Matter και το March for our Lives με την νεολαία να είναι στους δρόμους ενάντια στη βία που γεννά το σύστημα, την ωμότητα του καπιταλισμού.
Το κέντρο της πάλης είναι η Ζωή η ίδια. Η ίδια η Ζωή και όχι η οικονομία είναι κεντρική κατηγορία του μαρξισμού. Η μεταμόρφωση του κόσμου είναι αναγκαιότητα της Ζωής. Η κρίση δεν αφορά στατικά οικονομικά μεγέθη, είναι η κατάρρευση όλων των κοινωνικών σχέσεων. Να ποια είναι η σημασία του αγώνα για το δικαίωμα στην έκτρωση ή ενάντια στις δολοφονίες γυναικών στην Αργεντινή, για τα δικαιώματα των LGTBQ και για την ελευθερία στην σεξουαλική επιθυμία. Αλλά αυτά τα αιτήματα της ζωής μόνο η εργατική τάξη μπορεί να τα ικανοποιήσει. Η εργατική τάξη είναι καθολική τάξη. Ο Μαρξ είχε δίκιο λέγοντας ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να απελευθερωθεί αν δεν απελευθερώσει όλους τους καταπιεσμένους. Έτσι, μπορούμε να πούμε: ο μαρξισμός είναι η επιστήμη για την απελευθέρωση της ανθρώπινης ζωής, της ζωής του πλανήτη, των πάντων.
Η αστική ιδεολογία προσπαθεί να μας κρύψει το διακύβευμα των χωρίς προηγούμενο επαναστατικών κινημάτων. Μιλούνε μόνο για τα τέρατα και όχι για τους αγώνες των καταπιεσμένων για την ζωή. Οι αγώνες του 2010-2015 ήταν μόνο το πρελούδιο αγώνων, συνδεδεμένων με την πρώτη φάση της κρίσης. Η μεγάλη αναμέτρηση είναι μπροστά μας. Ο πεσιμισμός και η ηττοπάθεια είναι τα χειρότερα δηλητήρια.
Επικαλούμενος τις τρεις στιγμές στην αρχαία ελληνική τραγωδία, την Ύβρη, την Άτη και τη Νέμεση ο Σάββας Μιχαήλ, είπε ότι ζούμε στον καιρό της Νέμεσης για τους καπιταλιστές. Τιμωρούνται και πρέπει να γίνουμε οι νεκροθάφτες τους γιατί δεν δεχόμαστε να θαφτούμε στα ερείπια του κόσμου τους. Μετά από δέκα χρόνια κοινωνικής καταστροφής υπάρχει ο κίνδυνος του πολέμου με τους αδερφούς και τις αδερφές μας της Τουρκίας και το πρώτο μας καθήκον είναι να πούμε ότι ο εχθρός είναι στη δική μας χώρα, η δική μας αστική τάξη. Είτε η επανάσταση θα αποτρέψει τον πόλεμο είτε ο πόλεμος θα πυροδοτήσει την επανάσταση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ετοιμαζόμαστε για την κοινωνική επανάσταση. Κι αυτό είναι διεθνές καθήκον. Όλες οι γενιές ενωμένες στην πάλη για την απελευθέρωση. Και κατέληξε με τα δυο αλληλένδετα ερωτήματα: Αν όχι τώρα τότε πότε, αν όχι εμείς τότε ποιοί; Εμπρός για την Τέταρτη Διεθνή.
Η τελική ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον σ. Χόρχε Αλταμίρα, ιστορικό ηγέτη του Παρτίδο Ομπρέρο και της CRFI. Δήλωσε εκ μέρους του Παρτίδο Ομπρέρο την περηφάνια που φιλοξενεί το διεθνές επαναστατικό γεγονός, τη Συνδιάσκεψη της CRFI έπειτα από το 25ο Συνέδριο του PO. Όλη η ιστορία του PO είναι επικεντρωμένη στην οικοδόμηση της Διεθνούς, είπε. Η κρίση της ηγεσίας της εργατικής τάξης είναι η κρίση της Διεθνούς. Η μέθοδος είναι η οικοδόμηση της Διεθνούς με τον διάλογο για το ξεκαθάρισμα των μαχητών και των επαναστατικών οργανώσεων. Μια οικοδόμηση στηριγμένη σε όσα το επαναστατικό προλεταριάτο χτίζει.
Είμαστε σε περίοδο αναπτυσσόμενου πολέμου, λόγω των ασυμφιλίωτων κοινωνικών αντιφάσεων. Ο άλλος πόλος είναι η επανάσταση. Ο στόχος του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι να αποικιοποιήσει και να ολοκληρώσει την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Ρωσία και την Κίνα. Η αραβική επανάσταση απέτυχε όχι απλώς γιατί έλειπε ένα επαναστατικό κόμμα αλλά γιατί λείπει μια επαναστατική Διεθνής κι έτσι το παγκόσμιο προλεταριάτο δεν είχε μια διεθνή πολιτική επαναστατικής διεξόδου.
Η Διεθνής είναι ένα μονοπάτι. Η ενότητα της τάξης αντιμετωπίζει διάφορες κρίσεις ανταγωνισμού. “ Μας κατηγορούσαν για καταστροφισμό. Ο “καταστροφισμός” έγινε η ταυτότητά μας”. Οι καταστροφικές συνέπειες της κρίσης αμφισβητήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα όμως αυτό είναι αναμφισβήτητο. Πρέπει να προετοιμαστούμε.
Το χειρότερο είναι η αποκήρυξη της Διεθνούς και η μετατροπή της σε μύθο. Φέτος είναι τα 50 χρόνια του Μάη του 1968. Σήμερα η εργατική τάξη έχει μια ωριμότερη ηγεσία. Η πάλη αρχών του Παρτίδο Ομπρέρο του επέτρεψε να κερδίσει δυνάμεις. 25 χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τώρα εξελίσσεται η αποσύνθεση και της Ε.Ε. Το σενάριο του πολέμου τίθεται όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και στη Λατινική Αμερική με απειλή εισβολής στη Βενεζουέλα, τις αμερικανικές βάσεις στον Αμαζόνιο και στα σύνορα Αργεντινής, Βραζιλίας, Βολιβίας, την στρατιωτικοποίηση των συνόρων των ΗΠΑ με το Μεξικό…
Ο Λούλα είχε αποφύγει να καλέσει απεργία σε υποστήριξη της Ρούσεφ και τώρα αρνείται μια απεργία για τον εαυτό του. Η CUT αρνείται να καλέσει σε απεργία και διατηρεί τη συμμαχία με την μπουρζουαζία. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ευθύνη των Κομμάτων μας να καλέσουμε για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης. Το Παρτίδο Ομπρέρο παλεύει για την ήττα του στρατιωτικού – δικαστικού πραξικοπήματος στη Βραζιλία.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι η ανάγκη ανάπτυξης της CRFI. Οι εργάτες του κατειλημμένου εργοστασίου της OROPEL χαιρέτισαν εδώ και το γεγονός ότι ήρθαν δείχνει ποιος είναι ο διεθνισμός. Χρειαζόμαστε ένα διεθνές περιοδικό για να οργανώσουμε μια θεωρητική πάλη.
Η ισορροπία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού βασίζεται στη διεθνή ισορροπία. Και είναι η διεθνής ισορροπία που έχει σπάσει. Η επαναστατική τάξη είναι ο υποψήφιος για την εξουσία τώρα. Εμπρός για την ήττα της εργασιακής μεταρρύθμισης και την κατάκτηση του δικαιώματος στη νόμιμη έκτρωση! Πρέπει να πάμε ακόμα μακρύτερα από την πάλη του Δεκέμβρη, με την ενότητα της εργατικής τάξης.
Μετά την ομιλία του συντρόφου Χόρχε Αλταμίρα, έγινε κάλεσμα στους διεθνείς αντιπροσώπους και στους ηγέτες του Παρτίδο Ομπρέρο, να ανέβουν στη σκηνή του αμφιθεάτρου για να τραγουδηθεί από τη συγκέντρωση ο Ύμνος της Διεθνούς. Με υψωμένες τις γροθιές οι συγκεντρωμένοι τραγούδησαν τον Ύμνο των εργατών, φωνάξανε συνθήματα και η Μεγάλη Διεθνιστική Εκδήλωση ολοκληρώθηκε μέσα σε ασυγκράτητο επαναστατικό ενθουσιασμό
Ερνέστο Αγγελής
