ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ

8 νεκροί και πάνω από 1300 τραυματίες από την άγρια καταστολή

Μετά από σχεδόν δύο βδομάδες συνεχόμενων συγκρούσεων με στρατό και αστυνομία, και παρά την κήρυξη στρατιωτικού νόμου την περασμένη βδομάδα, ο πρόεδρος της χώρας του Ισημερινού Λενίν Μορένο αναγκάστηκε να ανακοινώσει την απόσυρση των μέτρων λιτότητας που κατ’ εντολή του ΔΝΤ επέβαλε και να επαναφέρει την επιχορήγηση των καυσίμων.
O τραγικός απολογισμός της εξέγερσης είναι 8 νεκροί, ανάμεσά τους και ο ηγέτης των ιθαγενών Ινοσένσιο Τουκούμπι, πάνω από 1300 τραυματίες και περίπου 1200 συλληφθέντες.
Όλα ξεκίνησαν όταν η κάποτε χώρα-πρότυπο της διεθνούς ρεφορμιστικής και κεντριστικής αριστεράς στράφηκε στο ΔΝΤ για να αντιμετωπίσει την ολοένα και επιδεινούμενη κατάσταση της οικονομίας της. Όπως στο Σουδάν, στην Aργεντινή και σε άλλες χώρες, το ΔΝΤ προσφέρθηκε να χορηγήσει δάνειο με τη γνωστή συνταγή: όρισε ένα πακέτο αυστηρής λιτότητας με βασικό μέτρο την κατάργηση της επιδότησης των καυσίμων. Tο αποτέλεσμα ήταν ο διπλασιασμός της τιμής του πετρελαίου κίνησης και η κατακόρυφη αύξηση των τιμών των μεταφορών και τροφίμων.
Τα μέτρα αυτά πυροδότησαν γενικευμένες κινητοποιήσεις από εργατικά σωματεία και την εργατική συνομοσπονδία FUT, το συντονιστικό των ιθαγενών πληθυσμών της χώρας CONAIE και φοιτητές, στις 3 Οκτώβρη.
O κεντροαριστερός Mορένο απάντησε με καταστολή αλλά αντί να κάμψει τις κινητοποιήσεις αυτές γρήγορα εξελίχθηκαν σε γενικευμένη εξέγερση, με πορείες, συγκρούσεις με στρατό και αστυνομία, και καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, οδικών αρτηριών και μονάδων άντλησης πετρελαίου. Tο ίδιο το κοινοβούλιο για κάποιες ώρες καταλήφθηκε.
O Λενίν Mορένο μετέφερε την έδρα της κυβέρνησής του 400 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα Kίτο, στην πόλη Γουαγιακίλ.

Με την οικονομική ζωή της χώρας να έχει σχεδόν ολοκληρωτικά παγώσει ο πρόεδρος Μορένο, χρισμένος διάδοχος προ διετίας του Κορρέα, κήρυξε στρατιωτικό νόμο.
Η άγρια καταστολή όμως δυνάμωσε τις κινητοποιήσεις, οι οποίες κορυφώθηκαν σε μια μεγαλειώδη γενική απεργία την Τετάρτη 9 Oκτωβρίου, με αποτέλεσμα τελικά την Κυριακή 13 Οκτώβρη ο πρόεδρος Μορένο να καλέσει σε διάλογο την FUT και το CONAIE. Tα δύο μέρη κατέληξαν σε συμφωνία για την άρση των μέτρων λιτότητας.
Όμως, παρ’ ότι προς ώρας τα μέτρα του ΔΝΤ ακυρώθηκαν και επέστρεψε η επιχορήγηση των καυσίμων, αυτό δεν σημαίνει ότι τελείωσε ο αγώνας για τους εργάτες και τους ιθαγενείς. Ήδη ξεκίνησε διάλογος με διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών μεταξύ κυβέρνησης και CONAIE για να διαμορφωθεί ένα νέο πρόγραμμα αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης της χώρας. Δεδομένου ότι τόσο οι ηγέτες των εργατικών σωματείων όσο και των ιθαγενών στην πλειοψηφία τους αναζητούν συμβιβαστικές λύσεις, ενώ ταυτόχρονα η χώρα εξαρτάται για την οικονομική επιβίωσή της από το ΔΝΤ και δεν έχει καν δικό της νόμισμα (χρησιμοποιεί το δολλάριο των ΗΠΑ), το μόνο σίγουρο είναι ότι το πρόβλημα θα επανεμφανιστεί. Iδίως καθώς η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση γνωρίζει ραγδαία επιδείνωση είναι βέβαιο ότι ο λαός του Eκουαδόρ θα βρεθεί ξανά στην ανάγκη να αντιμετωπίσει τις βάρβαρες συνταγές λιτότητας του ΔNT και της ντόπιας αστικής τάξης. Mόνο μια σοσιαλιστική λύση ως αποτέλεσμα της επανάστασης των εργατών και των αυτοχθόνων, με την ανατροπή του κεφαλαίου και της εξουσίας του και την ανάπτυξη μιας λατινοαμερικάνικης σοσιαλιστικής ενοποίησης μπορεί δώσει απάντηση στην καπιταλιστική κρίση.

Marius V.