ΝΙΚΗ των εργαζόμενων της ΣΤΑ.ΣΥ
Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Mετά την πραγματοποίηση τριών απεργιών στα μέσα σταθερής τροχιας (23/2, 1/3 και 3/3) οι εργαζόμενοι σχεδιάζουν τα επόμενα βήματά τους.
Ο αγώνας που ξεκίνησαν οι εργαζόμενοι της ΣΤΑ.ΣΥ (ΜΕΤΡΟ – ΗΣΑΠ – ΤΡΑΜ) θίγει ένα καίριο ζήτημα όχι μόνο των εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς αλλά ευρύτερα των λαϊκών εργαζόμενων στρωμάτων. Aφορά στον χαρακτήρα των μέσων μαζικής μεταφοράς, αν θα παραμείνουν υπό δημόσιο καθεστώς ή θα ιδιωτικοποιηθούν με αποτέλεσμα την εκτίναξη της τιμής του εισιτηρίου στα ύψη. Aπό την πίσω πόρτα, η κυβέρνηση ΣYPIZANEΛ προλειαίνει το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση των MMM. Άλλωστε το METPO και οι λοιπές συγκοινωνίες, όπως επίσης και άλλα δημόσια αγαθά, το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια, βρίσκονται στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων με τους γύπες της τρόικας.
O πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στο METPO Σπύρος Pεβύθης εξηγεί αναλυτικά το διακύβευμα:
«[A]φορμή για τις απεργιακές κινητοποιήσεις είναι η τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνηση μέσα σε μια νύχτα, για την μεταφορά του συνόλου της εμπορικής εκμετάλλευσης των εγκαταστάσεων και των περιουσιακών στοιχείων και δομών της ΣΤΑΣΥ από τα ταμεία της ΣΤΑΣΥ, στα ταμεία του ΟΑΣΑ.
– Η κυβέρνηση προσπαθεί να το παρουσιάσει σαν εξορθολογισμό, μια που ο ΟΑΣΑ είναι, έτσι και αλλιώς, η εποπτεύουσα αρχή στις αστικές συγκοινωνίες. «Τα χρήματα θα εγγράφονται στα έσοδα της ΣΤΑΣΥ και δεν τίθεται θέμα ιδιωτικοποίησης του ΜΕΤΡΟ του ΤΡΑΜ και του ΗΣΑΠ» διατείνονται οι υπουργοί.
– Η αλήθεια είναι διαφορετική από αυτήν που θέλουν να παρουσιάσουν οι κυβερνητικοί παράγοντες.
– Η κυβέρνηση ακολουθώντας τις επιταγές της τρόικας έχει μειώσει και μειώνει κάθε χρόνο την κρατική χρηματοδότηση σε υπηρεσίες που έχει ανάγκη η κοινωνία.
– Το βλέπουμε καθημερινά στα νοσοκομεία που στενάζουν γιατί δεν έχουν ούτε γάζες, στους δήμους που δεν υπάρχει προσωπικό, στα σχολεία.
– Η ίδια πολιτική μείωσης των κρατικών δαπανών συμβαίνει και στις αστικές συγκοινωνίες, για να πηγαίνουν αυτά τα λεφτά στην αποπληρωμή του χρέους και στο πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτεί ο Σόιμπλε.
– Αυτή είναι η εικόνα με τα ρημαγμένα λεωφορεία που λειτουργούν μονάχα χάρη στην αυτοθυσία των τεχνικών και οδηγών της ΕΘΕΛ.
– Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται στη ΣΤΑΣΥ όλα τα τελευταία χρόνια. Το βήμα που κάνει τώρα η κυβέρνηση με την στέρηση εσόδων από την ΣΤΑΣΥ και η οικονομική ασφυξία που αυτή δημιουργεί ανοίγει τον δρόμο για την ιδιωτικοποίηση ολόκληρων τμημάτων και υπηρεσιών. Έμμεση Ιδιωτικοποίηση είναι οι εργολαβίες και η παραχώρηση έργων, που μπορεί κάλλιστα να κάνουν οι εργαζόμενοι στη ΣΤΑΣΥ (π.χ. ηλεκτροφωτισμός, καθαριότητα, φύλαξη κ.λπ.), στους ιδιώτες για να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Έμμεση Ιδιωτικοποίηση είναι η έλλειψη προσωπικού που ταλαιπωρεί τους πολίτες και τους κάνει να αγανακτούν με τις παρεχόμενες υπηρεσίες.
– Αυτή η πολιτική ανοίγει τον δρόμο για την απαξίωση των συγκοινωνιών, την οικονομική ασφυξία που διευκολύνουν το δρόμο για να ξεπουληθούν. Γιατί αυτός είναι ο ουσιαστικός στόχος της ένταξης του ΜΕΤΡΟ – ΤΡΑΜ – ΗΣΑΠ στο υπερταμείο που έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε.
– Η κυβέρνηση λέει ότι η ένταξη στο υπερταμείο δεν σημαίνει ιδιωτικοποίηση αλλά «αξιοποίηση».
Η αλήθεια είναι ότι το υπερταμείο σύμφωνα με το καταστατικό του δεν έχει καμία σχέση με το δημόσιο.
– Στο πενταμελές συμβούλιο που το διοικεί, ορίζονται τρία μέλη από την κυβέρνηση, οι αποφάσεις όμως παίρνονται με 80%, δηλαδή τα μέλη που ορίζουν οι δανειστές έχουν δυνατότητα βέτο.
– Σκοπός του ταμείου είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους και η λειτουργία των επιχειρήσεων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Σε αυτό έχει εντάξει η κυβέρνηση εκτός από την ΣΤΑΣΥ και την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ, τη ΔΕΗ, πρακτικά όλες τις ΔΕΚΟ που έχουν παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο, με στόχο να τις ξεπουλήσει και αυτές.
– Στη μάχη που δίνουν οι εργαζόμενοι στη ΣΤΑ.ΣΥ (ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ, ΗΣΑΠ) χρειάζεται όλοι να βρεθούμε πλάι τους για να μην περάσει η σταδιακή ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
– Οι ιδιωτικοποιήσεις αγαθών όπως το νερό, το ρεύμα, οι συγκοινωνίες, σημαίνουν τον περιορισμό στην πρόσβαση για χιλιάδες συνανθρώπους μας, σε βασικά αγαθά της ζωής.
– Σημαίνουν εκτίναξη των τιμολογίων μια που ο ιδιώτης ενδιαφέρεται μονάχα για το κέρδος του.
– Σημαίνουν χαμηλότερη ποιότητα των υπηρεσιών, αφού για τους ιδιώτες οι επενδύσεις σε εκσυγχρονισμούς δικτύων είναι «ασύμφορες δαπάνες».
Oι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες κάνουν ένα βήμα μπροστά για να μην περάσουν τα σχέδια των τοκογλύφων δανειστών και της υποταγμένης κυβέρνησης. Mαζί τους πρέπει να βρεθούν όλοι οι εργαζόμενοι, όλων των κλάδων και τα κινήματα. H μάχη αφορά όλους. Eπίσης αφορά τις εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια λαού που μετακινούνται με τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Oι συγκοινωνίες, το νερό και το ηλεκτρικό είναι δημόσια αγαθά. Δεν είναι εμπορεύματα προς «αξιοποίηση», όπως τα θέλει η κυβερνητική προπαγάνδα. Έχουν αφ’ εαυτού αξία – είναι στοιχεία ζωής της πόλης. Kαι δεν πρέπει να τα αφήσουμε στους διαπραγματευτές των μνημονίων, τους τωρινούς του ΣYPIZA ούτε βεβαίως να επιτρέψουμε στους Mητσοτάκηδες να ’ρθούν να ολοκληρώσουν το έργο του ξεπουλήματος που δεν πρόκαμαν το 2010 – 14.
Όλοι στον αγώνα. Nα ετοιμάσουμε μια γενική απεργία διαρκείας για την ανατροπή των μνημονιακών δυνάμεων και των πολιτικών τους. Για τη διαγραφή του χρέους στους τοκογλύφους δανειστές και την κατάργηση των μνημονίων. Για μια εργατική διέξοδο από την κρίση του καπιταλισμού με σοσιαλιστικά μέτρα στην οικονομία, με μια κυβέρνηση εργατική και με εργατική εξουσία.
Θ.K.
