Ξεχνώντας τις παλιές κορόνες κατά του κατεστημένου και της μεγαλοκαπιταλιστικής ελίτ, στην ομιλία του στο συνέδριο των Δημοκρατικών, στις 25 Ιούλη, ο Mπέρνι Σάντερς επιχείρησε να μαντρώσει τη μαζική οργή και δυσφορία της εργατικής τάξης πίσω από τους Δημοκρατικούς και τη Χίλαρι Κλίντον στις προεδρικές εκλογές του 2016.
Nωρίτερα, την ίδια μέρα ο Σάντερς γιουχαρίστηκε από τμήμα των υποστηρικτών του όταν δήλωσε ότι έπρεπε να συνεχίσουν την «πολιτική επανάστασή» τους ψηφίζοντας… Χίλαρι. Καθώς όπως είπε «αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος στον οποίο ζούμε».
Βέβαια ο Σάντερς έκανε ό,τι μπορούσε για να διασφαλίσει ότι αυτός ο «πραγματικός κόσμος» δεν περιλάμβανε την ανάδυση ενός ανεξάρτητου κινήματος της εργατικής τάξης εναντίον του μισητού και αποκρουστικού καπιταλιστικού συστήματος. Έτσι για μια ακόμα φορά η εργατική τάξη παρέμεινε εγκλωβισμένη πολιτικά στις συμπληγάδες των δυο μεγάλων καπιταλιστικών και μιλιταριστικών κομμάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Η Χίλαρι Κλίντον έχει δείξει όλο αυτό τον καιρό τον αντιδραστικό χαρακτήρα της εκστρατείας της καθώς και της κυβέρνησης που θα ηγηθεί αν κερδίσει στις εκλογές το Νοέμβρη. Σύμβουλοι επίσης της Χίλαρι προσπαθώντας να απαντήσουν στην αποκάλυψη της συνωμοσίας στην ηγεσία της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών για υπονόμευση της προεκλογικής εκστρατείας του Σάντερς, μέσω της διαρροής e-mail, κατηγόρησαν τη… Ρωσία ότι οργάνωσε τη διαρροή αυτή για να βρεθεί στο Λευκό Οίκο το τσιράκι της, ο Τραμπ.
Έτσι οι Δημοκρατικοί σε μια προσπάθεια να υπερφαλαγγίσουν τον φασίστα Τραμπ, από τα δεξιά, τον κατηγορούν ουσιαστικά ότι είναι πολύ μαλθακός με τον Πούτιν και απρόθυμος να επιτεθεί στη Ρωσία υπερασπίζοντας σύμμαχους των Η.Π.Α. στο ΝΑΤΟ καθώς επίσης ότι δεν είναι αρκετά επιθετικός και πρόθυμος για πόλεμο κατά της Κίνας. Αυτά από τους «προοδευτικούς» Δημοκρατικούς. Την ίδια ημέρα με την ομιλία του Σάντερς, η Κλίντον μίλησε και στο εθνικό συνέδριο της δεξιάς και πολεμοχαρούς οργάνωσης Βετεράνοι Ξένων Πολέμων, όπου επαίνεσε τον Ρεπουμπλικάνο Μακέϊν. Τέλος, στις 24 Ιούλη ο Ομπάμα έδειξε ποιος είναι ο προσανατολισμός των Δημοκρατικών όταν προσπαθώντας να επηρεάσει δυσαρεστημένους Ρεπουμπλικάνους επαίνεσε μια σειρά από Ρεπουμπλικάνους προέδρους και αξιωματούχους, μεταξύ αυτών και τον Ρήγκαν που τον θεώρησε ως έναν από τους σημαντικότερους προέδρους των Η.Π.Α.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο Συνέδριο των Δημοκρατικών. Πέρα από τον Σάντερς, όλοι οι εκπρόσωποι των Δημοκρατικών, εκπρόσωποι της μεσαίας και ανώτερης μικροαστικής και αστικής τάξης επαίνεσαν την Κλίντον ως μια μαχήτρια της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και των γυναικείων δικαιωμάτων. Για αυτόν το λόγο επιστρατεύτηκαν Αφροαμερικάνοι, Λατινογενείς, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι και ανάπηροι, για να μας πείσουν για τα προσόντα ενός εκ των πιο μισητών συμβόλων του αστικού πολιτικού κατεστημένου. Ένα πρόσωπο που εμπλέκεται άμεσα σε εγκλήματα πολέμου, με εκατομμύρια νεκρούς και ένα άτομο που είναι γνωστό για τις σχέσεις της με την Wall Street.
Δυστυχώς τα μέγιστα σε αυτήν την προσπάθεια τα έπραξε ο Σάντερς προσπαθώντας να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να παρουσιάσει την Κλίντον και το Δημοκρατικό Κόμμα ως αγωνιστές του απλού λαού. Αν κάποιος άκουγε όλη του την ομιλία, θα αναρωτιόταν σίγουρα γιατί κατέβηκε ως υποψήφιος και απλά δεν υποστήριξε την Κλίντον από την αρχή. Αν ό,τι είπε ήταν αλήθεια για την Κλίντον τότε η προεκλογική του καμπάνια θα ήταν απλά παράλογη όπως και τα 13 εκατομμύρια που τον υποστήριξαν. Η πλατειά βάση που τον ακολούθησε όμως έψαχνε και ψάχνει για μια άλλη εναλλακτική λύση στις αντιδραστικές πολιτικές της Κλίντον και του Τραμπ.
Η ομιλία του Σάντερς όπως και πολλών άλλων Δημοκρατικών για τα θετικά της Κλίντον φαίνεται να στηρίζονται στην υπόθεση ότι ο Αμερικάνικος λαός πάσχει από συλλογική αμνησία και έχει ξεχάσει το «έργο» των Κλίντον και ότι η Χίλαρι και ο άντρας της προέδρευσαν σε μια ολόκληρη περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής διαφθοράς.
Ο Μπιλ Κλίντον προέδρευσε σε μια περίοδο «παράλογης ευφορίας». Οι Κλίντον αφαίρεσαν κάθε μορφή ελέγχου των τραπεζών, συνεισέφεραν τα μέγιστα στην καταστροφή του κράτους πρόνοιας και στον τεράστιο πλουτισμό του 1% [των πλουσίων]. Ήταν η περίοδος της Ένρον και του πρωτοφανούς πλουτισμού των διοικητικών στελεχών των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Όλες οι συνθήκες που οδήγησαν στην χρηματο-οικονομική κατάρρευση και οικονομική κρίση του 2008 ωρίμασαν υπό τη διακυβέρνηση Κλίντον.
Η ομιλία του Σάντερς είχε επίσης ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Από την ομιλία αυτή έλειπε οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική πολιτική. Δεν υπήρξε ούτε μια λέξη για το ρόλο της Χίλαρι Κλίντον ως γερουσιαστή στη στήριξη που έδωσε το 2003 στην εισβολή και κατάληψη του Ιράκ, του ρόλου της στο βάρβαρο βομβαρδισμό της Λιβύης και της δολοφονίας του Καντάφι, της αιματοχυσίας στη Συρία επιδιώκοντας ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αλλαγή καθεστώτος καθώς και την ολοένα και πιο επιθετική και πολεμοκάπηλη στάση της προς την Κίνα και τη Ρωσία.
Ο Σάντερς είχε επίσης το θράσος να δηλώσει όχι μόνο ότι η «Χίλαρι Κλίντον θα είναι εκπληκτική πρόεδρος και είμαι περήφανος που βρίσκομαι δίπλα της σήμερα» αλλά η στήριξη του προς τη Χίλαρι είναι η… συνέχεια της «πολιτικής» του επανάστασης εναντίον της τάξης των δισεκατομμυριούχων. Προφανώς κάποιος ξέχασε να του πει για την ανοιχτή στήριξη π.χ. της Χίλαρι από το δισεκατομμυριούχο ρεπουμπλικάνο δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Μπλούμπεργκ μεταξύ άλλων.
Δυστυχώς για μια ακόμα φορά θα πρέπει να δούμε τα πολιτικά μαθήματα που βγαίνουν από την εμπειρία Σάντερς. Όπως και άλλες φορές στο παρελθόν, το «προοδευτικό» Δημοκρατικό Κόμμα έχει μετατραπεί σε νεκροθάφτη κινημάτων κοινωνικής διαμαρτυρίας, με τον Σάντερς να μετατρέπεται δυστυχώς σε όργανο περιορισμού και συγκράτησης αυτού του κινήματος.
Αρ. Mα.
