Όχι στη θανάτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα

Χιλιάδες στους δρόμους

Νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας και διεκδίκησης να ζήσει ο Δημήτρης Κουφοντίνας οργανώνεται και το απόγευμα της Τετάρτης 3 Μαρτίου, στις 6 μ.μ., στο Σύνταγμα.

του Θόδωρου Κουτσουμπού

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, βγαίνουν στους δρόμους απαιτώντας από την κυβέρνηση να σταματήσει την θανατοπολιτική της απέναντι στον φυλακισμένο απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα. «Όχι στη θανάτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα» ακούγεται από χιλιάδες στόματα.

Μετά τη μεγάλη διαδήλωση του Σαββάτου 27 Φεβρουαρίου, με χιλιάδες κόσμου, οι διαδηλώσεις της Δευτέρας και της Τρίτης 1 και 2 Μαρτίου ήταν συγκλονιστικές. 7.000 βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας, το απόγευμα της 1 Μαρτίου και την ίδια ώρα χιλιάδες στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις. Ίδιο πάνω κάτω πλήθος συμμετείχε και στη διαδήλωση της Τρίτης παρότι δεν υπήρχε χρόνος ενημέρωσης. Η απόπειρα της αστυνομίας να καταλάβει και την «κάτω» πλατεία με δεκάδες μηχανές της ΔΕΛΤΑ (νυν Δράση) το απόγευμα της Τρίτης απέτυχε παταγωδώς όταν εκατοντάδες διαδηλωτές όρμησαν με αποφασιστικότητα μέσα στην πλατεία αναγκάζοντας τις αστυνομικές δυνάμεις να απομακρυνθούν. Το ίδιο έπραξαν και τα ΜΑΤ που είχαν καταλάβει τις σκάλες που οδηγούν στην Αμαλίας, έχοντας αυτήν τη φορά πάρει τη θέση των «γαλάζιων» διαπραγματευτών της Ομάδας Διαχείρισης Συναθροίσεων (ΟΔΟΣ).

Στην Αθήνα και τις δύο μέρες οι συγκεντρώσεις ξεκίνησαν από την «κάτω» πλατεία από μέλη αριστερών οργανώσεων και αντιεξουσιαστικών κινήσεων, αλλά σύντομα πλημμύρισαν το κατάστρωμα της Αμαλίας και τον χώρο μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Αφού φωνάξανε συνθήματα μπροστά στο κτήριο της Βουλής υπέρ του φυλακισμένου απεργού πείνας και κατά του Μητσοτάκη, του Χρυσοχουντίδη και της κυβέρνησής τους, οι συγκεντρωμένοι διαδήλωσαν στην οδό Πανεπιστημίου, μέχρι την Ομόνοια. Επικεφαλής ήταν οι δικηγόροι της Πρωτοβουλίας Δικηγόρων ακολουθούμενοι από πλήθος κόσμου. Ακολουθούσαν οι φοιτητικοί σύλλογοι με πυκνά και μαχητικά μπλοκ, πιο πίσω το πανό αλληλεγγύης στο Δημήτρη Κουφοντίνα με σύνθημα «ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ» (ο τίτλος του βιβλίου του καταδικασμένου αντάρτη πόλης Δημήτρη Κουφοντίνα) με χιλιάδες κόσμο, τα πανό των αριστερών οργανώσεων (ανάμεσά τους το ΕΕΚ) κ.ά. Πολύ καιρό είχε η Αθήνα να δει τόσο μεγάλες και εντυπωσιακές διαδηλώσεις και μάλιστα τυπικά απαγορευμένες από τις (αντισυνταγματικές) αστυνομικές απαγορεύσεις με επίκληση την πανδημία.

«Ο Μητσοτάκης αναγέννησε το κίνημα», φώναζε με χαρά σύντροφος της αναρχίας, αν και η χαρά κόπηκε όταν θυμήθηκε ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας, απεργός πείνας από τις 8 Ιανουαρίου και δίψας από τις 22 Φλεβάρη, μπορεί από στιγμή σε στιγμή να καταλήξει.

Η κυβέρνηση, σε αντιπερισπασμό διοχετεύει όγκους ψεμάτων, διαστρεβλώσεων και συκοφαντιών με βαρύ πυροβολικό τα καλοταϊσμένα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ενώ την Τρίτη το πρωί ο Χρυσοχοΐδης είχε σύσκεψη στη ΓΑΔΑ για να αντιμετωπίσουν προβλεπόμενες (;) επιθέσεις κατά αστυνομικών, αλλά και στρατοπέδων του στρατού!

Αντί να σώσει τη ζωή ενός ανθρώπου που πεθαίνει διαμαρτυρόμενος για τις δυσμενείς, άνομες και παράνομες μεθοδεύσεις κράτησής του, η κυβέρνηση των ακροδεξιών, φασιστών και ακραίων νεοφιλελεύθερων, απλώς εξοπλίζει τον κρατικό Λεβιάθαν. Αρνείται να σώσει τη ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα -που με την εκδικητική πολιτική και τις νομοθετικές φωτογραφικές αλχημείες της τον οδήγησε στο απονενοημένο διάβημα της απεργίας πείνας-δίψας-, όπως αρνείται να προχωρήσει σε μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας και έχει αφήσει την πανδημία του κορονοϊού να θερίζει.

Η κυβέρνηση της παρέας των Λιγνάδηδων παιδεραστών το μόνο που μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία είναι η βία του κράτους, με την καταστολή και τα ρόπαλα των ΜΑΤ. Μπορεί να προσφέρει την επιστροφή στις εμφυλιοπολεμικές εποχές του 1950 παράλληλα με τη δυσοσμία της ηθικής σήψης και παρακμής. Μόνο που κάνει λάθος, γιατί οι εποχές έχουν αλλάξει, γιατί η κοινωνία έχει οχυρά το Πολυτεχνείο του ’73 και την εξέγερση του 2008 που ακόμη αντιστέκονται. Αντιστέκονται στη βία του κράτους, στις συκοφαντίες, τις διαστρεβλώσεις, τον κομφορμισμό αλλά και την αγιοποίηση. Και αυτή η παράδοση συναντιέται τώρα, στις συνθήκες της συνδυασμένης παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης με την άλυτη παγκόσμια οικονομική κρίση, με τη νέα γενιά που αντιστέκεται και επαναστατεί, δημιουργώντας τα δικά της Πολυτεχνεία, τις δικές της εξεγέρσεις και επαναστάσεις της νέας εποχής.

Μια νέα μαζική εξέγερση ωριμάζει και δεν θα αργήσει να πετάξει στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας τον Κούλη της δεξιάς. Αν ο πατέρας του έμεινε στην ιστορία ως αρχηγός της αποστασίας, ο ίδιος θα μείνει ως δολοφόνος ενός ανυπεράσπιστου φυλακισμένου ισοβίτη που προέταξε το σώμα και τη ζωή του για να υπερασπίσει τα δικαιώματά του ως φυλακισμένου. Γιατί και οι φυλακισμένοι έχουν δικαιώματα και κανείς, καμία κυβέρνηση και καμία αρχή δεν δικαιούται να τα καταπατεί επειδή τυχαίνει να είναι σε θέση ισχύος. Οι νυν κυρίαρχοι της εξουσίας ας έχουν υπόψη τους ότι μετά την Ύβρι πάντοτε ακολουθεί η Νέμεσις.