Mετά τη συμβολική κατάληψη της Πρυτανείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, την εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων και το όργιο βίας σε βάρος των φοιτητών, ο πρύτανης Παπαϊωάννου σε δηλώσεις του που ασμένως αναμετάδωσαν τα ΜΜΕ, ιχυρίστηκε ότι επρόκειτο για εξωφοιτητικά στοιχεία. Στα ψεύδη του κυρίου πρύτανη, εντεταλμένου στην υπηρεσία της κυβέρνησης, απαντούν με κείμενό τους οι 30 από τους 31 καταληψίες. Αυτές τις δηλώσεις, όμως, δεν τις μετέδωσαν ούτε θα τις μεταδώσουν τα εξωνυμένα ΜΜΕ. Ολόκληρη η δήλωση των φοιτητών:

Σχετικά με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 22/02 στην πρυτανεία, ο πρύτανης Παπαϊωάννου προχώρησε σε δηλώσεις γεμάτες λασπολογία και ανυπόστατα στοιχεία εις βάρος μας. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αστικές ιστοσελίδες και κανάλια, προπαγάνδισαν αυτές του τις θέσεις ως την πρώτη επίσημη αναφορά του. Το συγκεκριμένο κείμενο έρχεται σαν απάντηση στις προαναφερθείσες ψευδείς δηλώσεις.

Ψέμα πρώτο: μη ύπαρξη φοιτητικής ιδιότητας

Όσο ο πρύτανης διαδίδει πως οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε φοιτητές, δηλώνουμε πως και οι 30 συλληφθέντες που συνυπογράφουμε το κείμενο, είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες. Ταυτόχρονα, αντιλαμβανόμαστε τα πανεπιστήμια ως ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους και ως διαχρονικά κέντρα αγώνα, στα οποία ζυμώνονται, αλληλεπιδρούν και δραστηριοποιούνται τόσο φοιτητές όσο και άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Ο πρύτανης συνειδητά επιλέγει να αποσιωπήσει το γεγονός πως οι φοιτητικοί αγώνες πλαισιώνονται τόσο από τους ίδιους τους φοιτητές όσο και από αλληλέγγυους/ες και αγωνιζόμενους/ες, όπως ακριβώς έγινε και στο πολυτεχνείο το 1973

Ψέμα δεύτερο: φθορές στο κατειλημμένο κτίριο

Πρόκειται για μια κατηγορηματικά αβάσιμη δήλωση, η οποία άλλωστε αναιρείται και από σχετικά βίντεο που λήφθηκαν από το κατειλημμένο κτήριο. Εξάλλου είναι αρκετά συνηθισμένη τακτική τα αγωνιζόμενα στρώματα, σε κάθε προσπάθεια διεκδίκησης, να κατηγορούνται για βανδαλισμούς και φθορές από την αστική προπαγάνδα.

Ψέμα τρίτο: φύλακες

Αναφορικά με τις κατηγορίες για χρήση βίας ως προς τους φύλακες της πρυτανείας, δηλώνουμε ότι ουδεμία μορφή βίας δεν υπήρξε απέναντί τους, παρότι δρουν σε μόνιμη βάση ως δοσίλογοι οποιασδήποτε δραστηριότητας εντός του πανεπιστημίου, όπως σαφέστατα φάνηκε στα όργια καταστολής που όλη η κοινωνία αντίκρισε.

Σχετικά με το “νόμιμο” των πράξεών μας

Στους χαρακτηρισμούς μας ως παράνομα, παραβιαστικά και εξωπανεπιστημιακά στοιχεία, έχουμε να δηλώσουμε ότι δεν επιθυμούμε καμία νομιμοποίηση από πρόσωπα που αναγνωρίζουν ένα τέτοιου είδους νομοσχέδιο ως έννομο και δίκαιο, ένα νομοσχέδιο του οποίου η φύση αποτυπώθηκε και στα γεγονότα της Δευτέρας. Αντιλαμβανόμενοι την νομιμότητα και την ακαδημαϊκή ελευθερία όπως η εξουσία σας την ορίζει, απαντούμε ότι στην πορεία της ιστορίας, ο νόμος και το δίκαιο δεν ήταν και δεν είναι ταυτόσημες έννοιες. Το δικό μας δίκαιο βρίσκεται σε σύγκρουση με ένα νομοσχέδιο που οδηγεί σε καθολική υποτίμηση των ζωών μας και την αποστείρωση του πανεπιστημίου.

Δεν μπορούν να κρυφτούν οι κοινωνικές προεκτάσεις του συγκεκριμένου νομοσχεδίου που παρουσιάζεται ως μια εκπαιδευτική μονάχα μεταρρύθμιση. Το νομοσχέδιο αυτό, έρχεται ουσιαστικά να νομιμοποιήσει τους ήδη υπάρχοντες ταξικούς διαχωρισμούς και να διευρύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στους από πάνω και τους από κάτω. Το πανεπιστήμιο γίνεται όλο και περισσότερο πανεπιστήμιο της αγοράς και του κεφαλαίου, η ερευνητική του δραστηριότητα συνεχίζει να κεντροβαρίζει στις επιταγές της αγοράς, στους στρατιωτικούς και αστυνομικούς εξοπλισμούς, ενώ παράλληλα είναι πρόθυμο να διαθέσει τα κονδύλιά του στην πανεπιστημιακή αστυνομία, την ίδια στιγμή που εξακολουθούν να αγνοούνται τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες. Τέτοιου είδους προβλήματα αποτελούν οι ανεπαρκείς φοιτητικές παροχές (θέσεις στις εστίες, σίτιση, απλήρωτη εργασία από ερευνητικό προσωπικό και μεταπτυχιακούς φοιτητές/τριες κ.τ.λ.), η εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών, αλλά και η αναγκαία πλέον για την πλειοψηφία μας παράλληλη με τις σπουδές μας εργασία σε μια προσπάθεια να ανταπεξέλθουμε στο υψηλό κόστος διαβίωσης και στους γενικότερους αποκλεισμούς που ο κρατικός μηχανισμός εξακολουθεί να δημιουργεί στην ήδη φτωχοποιημένη κοινωνία.

Αυτό που βιώσαμε τις τελευταίες ημέρες, με τις μαζικότατες κινητοποιήσεις χιλιάδων ατόμων, την πολύμορφη αλληλεγγύη και την αγωνιστική ανταπόκριση, αποτέλεσε μια ηχηρή απάντηση στο όργιο καταστολής, το οποίο τείνει να γίνει ασφυκτική καθημερινότητα. Μια απάντηση που αποσιωπήθηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία δεν παρέλειψαν να πλέξουν από την πρώτη στιγμή το εγκώμιο του ψεύτη πρύτανη. Ωστόσο, σίγουρα δεν αποτελεί την τελευταία απάντηση, καθώς ο αγώνας συνεχίζεται, η πρυτανεία συνεχίζει να τελεί υπό κατάληψη, και οι απαντήσεις μας θα δοθούν στους δρόμους.

Στηρίζουμε τις καταλήψεις ως κέντρα αγώνα για όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Ενάντια στην αστυνομοκρατία και την εντατικοποίηση των ζωών μας

Ενάντια στη λογική της αριστείας και της εκπαίδευσης για λίγους

Κατάργηση του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες και στις συλληφθείσες της 22/02

Άμεση παραίτηση του πρύτανη Παπαϊωάννου

Νίκη στον δίκαιο αγώνα του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα

Οι 30 εκ των 31 συλληφθέντων/εισών