Την Κυριακή 15/12 με εντολή της κυβέρνησης τα μαγαζιά άνοιξαν. Ο σύλλογος εμποροϋπαλλήλων και ο εμπορικός σύλλογος στην Πάτρα είχαν προκηρύξει απεργία και καλούσαν σε στήριξη της απεργίας στις 9:30 το πρωί, όπως και την Κυριακη στις 3/11. Τον αγώνα στήριξαν άτομα, συλλογικότητες και πολιτικά κόμματα (ΕΕΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ενώ το ΚΚΕ είχε καλέσει ξεχωριστά για στήριξη της περιφρούρησης. Η απόφαση του εμπορικού συλλόγου ήταν να μην εμποδιστεί όποιος υπάλληλος δουλέψει, ούτε να αποκλειστεί κάποιο μαγαζί, αλλά με σφυρίχτρες και διάλογο να πεισθούν οι υπάλληλοι να μην δουλέψουν και οι πελάτες να μην αγοράσουν τίποτα.
Πολλοί ήταν οι καταστηματάρχες που επιτέθηκαν σε όσους τους έλεγαν ότι δεν πρέπει να ανοίξουν το μαγαζί τους την Κυριακή και κάλεσαν την αστυνομία να παρέμβει. Επιπλέον, αρκετός κόσμος συνέρρευσε για να ψωνίσει ή απλά να κοιτάξει τα προϊόντα παρά τις παροτρύνσεις να μην δοθεί ούτε ένα ευρώ αυτή την Κυριακή. Σε σύγκριση με την πρώτη Κυριακή που η κυβέρνηση επέβαλε το άνοιγμα των καταστημάτων, άνοιξαν πολύ περισσότερα μαγαζιά, καθώς και ο κόσμος που πήγε να ψωνίσει ήταν πολύ περισσότερος, αν αναλογιστούμε ότι άνοιξαν όλες οι πολυεθνικές εταιρείες, όπως ZARA, SEPHORA, BENNETON, CALZEDONIA, καθώς και η τοπική αλυσίδα super market ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ.
Η επιλογή αυτή των πολυεθνικών να ανοίξουν αυτή την Κυριακή, καθώς και η μικρή, αρχικά, προσέλευση ατόμων για τη στήριξη του αγώνα οδήγησε σε αποδυνάμωση της κινητοποίησης.
Βέβαια, σε αυτή την κατάσταση συνέβαλε και η απόφαση του εμπορικού συλλόγου και των εμποροϋπαλλήλων να μην γίνει, ουσιαστικά, περιφρούρηση της απεργίας και αποκλεισμός των μαγαζιών εξαιτίας του φόβου να μην έρθουν σε αντιπαράθεση με τους υπαλλήλους και την αστυνομία, αν τους έκανε καταγγελία κάποιος καταστηματάρχης.
Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές αποτελεί προοίμιο για δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οπότε αφορά όλους τους εργαζόμενους.
Ουσιαστικά εγκαθίσταται σταδιακά η εβδομαδιαία εργασία, με μισθούς πείνας και ελαστικά ωράρια.
Καταρρίπτεται, ταυτόχρονα, το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι τονώνεται η εσωτερική αγορά, αφού οι τοπικές επιχειρήσεις και τα μικρά μαγαζιά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος λειτουργίας και στον ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές εταιρείες κι αυτό φάνηκε κι από το γεγονός ότι τα περισσότερα τοπικά μαγαζιά δεν άνοιξαν.
Γι’ αυτούς τους λόγους, είναι απαραίτητο ο αγώνας ενάντια στο άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές να συνδεθεί με όλους τους υπάρχοντες αγώνες της κοινωνίας και να αποτελέσουν το εφαλτήριο για ένα διαρκή και γενικό αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση και τον καπιταλισμό.
Α.Π.
