Την Δευτέρα το απόγευμα, ξαφνικά, έφυγε, στα 62 του χρόνια, ο σύντροφος όταν η καρδιά σταμάτησε να λειτουργεί. Ο αιφνίδιος θάνατος του έχει συγκλονίσει όλους τους συντρόφους και φίλους του.
Ο σύντροφος Γιώργος,από τα μαθητικά του χρόνια μέχρι σήμερα, ήταν κομμάτι του κινήματος παλεύοντας για την κοινωνική απελευθέρωση και την ελευθερία. Είχε πάντοτε μεγάλη ευαισθησία για το δίκιο, ποτέ δεν μπορούσε να ανεχτεί το άδικο, κυρίως την κοινωνική αδικία και καταπίεση. Ο πόνος και η αδικία ενάντια στους απόκληρους και τους κατατρεγμένους μετατρεπόνταν σε δική του υπόθεση, που την πάλευε ανειρήνευτα με κάθε τρόπο. Ιδιαίτερη εύαισθησία είχε με το προσφυγικό, το δράμα των προσφύγων ήταν και δικό δράμα, θυμάμαι πάντα στις συζητήσεις που είχαμε την αγωνία για δράση δίπλα στους πρόσφυγες ενάντια στους ρατσιστές.Η άνοδος του φασισμού ήταν πάντοτε θέμα που τον εξόργιζε και τον κοινοτοποιούσε σε δράση, ακόμα και σε ατομικό επιπέδο στην γειτονιά που συχνά συγκρουόνταν με τους φασίστες.
Ο σύντροφος, παρά τα προβλήματα υγείας του, συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις διαδηλώσεις, τις αντιφασιστικές ( ιδιαίτερα την περίοδο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα), τις Πρωτομαγιές , στις διαδηλώσεις για το Πολυτεχνείο, στις διαδηλώσεις της Θεσσαλονίκης κ.α. Ήταν παρών σε συγκεντρώσεις που διοργάνωνε το ΕΕΚ, και συμμετείχε ανελιπώς τα τελευταία χρόνια στις εκπαιδευτικές κατασκηνώσεις του ΕΕΚ.
Τα θερμα μας συλληπητήρια στην οικογένεια, ιδιαίτερα στην γυναίκα και την κόρη του. Ο σύντροφος Γιώργος θα ζεί παντοτε στην μνήμη όλων μας, αλλά κυρίως στους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική απελευθέρωση.
Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 27/6 στις 11 το πρωϊ στο δεύτερο νεκροταφείο.
Ο σύντροφος και φίλος του Γρηγόρης Δαφνής
