Ποιος απειλεί την ειρήνη;
Aντιπολεμική αντι-Νατοϊκή Συνδιάσκεψη στο Βροτσλάβ, 28 Σεπτεμβρίου 2019
Το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου έγινε στο Βροτσλάβ της Πολωνίας αντιπολεμική αντι-Νατοϊκή Συνδιάσκεψη του Σοσιαλιστικού Φόρουμ. Aναμφίβολα ήταν μια γενναία κίνηση καθώς η εκδήλωση έγινε από μια αριστερή μειοψηφία αγωνιστών κάτω από τον ασφυκτικό κλοιό των απαγορεύσεων της ακροδεξιάς φιλο-Νατοϊκής κυβέρνησης και σε κλίμα αντικομμουνιστικού πογκρόμ.
Δημοσιεύουμε παρακάτω ορισμένα σημεία της παρέμβασης του γ. γραμματέα του EEK σ. Σάββα Μιχαήλ, ιδιαίτερα όσα σχετίζονται με την στάση της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και την συνάντηση του Μάικ Πομπέο με την κυβέρνηση του Μητσοτάκη στις 5-7 Οκτωβρίου, με την δραματική αναβάθμιση της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα.
1. Τρεις δεκαετίες μετά το πολυθρύλητο «Τέλος του Ψυχρού Πολέμου», η ανθρωπότητα απειλείται ξανά όχι απλώς από ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο σημαδεμένο από την κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας ή τη σύγκρουση ΝΑΤΟ-Ρωσίας, αλλά από την χειρότερη διεθνώς επεκτεινόμενη πολεμική εκστρατεία από τον καιρό του τέλους του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.
Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι πολεμικό ηφαίστειο. Οι αντιδραστικοί πόλεμοι στη Λιβύη και τη Συρία συνεχίζονται, το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις του ενάντια στην κατεχόμενη Γάζα αλλά επίσης ενάντια στο Λίβανο, τη Συρία και το Ιράκ. Ο υποκινούμενος από τη Σαουδική Αραβία πόλεμος ενάντια στο λαό της Υεμένης παίρνει διαστάσεις γενοκτονίας, και ο κίνδυνος ενός πολέμου των ΗΠΑ – Ισραήλ – Σαουδικής Αραβίας ενάντια στο Ιράν απειλεί τους λαούς της περιοχής όπως και όλη την ανθρωπότητα. Από τους λεγόμενους «υβριδικούς πολέμους» στα Ανατολικά σύνορα της Ευρώπης και τον Καύκασο έως την Κεντρική Ασία, και από τις αυξανόμενες στρατιωτικές προετοιμασίες και εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο έως τη Νότια Θάλασσα της Κίνας, και ακόμα περισσότερο στα σύνορα της Βενεζουέλας ή τον αποκλεισμό στην Κούβα, όλος ο κόσμος ταχύτατα μεταμορφώνεται σε ένα διεθνές, προς το παρόν πολυδιασπασμένο, πεδίο πολεμικής μάχης.
2. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά αμφιβολία ότι η κινητήρια δύναμη για αυτήν την δραματική κλιμάκωση των πολέμων (που ποτέ στ’ αλήθεια δεν σταμάτησε) είναι η χωρίς προηγούμενο συστημική κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού που ξέσπασε το 2007/08. Η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου είχε παγκοσμιοποιήσει τις αντιφάσεις του που τελικά εξεράγησαν. Αυτή η έκρηξη -ή ενδόρρηξη- της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης οδήγησε στην επιδείνωση όλων των ιμπεριαλιστικών και εθνικών ανταγωνισμών και τον οικονομικό εθνικισμό σε μια απολύτως συνδεδεμένη παγκόσμια οικονομία και πολιτική.
Η λεγόμενη «απο-παγκοσμιοποίηση» δεν είναι τίποτα άλλο από το ιστορικό αδιέξοδο που έφτασε το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα συγκρουόμενο με τα εσωτερικά του όρια και την πολυδιάσπαση σε εθνικά σύνορα οδηγώντας τώρα στην παγκοσμιοποίηση του πολέμου που συνδυάζεται με την κλιματική καταστροφή που απειλεί την ανθρωπότητα και κάθε ζωντανό πλάσμα με εξαφάνιση.
Σε έναν υψηλά άνισο και ιεραρχημένο κόσμο οι ένοχοι δεν μπορούν να κρυφτούν: είναι οι άρχουσες τάξεις των καπιταλιστών και ολιγαρχών, και πρώτα από όλα εκείνες του ιμπεριαλιστικού Παγκόσμιου Βορρά.
Κάποτε, ο γνωστός συντηρητικός διανοητής απολογητής του συστήματος Νέιλ Φέργκιουσον είχε δώσει στο βιβλίο του τον αλαζονικό τίτλο «Η Δύση και οι υπόλοιποι» (The West and the rest). Τώρα στους απαίσιους καιρούς του Ντόναλντ Τραμπ η επικυρίαρχη γραμμή αλλάζει σε «Η Αμερική πρώτα και οι υπόλοιποι» (America First and the rest)…
3. Με αυτό το Αμερικάνικο δόγμα κάθε χώρα και το ίδιο το ΝΑΤΟ πρέπει να υποταχθούν σε αυτήν την Αμερικάνικη παγκόσμια ηγεμονία σε συνθήκες παρακμής και κρίσης.
Ακόμα και πριν την κρίση του 2007/08, και κατά τη διάρκεια της ευφορίας στη Δύση μετά την άδοξη κατάρρευση του λεγόμενου «υπαρκτού Σοσιαλισμού» και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, ακόμα και κάτω από τον δουλοπρεπή Γέλτσιν, η στρατηγική απόφαση των ΗΠΑ ήταν να κρατήσουν το ΝΑΤΟ άθικτο, και να το επεκτείνουν στα σύνορα της Ρωσίας. Είναι γνωστό ότι ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, ο στρατηγικός εγκέφαλος των ΗΠΑ από το Δημοκρατικό Κόμμα, επέμεινε ότι η αποσύνθεση της ΕΣΣΔ δεν ήταν αρκετή αλλά ένας κατακερματισμός όλου του πρώην Σοβιετικού χώρου, περιλαμβανομένης της Ανατολικής Ευρώπης ήταν αναγκαίος για να προστατευτούν τα καπιταλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ και της παγκόσμιας ηγεμονίας. Με άλλα λόγια το καθήκον του ΝΑΤΟ σε σχέση με την Ρωσία και τον πρώην Σοβιετικό χώρο ήταν και είναι η αποικιοποίηση αυτής της αχανούς περιοχής, δημιουργώντας μια σειρά φιλο-ιμπεριαλιστικών θυλάκων και προτεκτοράτων με την βοήθεια των τοπικών ελίτ, είτε των «παγκοσμιοποιητικών» είτε των «εθνικιστικών-λαϊκιστικών».
Ο πόλεμος των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ που οδήγησε στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας στο τέλος του 20ου αιώνα ήταν η πρώτη πράξη ενός ανοιχτού ακόμα δράματος. Η έκρηξη της παγκόσμιας κρίσης στις αρχές του 21ου αιώνα έχει επιταχύνει τα στρατιωτικά βήματα και τις ετοιμασίες πολέμου από το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, την Κεντρική-Ανατολική Ευρώπη, την Ουκρανία και τον Καύκασο.
Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό του Τραμπ το 2017, μετά την εκλογή του, ήταν στη Σαουδική Αραβία, στο Ισραήλ και μετά στην Πολωνία. Η στρατηγική των ΗΠΑ ακολουθεί ένα μεγάλο πλάνο που συνδέει τις χώρες του Βίζενγκραντ με τους θύλακες της αντίδρασης στη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα την Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, ενσωματώνοντάς τες στους ιμπεριαλιστικούς της στόχους.
4. Η Ελλάδα, ένα εξαρχής μέλος του ΝΑΤΟ, είναι στα σταυροδρόμια όλων των διεθνών ανταγωνισμών, των ιμπεριαλιστικών και τοπικών καπιταλιστικών ανταγωνισμών, κυριολεκτικά στη ζώνη των θυελλών. Η ανακάλυψη των νέων τεράστιων αποθεμάτων αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο όπως και ο κρίσιμος ρόλος του εγχειρήματος περάσματος αγωγών πετρελαίου και αερίου από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες προς την Ευρώπη, οδήγησε τις ΗΠΑ και τις χώρες του ΝΑΤΟ (προστατεύοντας τα συμφέροντα των γιγάντιων εταιρειών ενέργειας, της Αμερικάνικης Εxxon, της Γαλλικής Total, της Ιταλικής ENI) να εγκαθιδρύσουν μια στρατιωτική ανίερη συμμαχία ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο υπό τον δικτάτορα αλ Σίσι και το Ισραήλ του Νετανιάχου υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ. Η προηγούμενη λεγόμενη «αριστερή» κυβέρνηση ΣYPIZA την προώθησε, στο όνομα των «εθνικών συμφερόντων ενάντια στην ανταγωνίστρια Τουρκία.
Τώρα, υπό τη νέα φιλο-αμερικάνικη, δεξιά κυβέρνηση της «Νέας Δημοκρατίας» τα σχέδια της ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επιθετικότητας θα κινηθούν σε ένα υψηλότερο και ακόμα πιο επικίνδυνο επίπεδο.
Στις 5-7 Οκτωβρίου, 2019, ο Μ. Πομπέο, θα επισκεφτεί την Ελλάδα για ένα «Δεύτερο γύρο Στρατιωτικού Διαλόγου». Αυτό σημαίνει την εφαρμογή των ακόλουθων:
• Την οριστική λειτουργία και επέκταση της βάσης της Σούδας στην Κρήτη, την μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, το κέντρο των επιθετικών επιχειρήσεων ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής.
• Την εγκαθίδρυση της ναυτικής βάσης των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη, την Βόρειο-Ανατολική Ελλάδα, στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.
• Την εγκαθίδρυση μιας εκπαιδευτικής βάσης ελικοπτέρων στην Κεντρική Ελλάδα
• Την χρήση από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις των πυραύλων Drone των ΗΠΑ (Μη επανδρωμένα Οχήματα Αέρος-UAV)
Είναι καθαρό ότι οι ΗΠΑ εκμεταλλεύονται τους ελληνοτουρκικούς εθνικιστικούς ανταγωνισμούς για τους δικούς τους σκοπούς, φέρνοντας κοντύτερα έναν αντιδραστικό πόλεμο στην Κύπρο και το Αιγαίο – και μια φρικτή καταστροφή και για τους δύο λαούς.
Η πάλη για την ρήξη με το ΝΑΤΟ και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την κατάργηση όλων των στρατιωτικών του βάσεων στην Ελλάδα γίνεται ένα ζήτημα ζωής και θανάτου.
4. Γίνεται όλο και περισσότερο σαφές ότι δεν μπορούμε να πολεμήσουμε την απειλή πολέμου απομονωμένοι πίσω από τα εθνικά μας σύνορα. Η Διεθνής κινητοποίηση και ο αληθινός διεθνισμός στην πράξη χρειάζεται τώρα περισσότερο παρά ποτέ.
Γι’ αυτόν το λόγο το Κόμμα μας, το ΕΕΚ και οι σύντροφοί μας στο Βαλκανικό Σοσιαλιστικό Κέντρο «Κριστιάν Ρακόφσκυ» και διεθνώς καλούμε σε πόλεμο ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς και αντιδραστικούς πολέμους, για την αδελφοσύνη όλων των καταπιεσμένων και για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, τον Σοσιαλισμό σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση και ταπείνωση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τώρα, περισσότερο παρά ποτέ, αυτό που χρειάζεται επειγόντως είναι μια αληθινή, μαχητική, Διεθνής της εργατικής τάξης!
Σάββας Μιχαήλ-Μάτσας
