«Φιλοξενία» στο Νταχάου(!) και στο ψυχιατρείο των «Αζήτητων» της Λέρου
Την μετεγκατάσταση 120.000 προσφύγων –μια σταγόνα στον ωκεανό του προσφυγικού κύματος που προκάλεσαν με τις πολεμικές τους επεμβάσεις και τις ληστρικές πολιτικές τους- από τις χώρες πρώτης υποδοχής στις υπόλοιπες χώρες της Ένωσης αποφάσισε η σύνοδος των υπουργών εσωτερικών της Ε.Ε. την περασμένη Τρίτη 22/9. Την απόφαση επικύρωσε η σύνοδος κορυφής της επόμενης ημέρας, καθορίζοντας την κατανομή 66.000 από τους 120.000, ενώ οι υπόλοιποι 54.000 θα κατανεμηθούν σε βάθος διετίας.
Με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης Ουγγαρία, Σλοβακία, Τσεχία και Ρουμανία να καταψηφίζουν και την Φιλανδία να απέχει, η εύθραυστη απόφαση, παρμένη με ειδική πλειοψηφία, αναμένεται να εφαρμοστεί σταδιακά μέχρι του χρόνου, χωρίς όμως να έχει δεσμευτικό υποχρεωτικό χαρακτήρα για τα κράτη-μέλη.
Την ίδια στιγμή τα πραγματικά νούμερα των ανθρώπων οι οποίοι βρίσκονται σε κίνδυνο περιμένοντας τους Ευρωπαίους ηγέτες να… αποφασίσουν αν τους επιτρέπουν να ζήσουν αυξάνονται καθημερινά. Σύμφωνα με στοιχεία της «Εφσυν» 500.000 άνθρωποι υπολογίζεται ότι έχουν μέχρι στιγμής ζητήσει άσυλο στην Ευρώπη μέσα στο 2015, αριθμός υπερτετραπλάσιος της σχετικής ρύθμισης που αποφασίστηκε την Τρίτη. Ο αριθμός αυτός θα υπερβεί το ένα εκατομμύριο στους επόμενους μήνες.
Οι ατέρμονες συζητήσεις, οι αντιδράσεις και οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής της ΕΕ δείχνουν και τα όρια των «λύσεων» της Ευρωπαϊκής αστικής τάξης. Σχετικά με την Ελλάδα η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων, ζητήθηκε από τον Τσίπρα να επιτρέψει την ευρωπαϊκή επιτήρηση και φύλαξη των συνόρων από την Frontex με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια. Ιδιαίτερα οξύς ήταν ο ακροδεξιός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν, που διάνθισε την άρνησή του για οποιαδήποτε βοήθεια στους πρόσφυγες με ρατσιστικές κορόνες και κάλεσμα στην Ελλάδα να παραδώσει τη φύλαξη των συνόρων τηςστην Ε.Ε.
Στο μεταξύ Μέρκελ και Ομπάμα σε τηλεφωνική επικοινωνία την Τρίτη συζήτησαν «πιθανές λύσεις για να μετριαστούν οι βασικές αιτίες της προσφυγικής κρίσης», ενώ η Μέρκελ δήλωσε τη Δευτέρα ότι μόνο με τη συμμετοχή Ρωσίας και ΗΠΑ μπορεί να τερματιστεί ο πόλεμος στη Συρία. Με απόλυτο κυνισμό, στις πλάτες των κατατρεγμένων που οι ίδιοι εκτόπισαν, οι ιμπεριαλιστές απεργάζονται λύσεις για τον εαυτό τους.
Στο μεταξύ, η κατάσταση για τους πρόσφυγες χειροτερεύει μέρα με τη μέρα, καθώς ο χειμώνας πλησιάζει και αδυνατούν να επιβιώσουν στο ύπαιθρο, όπου στήνουν τους αυτοσχέδιους ad hoc καταυλισμούς τους, καθώς καμία χώρα υποδοχής δεν έχει επαρκείς εγκαταστάσεις προσωρινής στέγασής τους. Κι ενώ ο σταθμός της Βικτώριας, στην Αθήνα, μετατρέπεται σε προσωρινό καταφύγιο τις ημέρες της βροχής, ο δήμαρχος της νοτιοανατολικής Γερμανίας Φλόριαν Χάρτμαν ανοίγει το ναζιστικό στρατόπεδο Νταχάου(!) και ο δήμαρχος Λέρου το πρώην ψυχιατρείο των «Αζήτητων» για να στοιβαχτούν όπως όπως οι «απονομιμοποιημένες» υπάρξεις των προσφύγων και μεταναστών. Οι συμβολισμοί είναι αμείλικτοι, όμως το ερώτημα παραμένει: Πού θα μείνουν και πώς θα ζήσουν στην Ευρώπη-Φρούριο οι εκτοπισμένοι των πολέμων και των καταστροφών;
Όσο οι ευρωπαίοι ηγέτες κονταροχτυπιούνται για το που θα μεταφερθούν μισό εκατομμύριο άνθρωποι ο αγριανθρωπισμός της πραγματικότητας δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες. 2.000 πρόσφυγες διαδήλωσαν έξω από το κέντρο κράτησης του Καλέ, στη Γαλλία, κρατώντας πλακάτ καταγγέλλοντας την Ευρώπη ότι βρίσκεται ««σε πόλεμο εναντίον ενός εχθρού που η ίδια έχει επινοήσει». Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) ένας στους 122 κατοίκους του πλανήτη είναι αυτή τη στιγμή είτε πρόσφυγες, είτε αιτούντες άσυλο, είτε εσωτερικά εκτοπισμένοι. «Η Ευρώπη έχει γνωρίσει και άλλες κρίσεις. Αλλά τώρα, κατά κάποιον τρόπο, τίθεται εν αμφιβόλω ο ίδιος ο λόγος ύπαρξης και η λειτουργία της», δηλώνει ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Λοράν Φαμπιούς. Δεν έχει άδικο, συμπληρώνουμε εμείς παρατηρώντας στο χάρτη της Ευρώπης τα σύνορα των Εθνών-Κρατών της να σηματοδοτούν γκρίζες ζώνες όπου, αλυσίδες ανθρώπων καθηλωμένων πίσω από συρματοπλέγματα περιμένουν να τους αναγνωριστεί δικαίωμα ύπαρξης. Δεν έχει άδικο, όσο στα φυσικά σύνορα της στεριάς ξεβράζονται καθημερινά τα καραβοτσακισμένα κουφάρια αυτών που δεν τα κατάφεραν.
Το αναπάντητο ερώτημα «πού θα μείνουν, πώς θα ζήσουν», στο οποίο οι ιμπεριαλιστές αδυνατούν να δώσουν απάντηση οφείλουμε να το απαντήσουμε εμείς, η εργατική τάξη και οι πρωτοπορίες της. Αποφεύγοντας τα ευχολόγια οφείλουμε να σχεδιάσουμε εδώ και τώρα τη δράση μας, ώστε να προσεγγίσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να παλέψουμε μαζί απέναντι στο τέρας της Ευρώπης-Φρούριο το οποίο δεν προβλέπει Ζωή για κανέναν μας. Όσο ο καπιταλισμός με συμβατικά και οικονομικά όπλα μάς εξορίζει σε μη-τόπους, είμαστε εμείς που οφείλουμε να καταλάβουμε τη σκηνή της Ιστορίας δίνοντας τόπο και χρόνο στη Ζώη που στερούμαστε.
Θ. T.
