της Κατερίνας Μάτσα
Η Γαλλία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση κοινωνικής εξέγερσης. Η μεγάλη διαδήλωση της εργατικής Πρωτομαγιάς, στην οποία έδιναν ραντεβού τα συνδικάτα, συγκέντρωσε, κατά τη CGT, περί τα 2.300.000 άτομα όλων των ηλικιών σε όλη τη χώρα. Στο Παρίσι οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τις 550.000. Ήταν η 13η κατά σειρά διαδήλωση από τις αρχές του χρόνου ενάντια στο συνταξιοδοτικό και τη συνολική αντιλαϊκή πολιτική του Μακρόν. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες μάλιστα κατάφεραν να τον εξευτελίσουν χτυπώντας κατσαρόλες και κάνοντας ένα δαιμονισμένο θόρυβο, όπου εμφανίζονταν ο ίδιος και οποιοδήποτε μέλος της κυβέρνησής του.
Φυσικά, ο «πρόεδρος των πλουσίων» απάντησε με την πιο άγρια καταστολή. Έγιναν την Πρωτομαγιά 305 προσαγωγές διαδηλωτών μόνο στο Παρίσι και δεκάδες σε κάθε πόλη. Τραυματίστηκαν περί τους 200 διαδηλωτές, από αυτούς οι 30 σοβαρά. Στη Νάντη, μάλιστα, ένας διαδηλωτής ακρωτηριάστηκε στο χέρι από βομβίδα τύπου GM2L, που πέταξε αστυνομικός (εφημερίδα Liberation, 2/5/23). O υπουργός Εσωτερικών, βέβαια, έδωσε συνέντευξη Τύπου για να εκφράσει τη θλίψη του για τον τραυματισμό 259 αστυνομικών! Δεν είπε βέβαια ότι χωροφύλακας τραυμάτισε άλλο χωροφύλακα με βομβίδα που στόχευε διαδηλωτές!
Ποια μορφή θα πάρει η συνέχεια του μεγαλειώδους αυτού αγώνα δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι πολιτικές, όμως, ηγεσίες, Μελανσόν της Ανυπότακτης Γαλλίας, Ρουσέλ του ΚΚΓ, Πράσινοι και λοιποί αναζητούν τρόπους να σβήσουν τη φωτιά και ξαναρίχνουν στο τραπέζι την πρόταση να γίνει δημοψήφισμα για τον νόμο του Μακρόν που ενέκρινε και το αντιδραστικό Συνταγματικό Συμβούλιο, όπως αναμενόταν… Αυτό, πρακτικά σημαίνει αναχαίτιση αυτού του τεράστιου κινήματος για όσο διάστημα θα διαρκέσει αυτή η διαδικασία- περίπου ένα χρόνο.
Οι ηγέτες της “αριστερής| συμμαχίας NUPES απασχολούνται τώρα με τα εκλογικά μαγειρέματα, εάν θα έχουν κοινό ψηφοδέλτιο και υποψήφιο στις ευρωεκλογές του 2024 και στις Προεδρικές εκλογές του 2027!! Είναι φανερό ότι για άλλη μια φορά σοσιαλδημοκράτες και σταλινικοί συντονίζουν τις προσπάθειες να ανακόψουν την επαναστατική εξέγερση στη χώρα του γαλατικού κόκορα και να στρέψουν τις μάζες από τους δρόμους στις κάλπες, έστω και μακρινές…
Δεν αρκεί η κοινωνική οργή και το αυθόρμητο που έχει τους περιορισμούς του. Μαζί με το δυναμίτη χρειάζεται κι ο επαναστατικός σπινθήρας και μαρξιστική ηγεσία. Η εργατική τάξη στη Γαλλία, την Ευρώπη, τον κόσμο χρειάζεται επειγόντως επαναστατική οργάνωση και επαναστατική Διεθνή.