Η παρουσίαση του βιβλίου του Σαλάχ Μούσα ΜΝΗΜΕΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ σημαντική εκδήλωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό
του Θόδωρου Κουτσουμπού
Μια σπουδαία βραδιά αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη ζήσαμε το απόγευμα/βράδυ της Τρίτης 20/2 με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου ΜΝΗΜΕΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ (έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών, μετάφραση Γιώργος Πιτσάκης) του Σαλάχ Μούσα. Οι περισσότεροι/ες από το πλήθος κόσμου που συμμετείχε στην εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ, νωρίτερα βρίσκονταν στο Σύνταγμα, σε αλληλεγγύη με τους αγρότες. Ως πρόλογο στην βιβλιοπαρουσίαση σημειώσαμε ότι αν στην Παλαιστίνη με τη βία και τα όπλα των φασιστών σιωνιστών εποίκων και του ισραηλινού στρατού κόβονται τα δένδρα, ιδίως τα ελαιόδεντρα και εκδιώκονται οι Παλαιστίνιοι Άραβες αγρότες από τη γη τους, στην Ελλάδα (και στην Ευρώπη) οι αγρότες ξεριζώνονται από τον οικονομικό πόλεμο των μεγαθηρίων του κεφαλαίου κι από την ΚΑΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί προ πολλού και ήταν αδύνατο να αλλάξει ημερομηνία τελευταία στιγμή, λόγω του αγροτικού συλλαλητηρίου. Παρόλα αυτά, η αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ ήταν κατάμεστη, με κόσμο όρθιο και στο φουαγιέ... Ομιλητές ήταν ο Γιώργος Τσιάρας, δημοσιογράφος της Εφ.συν, ο Θόδωρος Κουτσουμπός και ο Σαλάχ Αλ-Μούσα που ήλθε στην Ελλάδα για την εκδήλωση. Μετά τις ομιλίες υποβλήθηκαν πολλές ερωτήσεις και έγινε πολύ πλούσια συζήτηση για τις διάφορες πλευρές του Παλαιστινιακού. Ποιήματα του Σαλάχ απήγγειλε η ηθοποιός Ναταλία Γεωργοσοπούλου. Ακολουθεί το κείμενο πάνω στο οποίο βασίστηκε η δική μας ομιλία. Ελπίζουμε σύντομα να έχουμε το βίντεο της εκδήλωσης. Στην Εφ.συν μπορεί κανείς να διαβάσει το σχετικό ρεπορτάζ στο λινκ: https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/423295_i-alitheia-tis-palaistinis-gymni Αντίστοιχη εκδήλωση θα γίνει στη Θεσσαλονίκη, στο Infolibre (Yπουργού Φιλίππου Δραγούμη 4), τη Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου, 7:30 μ.μ. με ομιλητές την Μαρίνα Μεϊντάνη, δημοσιογράφο, τον Απόστολο Λυκεσά, δημοσιογράφο της Εφ.συν, τον Σάββα Μιχαήλ, γραμματέα του ΕΕΚ και τον συγγραφέα Σαλάχ Μούσα. Θ.Κ.
1. Όταν αποφασίζαμε να μεταφράσουμε και να εκδώσουμε το βιβλίο του φίλου και συντρόφου Σαλάχ Μούσα, ΜΝΗΜΕΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ, πριν δύο χρόνια περίπου, ξέραμε ότι έχουμε ένα επίκαιρο και ενδιαφέρον βιβλίο.
Με τη μορφή της αυτοβιογραφίας, το βιβλίο εστιάζει σε ένα καίριο ζήτημα παγκόσμιας σημασίας. Η Παλαιστίνη ματώνει εδώ και 76 χρόνια και μαζί ματώνει η ανθρωπιά, ο ανθρωπισμός. Ό,τι θεωρείται πολιτισμένο, ο ίδιος ο πολιτισμός, στην Παλαιστίνη δείχνει την ευαλωτότητά του. Ο αγριανθρωπισμός αφήνει για καλά το στίγμα του στη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα.
Πριν δύο χρόνια δεν φανταζόμασταν την τραγική επικαιρότητα που μπορεί να έχει το βιβλίο. Οι βάρβαροι βομβαρδισμοί στη Γάζα, η ανελέητη και συστηματική ισοπέδωση της στενής και πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής του Γης, η επαπειλούμενη τώρα εισβολή των ισραηλινών δυνάμεων στη Ράφα, όπου έχουν καταφύγει 1,7 εκατομμύρια πρόσφυγες πολέμου, δίνει μια άλλη, διαφορετική επικαιρότητα και διάσταση στο βιβλίο.
Η ίδια η βιβλιοπαρουσίαση δεν μπορεί να είναι η συνήθης. Είμαστε εδώ για το βιβλίο, και σας ευχαριστούμε όλους και όλες για την παρουσία σας. Πρωτίστως όμως είμαστε εδώ σε ένδειξη αλληλεγγύης στο δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό της Γάζας που δέχεται τη γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ, στο λαό της Δυτικής Όχθης και όλων των κατεχόμενων που ματώνει καθημερινά από έναν χαμηλότερης έντασης, παρόλα αυτά αιματηρό πόλεμο…
Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, μετά τη διάρρηξη της “μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής στον κόσμο” και την στρατιωτική επιχείρηση “Πλημμύρα Al-Aqsa”, των μαχητών της Χαμάς, της Τζιχάντ, του PFLP και άλλων Παλαιστινιακών ένοπλων οργανώσεων, η ανηλεής, απάνθρωπη, ασύμμετρη απάντηση της κυβέρνησης Νετανιάχου και του Ισραηλινού στρατού έχουν προκαλέσει:
* Έως χθες, 19 Φεβρουαρίου 2024, 136η ημέρα πολέμου, στη Γάζα ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 29.000 Παλαιστίνιους, στη μεγάλη πλειοψηφία παιδιά και γυναίκες. Από αυτούς τα 11.500 (περισσότερα από το 1/3) είναι παιδιά. Τα 260 εξ αυτών είχαν ηλικία 0,κάτι. Ήταν μωρά που δεν πρόλαβαν να γιορτάσουν τα πρώτα τους γενέθλια. (Gideon Levy, O Tρόμος αυτής της Κλίμακας δεν έχει Εξήγηση, εφημερίδα Haaretz, 4 Φεβρουαρίου 2024).
* Πάνω από 69.000 τραυματίες.
* Τουλάχιστον 7.000 άνθρωποι αγνοούνται, κατά πάσα πιθανότητα είναι νεκροί κάτω από τα ερείπια των σπιτιών τους στη Λωρίδα της Γάζας.
* Η “όμορφη Γάζα”, κοιτίδα επικοινωνίας, εμπορίου και πολιτισμού, κείται σε ερείπια. Ολόκληρη η στενή Λωρίδα της Γάζας συστηματικά κατεδαφίζεται, τα κτήρια γκρεμίζονται, οι βασικές υποδομές στοχευμένα καταστρέφονται, οι εγκαταστάσεις και τα δίκτυα παροχής νερού, ηλεκτρικού, αποχέτευσης, εκκλησίες, τζαμιά, αρχαιολογικοί τόποι. Σαν να θέλουν, οι κατακτητές, να σβήσουν από το χάρτη αλλά και από την ιστορία ό,τι υπήρξε εδώ και χιλιάδες χρόνια, για να έλθουν τα Real Estate -που ήδη έκαναν τις σχετικές διαφημίσεις τους- να χτίσουν τους οχυρωμένους εποικισμούς και παραλιακά θέρετρα για Αμερικανο-Ευρωπαίους τουρίστες στην “εκκαθαρισμένη” από τον κόσμο της, τον αραβικό κόσμο της, ανατολική ακτή της Μεσογείου.
Βεβαίως, η επίθεση του πιο καλά εξοπλισμένου στρατού όχι μόνο της Μέσης Ανατολής, ίσως του κόσμου, δεν είναι “περίπατος”, όπως λογάριαζε η ισραηλινή κυβέρνηση. Η Παλαιστινιακή αντίσταση, κοντά πέντε μήνες, πολιορκημένη στο δικό της Μεσολόγγι, από την κατεδαφισμένη Τζαμπαλίγια, μέχρι τη Ράφα, δίνει τον επικό αγώνα του παλαιστινιακού λαού.
Και η “διεθνής κοινότητα”; Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, online, εγκλήματα πολέμου συντελούνται, εγκλήματα κατά ανθρώπων και της ανθρωπότητας, αλλά η διεθνής κοινότητα κωφεύει. Διαδηλώσεις χιλιάδων, εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων γίνονται από την Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη έως το Λονδίνο, το Παρίσι, την Αθήνα, την Αραβία και την Αφρική, με αίτημα την κατάπαυση του πυρός, την ανταλλαγή των ομήρων, όμως οι ηγέτες του “πολιτισμένου κόσμου”, όπως θέλουν να αποκαλούνται, είναι τυφλοί.
Κωφοί; Τυφλοί; Όχι ακριβώς, είναι αυτοί, με πρώτες τις ΗΠΑ και τον πρόεδρο των Μπάιντεν που συνεχίζουν να προμηθεύουν βόμβες, πυρομαχικά και χρήμα, το Ισραήλ για να διεξάγει τον γενοκτονικό πόλεμο. Είναι οι ΗΠΑ που προβάλλουν βέτο στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που ζητούν κατάπαυση του πυρός.
Μια δεύτερη Νάκμπα (Καταστροφή) βρίσκεται σε εξέλιξη, χειρότερη από την πρώτη Νάκμπα πάνω στην οποία θεμελιώθηκε το κράτος του Ισραήλ το 1948. 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι, Παλαιστίνιοι, απειλούνται με εξόντωση. Στην προσπάθεια να συντρίψουν την ηρωική παλαιστινιακή αντίσταση, για να πετύχει την “απόλυτη συντριβή” της Χαμάς ο υπόδικος και διεφθαρμένος πρωθυπουργός Νετανιάχου και οι φασίστες υπουργοί του Μπεν Γκβιρ και Σμότριτς διαπραγματεύτηκαν με αφρικανικές χώρες να εκτοπίσουν τους Παλαιστίνιους στη Ρουάντα ή στο Κονγκό, ενώ ο υπουργός Ισραηλινής Κληρονομιάς, Αμιτσάι Ελιγιάχου δεν δίστασε να ζητήσει τη ρίψη πυρηνικής βόμβας στη Γάζα! Ταυτόχρονα, στη Δυτική Όχθη συντελείται μια κανονική σφαγή Παλαιστινίων και κύμα μαζικών συλλήψεων. Πάνω από 6.000 έχουν συλληφθεί από τις 7/10/2023, ανεβάζοντας τον αριθμό των φυλακισμένων Παλαιστινίων στις φυλακές του Ισραήλ στις 11.000. Ταυτόχρονα, οι φασίστες σιωνιστές έποικοι κόβουν δένδρα, κατά προτίμηση τις ελιές, ξυλοκοπούν βοσκούς και καταστρέφουν σπίτια, με τη συνδρομή πάντα του ισραηλινού στρατού. Στο ίδιο το Ισραήλ των ορίων του 1948 εξαπολύουν τρομοκρατία κατά των Αράβων πολιτών -3ης κατηγορίας- του Ισραήλ, όσο και κατά των αντιπολεμικών διαδηλωτών που ζητάνε εκεχειρία. Τώρα συζητάνε και πιέζουν για την βίαιη εκτόπιση των Παλαιστινίων προσφύγων και από την Ράφα, όπου έχουν καταφύγει 1,7 εκατομμύρια οι πρόσφυγες, και τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης – τεντουπόλεις, στην έρημο του Σινά.
Tα προπαγανδιστικά αφηγήματα επιχειρούν να πείσουν ότι όλα τα δεινά άρχισαν στις 7 Οκτωβρίου 2023. Στην πραγματικότητα, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει διαβάζοντας το βιβλίο του Σαλάχ Αλ-Μούσα, ο πόλεμος και οι αγριότητες έχουν ξεκινήσει τουλάχιστον πριν από 76 χρόνια. Οι άμεσοι εγκληματίες πολέμου είναι το σιωνιστικό κράτος της 76χρονης κατοχής και του απαρτχάιντ, η ακροδεξιά κυβέρνηση του Νετανιάχου με τους φασίστες συμμάχους του. Είναι η ιστορία της 76χρονης κατοχής, φυλακίσεων με σχεδόν 800.000 Παλαιστίνιους να έχουν περάσει από τις φυλακές του Ισράηλ, τα χρόνια ταπείνωσης και δολοφονιών, οι ένοχοι και για τα θύματα μεταξύ των αμάχων στην παλαιστινιακή επίθεση υπό την ηγεσία της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Μέτρο της απανθρωπίας είναι αυτές τις μέρες η εκστρατεία κατάργησης της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ (UNRWA), υπεύθυνης για τα σχολεία, την υγεία και τη στοιχειώδη φροντίδα των προσφύγων. Είναι κι αυτή η εκστρατεία ενταγμένη στα σχέδια εξαφάνισης / εξάλειψης του Παλαιστινιακού λαού.
2. Νάκμπα
Στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης σημειώνουμε ότι: «Στην ιστορία του Σαλάχ Μούσα, στην ιστορία ενός ανθρώπου από την Παλαιστίνη, μπορεί κανείς να δει, εν σπέρματι, όλη την τραγωδία, αλλά και τη δύναμη και τον ηρωισμό ενός ολόκληρου λαού, του μαχόμενου λαού της Παλαιστίνης».
Ας παρακολουθήσουμε τη διαδρομή και ας τη συσχετίζουμε με τα τωρινά συμβαίνοντα.
Ο Σαλάχ γεννιέται το 1950 στο χωριό Νάμπι Σάλεχ, κοντά στη Ραμάλα και μεγαλώνει στον προσφυγικό καταυλισμό Αν-Νουάμια, νότια της Ιεριχούς. Οι γονείς του, δύο χρόνια νωρίτερα ζούσαν στο χωριό Αλ-Μπασίγια, ανατολικά της παραλιακής Γιάφας. Εκδιώχθηκαν βίαια από τις δεξιές σιωνιστικές πολιτοφυλακές υπό τα “στραβά μάτια” και τη συνενοχή του βρετανικού στρατού. Το πιο διάσημο τρομοκρατικό χτύπημα τότε ήταν στο χωριό Ντεΐρ Γιασίν, όπου οι φασιστικές συμμορίες της Ιργκούν και Λέχι κατέσφαξαν 107 Παλαιστίνιους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Αλλά και στο Αλ-Μπασίγια σημειώθηκαν σφαγές. Κυνηγημένοι, οι κάτοικοι, άλλοι πήγαν δια θαλάσσης στη Γάζα και άλλοι, όπως οι γονείς του Σαλάχ, στη Δυτική Όχθη.
750.000 Παλαιστίνιοι, πάνω από το 70% του τότε αραβικού πληθυσμού εκτοπίστηκαν βίαια, το 1948. Ήταν η πρώτη Νάκμπα.
Το 1967, στον πόλεμο των “έξι ημερών”, άλλες 300.000 Παλαιστίνιοι θα ωθηθούν βίαια σε νέα εξορία. Λίβανος, Ιορδανία, Συρία και άλλες χώρες θα υποδεχθούν εκατομμύρια κυνηγημένους Παλαιστίνιους πρόσφυγες. Η οικογένεια του Σαλάχ θα καταφύγει στην Ιορδανία.
Το δράμα της οικογένειας του Σαλάχ Μούσα, είναι το δράμα του λαού της Παλαιστίνης. Ενός περήφανου λαού, που με την ηρωική αντίσταση των φενταγίν της Αλ Φατάχ και των άλλων οργανώσεων που συνενώθηκαν στην PLO, έγραψαν λαμπρές σελίδες στην ιστορία των εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων και ενέπνευσαν γενιές αγωνιστών πέρα από τον αραβικό, σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων λαών είναι μέρος της συνολικής πάλης για την κατάργηση της ταξικής και εθνικής εκμετάλλευσης που επιβάλλει ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός και που στην εποχή της παρακμής και κρίσης του παίρνει τις πιο αποκρουστικές μορφές.
Στο φρικιαστικό έγκλημα της ναζιστικής Γερμανίας κατά του Εβραϊκού λαού, στο Ολοκαύτωμα (Σοά), η ιμπεριαλιστική Δύση, με τη σύμφωνη ψήφο του Στάλιν, απάντησε με ένα άλλο έγκλημα: τον εκτοπισμό του Παλαιστινιακού λαού από την πατρίδα του. Όποιος υποθέτει ότι ήταν μια πράξη δικαίωσης του Εβραϊκού λαού πλανάται. Με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, πάνω στο έδαφος, τις πόλεις και τα χωριά της Παλαιστίνης, οι ιμπεριαλιστές αφενός απαλλάσσονταν από τους Εβραίους της Ευρώπης και την αντισημιτική πίεση της δικής τους “κοινής γνώμης”, αφετέρου εγκαθίδρυαν ένα προκεχωρημένο οχυρό στην καρδιά του Αραβικού κόσμου για τον έλεγχο της ενεργειακά πλούσιας Μέσης Ανατολής με την τεράστια γεωπολιτική της σημασία στο σημείο επαφής δύο ηπείρων και στο υπογάστριο της (τότε) Σοβιετικής Ένωσης – ανοίγοντας μια ατέρμονη αιματηρή αντιπαράθεση στην περιοχή.
Τώρα, το 2024, 1,7 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι που με τη βία, τις βόμβες και τις σφαίρες σπρώχθηκαν στη Ράφα, απειλούνται με νέο διωγμό και καταστροφή. Είναι μια τραγωδία σε μεγέθυνση, μια τραγωδία που πρέπει να αποτρέψουμε, να εναντιωθούμε, αρχίζοντας από εδώ, από τη δική μας χώρα, εναντιούμενοι στην κυβέρνηση που στέλνει πολεμικά στην Ανατ. Μεσόγειο και τη φρεγάτα “Ύδρα” στην Ερυθρά θάλασσα, στον συλλογικό πόλεμο της ιμπεριαλιστικής Δύσης κατά των Χούτι της Υεμένης – των μόνων σε όλο τον Αραβικό κόσμο που δίνουν έμπρακτη υποστήριξη στον δοκιμαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Μετά τη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμπλέκει τον ελληνικό λαό στα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια στη Μέση Ανατολή, κατά των Αραβικών λαών, ριψοκινδυνεύοντας μια επιθετική στρατηγική που μπορεί μόνο να καταλήξει σε μια νέα καταστροφή, 100 περίπου χρόνια μετά την τραγωδία της Μικρασιατικής εκστρατείας (αφού είχε προηγηθεί και η συμμετοχή στην εκστρατεία κατά των Μπολσεβίκων στην… Ουκρανία!).
3.Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη.
Οι φλόγες της επανάστασης, που φλόγισαν τον 17χρονο Σαλάχ να ενταχθεί στους Φενταγίν της Αλ Φατάχ κι από παιδί του προσφυγικού καταυλισμού να εξελιχθεί σε μαχητή, φοιτητή της Ιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης, διπλωμάτη της Παλαιστίνης στην Ελλάδα και τη Γαλλία, και γιατρό ακτινολόγο, ιατροφιλόσοφο, ζωγράφο και ποιητή, φλογίζουν τις νέες γενιές μαχητών της Παλαιστίνης.
Ο συγγραφέας θα γράψει:
«Ο χρόνος είναι ενιαίος και αδιαίρετος· ζούμε τις ζωές μας, μαζεύουμε νίκες και ήττες. Μπορεί να χάσουμε κάποιες μάχες, αλλά δεν ξεχνάμε ότι ανήκουμε στην Παλαιστίνη. Αυτός ο δεσμός δεν είναι θέμα οπτικής γωνίας· δεν θα αλλάξει ποτέ, είναι ισχυρός και ακλόνητος. Η στράτευσή μας είναι μέρος της Ιστορίας και της πραγματικότητας· της πραγματικότητας που λέει ότι η πατρίδα μας κλάπηκε από σφετεριστές˙ της πραγματικότητας ότι βρισκόμαστε υπό κατοχή και ότι χρειαζόμαστε περισσότερη αγάπη και αλληλεγγύη. Αν η σχέση μας με τον τόπο δεν είναι στενή και δυνατή, θ’ αφήσει ένα χάσμα που θα το εκμεταλλευτεί ο εχθρός. Η Παλαιστίνη εκπροσωπείται από τον κάθε Παλαιστίνιο· ζει στις μνήμες των σφαγών, ζει στα ονόματα των πόλεων του χάρτη. Είναι η έμμονη ιδέα που έχει κολλήσει στα μυαλά και στις καρδιές μας: να διώξουμε τους σφετεριστές και να γυρίσουμε σπίτι. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί στο δρόμο του οράματος της ελεύθερης πατρίδας. Έπρεπε να διώξουμε τον εχθρό· μπορεί να φύγαμε εμείς με τη βία, αλλά δεν θα αφήσουμε τη χώρα ξένη προς την ίδια της την ταυτότητα.» (σελ. 92)
Η απροσδόκητη στροφή στην ιστορία -και πάντοτε το γνήσια καινούργιο στην ιστορία έρχεται ως απροσδόκητο-, το συμβάν της 7ης Οκτωβρίου 2023, ανοίγει νέους ορίζοντες για την παλαιστινιακή επανάσταση και την παγκόσμια επανάσταση, που απαιτούν νέες αναλύσεις, νέα στρατηγική, τακτικές και οργάνωση, διεθνή αλληλεγγύη και διεθνή οργάνωση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαών για να ανταποκριθούμε στα καλέσματα της εποχής, του χρόνου και της ιστορίας.
Νέοι ορίζοντες σημαίνει μόνο νέες δυνατότητες. Δυνατότητες επανάστασης, αλλά και κινδύνους καταστροφής. Γιατί η ιστορία δεν προχωράει γραμμικά και ανοδικά, έχει επίσης πισωγυρίσματα και καταστροφές. Όπως το διατύπωνε η Ρόζα Λούξεμπουργκ, “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, όπως τον καιρό του δολοφονικού κυνηγητού των Εβραίων από τους ναζί “ήμασταν όλοι Εβραίοι” (και το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ διέσωσαν όσους βγήκαν στο βουνό), έτσι, τώρα, “είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι”.
«From the River to the Sea Palestine will be Free».
