«Η Frontex πέθανε, ζήτω η Frontex!». Μόνο που η «νέα Frontex» δεν έχει πολύ σχέση με την παλιά, που σε πολλά της σημεία ήταν σχεδόν… διακοσμητική.
Κάτω από το βάρος της προσφυγικής κρίσης, και της επακόλουθης πολιτικής κρίσης που έχει πυροδοτήσει σε μια σειρά χώρες, η Ε.Ε. παίρνει δραστικά μέτρα, που σηματοδοτούν μια αλλαγή ιστορικής σημασίας, ιδιαίτερα στο επίπεδο του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας των (μικρών ή αδύναμων) κρατών-μελών.
Ίσως μοιάζει παράδοξο που ένα τέτοιο σχέδιο κατατίθεται την στιγμή που το όραμα της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, κάτω από το βάρος της ύψωσης νέων συνοριακών φραγμών, την ομολογημένης εγκατάλειψης της συνθήκης του Σένγκεν και της επιστροφής κάθε μορφής εθνικισμού. Από την άλλη, είναι απόλυτα λογικό, η Ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη να προσπαθεί να αντιρροπήσει με τέτοιες ενέργειες, την πορεία διάλυσης του σημαντικότερου Ιμπεριαλιστικού εγχειρήματος, εδώ και δεκαετίες.
Τι προβλέπει όμως το σχέδιο που κατατέθηκε στην Κομισιόν συζητήθηκε στη σύνοδο κορυφής την Πέμπτη και Παρασκευή 17-18/12;
Προβλέπει τη δημιουργία μιας νέας δύναμης, επίγειας και θαλάσσιας, για τη φύλαξη των Ευρωπαϊκών συνόρων (δηλαδή, των συνόρων των χωρών-μελών της Ε.Ε. που βρίσκονται στα γεωγραφικά όρια της Ένωσης). Η νέα δύναμη -με τον διακριτικό υπότιτλο Ευρωπαϊκές Ομάδες Συνοριακής Φύλαξης (European Border Guard Teams EBGT)- σε αντίθεση με την πρώτη, ολιγομελή και αδύναμη, θα αποτελείται από 2000 ενόπλους, αστυνομικούς και άλλους, από όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Οι αρμοδιότητές τους δεν θα είναι πλέον, η αρωγή στις εθνικές συνοριοφυλακές, αλλά θα έχουν την δυνατότητα του ανεξάρτητου ελέγχου, ακόμα και επέμβασης κατά την φύλαξη των συνόρων, μέχρι και σε χώρες εκτός εδάφους Ε.Ε. Όπως δηλώνει ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Μάνφρεντ Βέρνερ, από τους Γερμανούς Χριστιανοκοινωνιστές: «Όταν κράτη, όπως τώρα η Ελλάδα, αποτυγχάνουν στην φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε., πρέπει η Ευρώπη να μπορεί να αναλαμβάνει το πρόσταγμα για συγκεκριμένα τμήματα των συνόρων».
Η νέα δύναμη, λοιπόν, μπορεί να ελέγχει αν όντως φυλάσσονται τα σύνορα επαρκώς κι αν τηρούνται οι διαδικασίες «επαναπροώθησης» των μεταναστών που δεν τους χορηγείται άσυλο, κι αντιστοίχως να εισηγείται ενέργειες προς το κράτος-μέλος. Αν το κράτος-μέλος δεν συμμορφώνεται τότε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δικαίωμα να διατάσσει τη νέα δύναμη ταχείας ανάληψης δράσης, να επενεργεί ακόμα και ενάντια στη θέληση του κράτους-μέλους!
Με λίγα λόγια, πρόκειται περί της κατάλυσης ενός βασικού δικαιώματος κάθε αστικού εθνικού κράτους, όπως διαμορφώθηκε σε όλη την νεωτερική περίοδο: να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην φύλαξη των συνόρων της επικράτειας της. Είναι μια κίνηση προς την αντικατάσταση των εθνικών δυνάμεων «ασφαλείας» από τις δυνάμεις ενός άγνωστου, και απρόσωπου Ευρωκράτους, το οποίο θα έχει την δυνατότητα να επιβάλλει τη σιδηρά πυγμή και θέλησή του, σε πρόσφυγες και ντόπιους, σε οποιοδήποτε σημείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μη τελώντας κάτω από τον έλεγχο κανενός κοινοβουλίου και καμιάς «λαϊκής βούλησης», παρά μόνο στις επιταγές μιας «αόρατης δύναμης», που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μια απόλυτα ταιριαστή «ρύθμιση» με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που εξαπλώνεται στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, μετά την Παρισινή σφαγή του Νοεμβρίου και τη νέα φάση της τρομοϋστερίας. Χώρες όπως η Ελλάδα, που ανεπίσημα θεωρούνται “failed states”, κρίνονται ανίκανες να διατηρήσουν την κοινωνική τάξη, σε μια περίοδο που τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή, για όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως τα νέα αυτά σώματα, δεν θα χρησιμοποιηθούν «αύριο» για την διατήρηση της τάξης και σε εσωτερικό επίπεδο.
Η λύση για να μπει ένας φραγμός στο Ευρωκράτος του τρόμου, δεν είναι φυσικά η υπεράσπιση της επιστροφής στο έθνος-κράτος. Η καταστολή αλλάζει πρόσωπο, κάτω από το βάρος της κρίσης της Ε.Ε., την αποτυχία της παγκοσμιοποίησης, που οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις υπέρβασης του έθνους-κράτους, την ίδια στιγμή που εντείνονται οι εθνικιστικοί ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις. Αυτή ακριβώς την καταρρέουσα Ε.Ε., μαζί και τα ίδια τα χρεοκοπημένα οικονομικά και πολιτικά εθνικά κράτη της αστικής τάξης, πρέπει να συντρίψουμε, με επαναστατική διεθνιστική δράση σε εθνική και πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Κ. Αποστολόπουλος
