Το διήμερο 28 και 29 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε το 8ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Βόλου.
Μέσα σε συνθήκες αντίξοες για οποιοδήποτε εγχείρημα, προσπαθεί να αφυπνίσει τη συνείδηση των ανθρώπων και να δώσει το έναυσμα για τη δημιουργία και την εφαρμογή του διαφορετικού σε μια πόλη, που φάνηκε ξανά, ότι η συλλογικοποίηση, όσο δύσκολη κι αν φαντάζει, είναι ο μόνος δρόμος για το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.
Στο Βόλο, άνθρωποι από διαφορετικές συλλογικότητες και οργανώσεις καθώς και πολιτικά κόμματα της αριστεράς βρεθήκαμε σε αρκετές συνελεύσεις προκειμένου να κάνουμε πράξη το 8ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ Βόλου. Με το νέο μας δήμαρχο Μπέο στο τιμόνι του Δήμου και κάμποσους κρυφοφασίστες στο δημοτικό συμβούλιο, ανοίγονται νέες ευθύνες για το τοπικό εργατικό και λαϊκό κίνημα στη περιοχή. Αρχής γενομένης το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο δείξαμε ότι όχι μόνο δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε αλλά αντίθετα άλλοι θα πρέπει να φοβούνται εμάς.
Το ΕΕΚ είχε αισθητή και έντονη παρουσία, τόσο στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων στις συνελεύσεις όσο και στα πρακτικά ζητήματα του φεστιβάλ. Σημαντικό να αναφερθεί είναι ότι η θεματική που αναφερόταν στην άνοδο του φασισμού και η οποία σε ένα μεγάλο μέρος της αναπτύχθηκε από το γγ του ΕΕΚ Σάββα Μιχαήλ προτάθηκε από το ΕΕΚ. Αυτό όμως δείχνει συγχρόνως ότι ο φασισμός και η ανάπτυξή του στην Ευρώπη και διεθνώς δεν επηρεάζει έντονα το σύνολο της αριστεράς στο βαθμό που θα έπρεπε.
Το ΕΕΚ, διατηρώντας το μοναδικό περίπτερο στο φεστιβάλ με σφυροδρέπανο στη σημαία του, έδωσε τον επαναστατικό τόνο και τη διάθεση ρήξης και ανατροπής και στις δύο μέρες, τονίζοντας, συνεχώς, ότι αντιρατσιστικός αγώνας, καθώς και αντιφασιστικός, είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί με όρους πραγματικής μάχης αν, πρωτίστως, δεν γίνει αντιληπτό, τόσο από το ίδιο το κίνημα όσο και από τους απλούς ανθρώπους, ότι γενεσιουργός αιτία όλων των δεινών της ανθρωπότητας είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός.
Χωρίς τη συνεχή πάλη για τη καταστροφή του και την ανάπτυξη ενός σοσιαλιστικού κοινωνικού και οικονομικού μοντέλου τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ ή θα πάψουν να υπάρχουν ή δεν θα έχουν σημασία.
Μέχρι την κοινωνία χωρίς ρατσιμό, χωρίς καμμιά διάκριση, χωρίς εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, χωρίς σύνορα, το ΕΕΚ και όλοι όσοι απαιτούν την επαναστατική ρήξη και ανατροπή θα βρισκόμαστε στα φεστιβάλ και στους δρόμους. Στην αυτοοργάνωση από τα κάτω. Απαιτώντας την δική μας εξουσία !
Σπύρος Μανώλης
01/07/2014
