του Θόδωρου Μεγαλοοικονόμου
Η βιασύνη της δεξιάς (αλλά με πολλή ακροδεξιά στις γραμμές της) κυβέρνησης που πρόκυψε από τις εκλογές της 7 Ιουλίου, να ξεκινήσει την καριέρα της με τα συστατικά της προτάγματα του «νόμου και της τάξης», όπως η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, οι νομοθετικές ρυθμίσεις, κατ’ εντολήν του ΣΕΒ, αντεργατικών μέτρων, οι έφοδοι στα Εξάρχεια και οι «σκούπες» κατά προσφύγων και μεταναστών και κατά της ποικίλων ειδών «παραβατικότητας» του κέντρου των πόλεων όπως χαρακτηρίζουν κοινωνικούς χώρους όπως το BOX, σηματοδοτεί και τον χαρακτήρα που ανοιχτά παίρνει, από εδώ και πέρα, η κοινωνική, πολιτική, ταξική αναμέτρηση στην δήθεν «μετα»μνημονιακή περίοδο.
Αυτές οι πολιτικές του «νόμου και της τάξης» είχαν ήδη ξεκινήσει από την κυβέρνηση του Σύριζα, μεταξύ άλλων και με την διαδοχική, βίαιη εκκένωση καταλήψεων στέγης προσφύγων τους προηγούμενους μήνες.
Ο Σύριζα «παρέδωσε», μετά τις εκλογές, «ό,τι είχε παραλάβει» – ανέγγιχτα τα ένοπλα σώματα του κράτους, στρατό και αστυνομία, και όλο τον κρατικό μηχανισμό, διαμέσου των οποίων έκανε την δική του διακυβέρνηση, χωρίς ποτέ ν’ αμφισβητήσει ούτε την δομή και την λειτουργία (πόσο μάλλον την ίδια την ύπαρξή τους), ούτε, φυσικά, την ταξική κοινωνική δομή, της οποίας την διαφύλαξη αυτά τα σώματα έχουν ως αποστολή τους.
Και έτσι, πάνω στο έδαφος που ο Σύριζα επέλεξε, π.χ. ν’ αντιμετωπίσει το προσφυγικό, με την στρατοπεδοποίησή του (αντί με την άμεση αναγνώριση του δικαιώματος στο άσυλο και την κοινωνική ένταξη), την πιστή τήρηση της Ευρωπαϊκής αντιπροσφυγικής πολιτικής, την συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας κ.λπ., έρχεται τώρα να πατήσει, και να το προχωρήσει παραπέρα, το ειδικά και ποικιλοτρόπως συγκροτημένο και εντεταλμένο για «σκούπες», πογκρόμ, εγκλεισμό και εξόντωση, επιτελείο που, εν προκειμένω, επέλεξε η κυβέρνηση του «Κούλη».
Δεν είναι καθόλου τυχαία, φυσικά, η επιλογή του Χρυσοχοΐδη στη θέση του Υπουργού ΠροΠο (με ταυτόχρονη την ενσωμάτωση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής όπως και των φυλακών, σε αυτό).
Είναι σημαντικό να σημειωθεί το πραγματικό «βιογραφικό» του:
• τα διαπιστευτήριά του από τη συνεργασία του με τις αμερικάνικες υπηρεσίες για την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη».
• η προώθηση της αντιεξεγερτικής βίαιης δράσης κατασταλτικών μονάδων του κράτους, όπως η ΔEΛTA, με αποκορύφωμα την επίθεση κατά του μπλοκ το EEK στις 6 Δεκέμβρη 2009, τον βαρύ τραυματισμό και συλλήψεις συντρόφων και τον παρ’ ολίγον θάνατο της σ. Aγγελικής Kουτσουμπού.
• μαζί με τον έτερο Kαππαδόκη, τον Λοβέρδο ηγήθηκε στην αντιμεταναστευτική εκστρατεία, τον Μάρτιο του 2012, με δηλώσεις ότι «πρέπει να εξουδετερώσουμε την βόμβα, η οποία βρίσκεται στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας, τη βόμβα του μεταναστευτικού, αντιμετωπίζοντας άμεσα το πρόβλημα» – για να τον ακολουθήσει ο Λοβέρδος με την «υγειονομική βόμβα» που ανακάλυπτε στα θύματα του trafficking και της τοξικοεξάρτησης που είναι φορείς του AIDS.
Ο Χρυσοχοΐδης είναι αυτός που ίδρυσε την Αμυγδαλέζα και είχε την πλήρη στήριξη της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ήταν η ΝΔ, στην προσπάθειά του να πείσει τις τοπικές κοινωνίες να δεχτούν τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών στους κόλπους τους, ως αναπτυξιακό εγχείρημα. «Στόχος, δήλωνε, είναι η ενδυνάμωση της τοπικής κοινωνίας, με την δημιουργία θέσεων εργασίας… σε λίγο καιρό οι δήμαρχοι, που τώρα είναι αρνητικοί στα κέντρα κράτησης θα μας παρακαλούν να τα φτιάξουμε στην περιοχή τους» (εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 21/3/2012) .
Ήταν λίγο πριν τις εκλογές του Μαΐου 2012 που μετέφερε εκεί τους πρώτους μετανάστες. Η Αμυγδαλέζα ιδρύθηκε, και αυτή, υπό τις διακριτικές οδηγίες της ΕΕ και με χρηματοδότηση, στην πρώτη φάση των έργων, από ομάδα εφοπλιστών!
Ήταν χαρακτηριστική η πρόσφατη επίσκεψή του στον Εβρο, όπου εξακολουθεί να υπάρχει το επαίσχυντο τείχος (που είχε οικοδομήσει ο ομόσταυλός του στο ΠΑΣΟΚ Παπουτσής και το οποίο ο Σύριζα δεν επιχείρησε καν να κατεδαφίσει). Ακόμα πιο κλειστά σύνορα διακήρυξε και από εκεί και με πλήρη στήριξη στις αστυνομικές επιχειρήσεις απώθησης, κακοποίησης, μέχρι και δολοφονιών, που έχουν καταγγελθεί, προσφύγων, μέσα από μυστικές επιχειρήσεις της αστυνομίας και άλλων κουκουλοφόρων, που είχαν ξεκινήσει να γίνονται επί Σύριζα και δεν σταμάτησαν ποτέ. Το επιπλέον, τώρα, είναι η ανοιχτή επιβράβευση.
Αυτός ο «βίος και πολιτεία», η «καριέρα» ανθρώπων σαν τον Χρυσοχοίδη, «σαν έτοιμων από καιρό», για την ανάληψη και εκτέλεση μιας τέτοιου είδους αποστολής, τον κάνει και αυτόν, όπως και πολλούς άλλους γύρω του, χαρακτηριστικό εκπρόσωπο της σύγχρονης «κοινοτοπίας του κακού», όπως την έχει περιγράψει η Χάνα Αρεντ, στο βιβλίο της για την δίκη του Άϊχμαν. Είναι γνωστό ότι υπάρχει ένας ισχυρός ακροδεξιός, έως και φασιστικός πυρήνας στη ΝΔ, που στοχεύει, βέβαια, πολύ και στην καριέρα και, επομένως, με πολλά λεκτικά φληναφήματα, πισωγυρίσματα, αυτοδιαψεύσεις, «ναι μεν, αλλά» κ.λπ., αλλά ως, «γενική συγκρότηση», έτοιμος για την «έσχατη λύση» αν και όταν προκύψουν οι συνθήκες. Αυτός ο ισχυρός πυρήνας συμμετέχει ενεργά και αποφασιστικά στη σημερινή κυβέρνηση..
Τον Οκτώβριο του 2010 ο Άδωνις Γεωργιάδης διατύπωνε ως εξής την ερώτησή του στον, ομογάλακτο ιδεολογικά, τότε Υπουργό Υγείας Λοβέρδο: «Υπάρχει ρατσισμός κατά των Ελλήνων… Συμφέρει να πας στο νοσοκομείο και να πεις ότι είσαι Αφγανός και Πακιστανός, ενώ, αν πεις ότι είσαι Ελληνας, πρέπει να πληρώσεις». Ο Άδωνις, πριν γίνει Υπουργός Υγείας είχε κάνει πάνω 100 ερωτήσεις στη Βουλή που στόχευαν στην απόρριψη της όποιας πρόσβασης των μεταναστών στο σύστημα Υγείας, το πόσο μας κοστίζει κ.λπ.
Και, φυσικά, δεν πρέπει να ξεχαστούν οι δηλώσεις του «ομοούσιου του πατρός» υιού Θ. Πλεύρη σε εκδήλωση του ακροδεξιού περιοδικού «Patria» το 2011, «ότι το μεταναστευτικό πρέπει να λυθεί με δύο τρόπους οι οποίοι πρέπει να λέγονται ξεκάθαρα. Ο ένας είναι η φύλαξη των συνόρων. Και φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες» (υπογρ. δική μας). Και συνέχισε λέγοντας ότι ο δεύτερος τρόπος είναι τα «αντικίνητρα παραμονής των μεταναστών στη χώρα», καθώς «όταν είσαι εδώ δεν θα υπάρχουν κοινωνικές παροχές, δεν θα μπορείς να φας, να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο». Κατέληξε δε, ότι οι πρόσφυγες «πρέπει να περνάνε χειρότερα από τις χώρες τους. Η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος σε αυτό που θα ζουν εδώ». Αυτές ακριβώς τις οδηγίες του Πλεύρη και την προτροπή του Άδωνι ακολούθησε και ο Βρούτσης και κατάργησε το ΑΜΚΑ τους με το που μπήκε στο Υπουργείο Εργασίας.
Και έτσι, άξονες δράσης, σχεδιασμοί, πρακτικές που είχαν μείνει μετέωρες, ή ασκήθηκαν με διαφορετικούς, πιο διαχειριστικούς τρόπους από τον Σύριζα, έρχονται τώρα ξανά στο προσκήνιο. Με τις εφόδους και τις «σκούπες» της αστυνομίας να έχουν γίνει καθημερινότητα, με τις ένοπλες περιπολίες στους σταθμούς του μετρό, με επαπειλούμενη την βίαιη εκκένωση των καταλήψεων στέγης στα Εξάρχεια και όπου αλλού, με την επίταση των επαναπροωθήσεων (που θα καταλήξουν σε νέους πνιγμούς-με την βοήθεια και του αερόστατου Ζέπελιν), με τη στόχευση για όλο και περισσότερες απελάσεις των «χωρίς χαρτιά», ή με όποια άλλη αφορμή, στην «ασφαλή τρίτη χώρα» Τουρκία και με επικρεμάμενη την μετατροπή κάποιων εκ των καμπ σε κέντρα κράτησης (όπου υποτίθεται ότι θα υλοποιηθεί ο διαχωρισμός, που έχει από μακρού προαναγγελθεί, «προσφύγων» και «οικονομικών μεταναστών»), μπαίνουμε σε μια νέα φάση διαχείρισης του «προσφυγικού», όπου οι ακροδεξιές, ξενόφοβες και ρατσιστικές πολιτικές των κυβερνώντων έρχονται να αγκυροβολήσουν στη σκλήρυνση των πολιτικών της ΕΕ και της αποτρεπτικής/δολοφονικής δράσης της Frontex. Με το Αιγαίο να προμηνύεται να γίνει ένα ακόμα πιο μεγάλο υγρό νεκροταφείο απ’ ό,τι είναι μέχρι τώρα, όπως αυτό ανοιχτά της Λιβύης, με την απόλυτη ευθύνη της ΕΕ.
Μην ξεχνάμε ότι το κυνήγι κατά των οροθετικών και των προσφύγων από Χρυσοχοϊδη, Λοβέρδο κ.λπ., συνεχίστηκε και μετά τις δεύτερες εκλογές, του Ιουνίου 2012, με Υπουργό, τότε, ΠροΠο, τον σημερινό υπουργό Εξωτερικών Ν. Δένδια, ο οποίος όχι μόνο αύξησε την χωρητικότητα της Αμυγδαλέζας (από 240, σε πάνω από 1000 άτομα), αλλά ξεκίνησε και την επιχείρηση «Ξένιος Δίας», τις μαζικές «σκούπες» για την σύλληψη μεταναστών «χωρίς χαρτιά» και την μεταφορά τους στην Αμυγδαλέζα, αλλά και σε άλλα στρατόπεδα που ίδρυσαν ανά τη χώρα. Όπως, δηλαδή, ξεκίνησαν να κάνουν και τώρα…
Για να έλθει, τον Μάρτιο του 2013, η σειρά των τοξικοεξαρτημένων, με την επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ «Θέτις», στα πλαίσια της οποίας πλήθος τοξικοεξαρτημένοι μεταφέρθηκαν στην Αμυγδαλέζα για καταγραφή (και κάποιες ιατρικές εξετάσεις) και μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Κάτι που είναι στα σκαριά να γίνει και τώρα, αλλά με πλάνο, αυτή τη φορά, να τους εξαφανίσουν από το κέντρο της πόλης, σε άγνωστη, προς το παρόν, κατεύθυνση.
Είναι σαφές ότι ζητήματα όπως αυτά της υπεράσπισης του δικαιώματος των προσφύγων στην αξιοπρεπή υποδοχή και την άμεση χορήγηση ασύλου, τα ανοιχτά σύνορα, η κοινωνική/εργασιακή τους ένταξη, η αντίσταση στις επαναπροωθήσεις, στις απελάσεις, στην στρατοπεδοποίηση, αλλά και η υπεράσπιση των καταλήψεων στέγης, πρέπει να μπουν στις προτεραιότητες του κινήματος, από κοινού με την έμπρακτη ακύρωση της νομοθετικής κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου και πολλά άλλα. Τα αλληλέγγυο κίνημα πρέπει να κάνει την δική του επανεκκίνηση μέσα στις καινούργιες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί.
Ένα μόνο «θετικό» υπάρχει σ’ αυτήν την κυβέρνηση: είναι ο τόσο αντιδραστικός χαρακτήρας της, οι τόσο βάρβαρες νεοφιλελεύθερες και κατασταλτικές επιδιώξεις της, που το μαζικό, λαϊκό, εξεγερσιακό ξέσπασμα, αργά ή γρήγορα, δεν θα το αποφύγει. Αρκεί να δημιουργηθούν οι όροι να μην είναι ένα ξέσπασμα μόνο, όσο έντονο και αν είναι, αλλά κάτι πολύ περισσότερο, κατάλληλα οργανωμένο και στοχευμένο προς μια ριζικά εναλλακτική χειραφετητική προοπτική.
11/8/2019
