Διεθνιστική Εκδήλωση
Η 2 Ιούλη του 2014, καταγράφεται ως μια σημαντική ημέρα για την ανάπτυξη της διεθνιστικής πάλης στην περιοχή των Βαλκανίων γενικά, αλλά και ειδικότερα, ως μια ημέρα παραπέρα σύσφιξης των σχέσεων της Ελληνικής και Βουλγαρικής εργατικής τάξης, και των αγωνιστών από τα κινήματα των δύο αυτών όμορων χωρών.
Μια (ελληνική) αντιπροσωπεία του Βαλκανικού Σοσιαλιστικού Κέντρου «Κριστιάν Ρακόφσκι» -που συσπειρώνει οργανώσεις και αγωνιστές από διάφορες χώρες της περιοχής- η οποία απαρτιζόταν από τον Γ.Γ. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος, Σάββα Μιχαήλ, και από τον Κώστα Αποστολόπουλο, είχε την τιμή να προσκληθεί για μια ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στη Βάρνα της Βουλγαρίας. «Οικοδεσπότες», οι αγωνιστές της Αυτόνομης Εργατικής Ένωσης και το «Κέντρο Αλληλεγγύης», ένας μαζικός αυτο-οργανωμένος χώρος που ξεπήδησε μέσα από τη φωτιά της λαϊκής εξέγερσης του 2013, με επίκεντρο αυτήν την πόλη στις όχθες της Μαύρης Θάλασσας. Ο χώρος συσπειρώνει αγωνιστές από διαφορετικές παραδόσεις (αναρχικοί, μαρξιστές, σοσιαλιστές, διασπάσεις του πρώην ΚΚΒ) καθώς και απλό κόσμο της περιοχής, γύρω από μια πληθώρα κοινωνικών και πολιτικών δραστηριοτήτων, εκφράζοντας έτσι τις πρωτόγνωρες διεργασίες που εκδηλώνονται σε επίπεδο συνείδησης και πράξης, όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά και σε όλα τα Βαλκάνια και στην Ανατολική Ευρώπη, σε όλο τον πρώην «σοσιαλιστικό» χώρο, που κάτω από τις πιέσεις της κρίσης του Ιμπεριαλισμού, έχει μετατραπεί σε πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί.
Η διεθνιστική αυτή παρέμβαση δεν έπεσε από τον ουρανό. Βασίζεται πάνω στις παρακαταθήκες που άφησαν πίσω τους οι δύο Εργατικές Ευρωμεσογειακές Συνδιασκέψεις που διοργανώθηκαν στην Αθήνα από το ΕΕΚ και τους διεθνείς συντρόφους του. Η πρώτη, στις 9-10 Ιούνη του 2013, και η δεύτερη, στις 29-30 Μάρτη του 2014, κατά την οποία παραβρέθηκε και βουλγάρικη αντιπροσωπεία.
Το περιεχόμενο της συζήτησης αυτών των Συνδιασκέψεων, κατάφερε να αναδείξει έγκαιρα τον ρόλο των πρώην ανατολικών χωρών στις διεθνείς επαναστατικές εξελίξεις, όπως φάνηκε σε μια σειρά από εξεγέρσεις και κυρίως στα γεγονότα της Ουκρανίας. Στην 2η Συνδιάσκεψη του Μαρτίου, με ισχυρή εκπροσώπηση χωρών όπως, μεταξύ πολλών άλλων, η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Ρωσία, η Ουκρανία, δόθηκε έμφαση στο αντιδραστικό Ευρω-Μαϊντάν και στην ανάγκη εργατικής απάντησης στον Ιμπεριαλισμό και τον φασισμό. Τονίστηκε πως η Ουκρανία είναι ο καθρέφτης ολόκληρης της Ευρώπης, και πως η εργατική τάξη πρέπει να αντιδράσει έγκαιρα με διεθνιστική οργάνωση και επαναστατική ορμή για να βγάλει την ανθρωπότητα από το μαρτύριο της πείνας και των πολέμων. Πάνω σε αυτήν την στόχευση, τέθηκαν οι βάσεις για μια δικτύωση με κινήματα και οργανώσεις σε αυτές τις χώρες, ανοίγοντας διάπλατα τον ορίζοντα για την παραπέρα επαναστατική οργάνωση των ταξικών δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κι ως ένα παραπέρα προχώρημα στην ίδια κατεύθυνση, έγινε πραγματικότητα η παρέμβαση στη Βάρνα.
Η παρέμβαση συνέπεσε με μια έκρηξη της τραπεζικής κρίσης στη γείτονα που χρειάστηκε την επέμβαση της Κεντρικής Τράπεζας της Βουλγαρίας και ουσιαστικά της ΕΕ, με την αύξηση του πιστωτικού ορίου προς τις τράπεζες μπροστά στην απειλή επέκτασης της κρίσης- καθώς και η επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις για την προσωρινή αποσόβηση του κινδύνου.
Η τραπεζική κρίση είναι αλληλένδετη με την κρίση στην Ουκρανία, την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην ίδια την Βουλγαρία για να ανακοπεί η κατασκευή του αγωγού Southstream με το οποίο το ρωσικό αέριο θα φθάνει στην Δυτική Ευρώπη παρακάμπτοντας την Ουκρανία.
Βασικός παράγοντας που συντέλεσε στην ανάπτυξη αυτών των γεγονότων, είναι η πολιτική αβεβαιότητα που υπάρχει στη χώρα, με το κυβερνόν Σοσιαλιστικό Κόμμα, να έχει ηττηθεί στις Ευρωεκλογές και να βαδίζει προς πρόωρες εθνικές εκλογές. Στις εκλογές, είναι αναμενόμενο να κερδίσει ο δεξιός Μπόικο Μπορίσωφ (ένας τραμπούκος και μαφιόζος του δρόμου, πρώην σωματοφύλακας του σταλινικού προέδρου Ζίβκωφ), ανατραπείς μετά την εξέγερση και τις μαζικές κινητοποιήσεις του 2013 που έφεραν στην εξουσία το Σοσιαλιστικό Κόμμα (πρώην ΚΚ). Ο «Μπόικο» αναμένεται να επανεκλεγεί με βασικό προγραμματικό στόχο, να φέρει το ΔΝΤ στη χώρα.
Η περσινή εξέγερση τον Φεβρουάριο του 2013 που είχε ως επίκεντρο την Βάρνα, ήταν παντελώς απροσδόκητη και ανεξέλεγκτη, ξεκινώντας από άμεσα αιτήματα (τιμή του ρεύματος κλπ.), και καταλήγοντας σε μια πραγματική μάχη με το κράτος, με καταλήψεις, συγκρούσεις, άγρια καταστολή, ως και θανάτους από αυτοπυρπολισμούς. Η εξέγερση ταρακούνησε και κινητοποίησε την αντίδραση, και λίγους μήνες αργότερα, με το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην εξουσία, ξέσπασε δεύτερος γύρος κινητοποιήσεων, αυτή τη φορά αντιδραστικών, με την αμέριστη στήριξη των ΜΜΕ. Έτσι, προετοιμάστηκε το έδαφος για την επάνοδο του Μπορίσωφ στην εξουσία, που φέρνοντας το ΔΝΤ στη χώρα, αναμένεται να ολοκληρώσει την κοινωνική καταστροφή που και η Ελλάδα γνωρίζει από πρώτο χέρι.
Από την πλευρά του κέντρου «Κριστιάν Ρακόφσκι» (από το όνομα του μεγάλου Μπολσεβίκου επαναστάτη του οποίου πατρίδα ήταν η Βάρνα), δόθηκε ένα ραπόρτο για την κρίση στην Ελλάδα που «ζει» μέσα στις συνθήκες της οικονομικής χρεοκοπίας και της μνημονιακής βαρβαρότητας, της διάλυσης του αστικού μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος όπως φάνηκε ανάγλυφα στις εκλογές της 25/5/2014, την άνοδο του φασισμού, και από όλους τους σημαίνοντες αγώνες των ημερών (απεργία πείνας στις φυλακές, καθαρίστριες υπουργείου οικονομικών, ΒΙΟΜΕ κ.α.)
O σ. Σάββας Μιχαήλ, έδοσε, επιπλέον, μια συνολική εικόνα της κοινωνικής αναταραχής που επικρατεί στα πρώην εργατικά κράτη που βρίσκονται στην περιφέρεια της Ευρώπης, με εξέγερσεις και μεγάλα πολιτικά γεγονότα, όπως στη Βοσνία, τη Σλοβενία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και, φυσικά, την Ουκρανία. Στην τελευταία, δόθηκε έμφαση στον ενεργό ρόλο του Ιμπεριαλισμού ως εκδήλωση της κρίσης και παρακμής που κυριαρχεί στα ίδια τα μητροπολιτικά του κέντρα, στην άνοδο των Μπαντερικών και Ναζιστών στην εξουσία και στην ενσωμάτωσή τους στις μονάδες καταστολής του Ουκρανικού κράτους, αλλά και στην μεγαλειώδη προλεταριακή εξέγερση που γέννησε τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς, σε πείσμα όχι μόνο του Κιέβου και των ολιγαρχών, αλλά και του ίδιου του Κρεμλίνου που παραμένει αμέτοχο, την στιγμή που ο Ουκρανικός στρατός κι ο Δεξιός Τομέας σφάζουν και καίνε αντιφασίστες και εργάτες. Προειδοποίησε πως αυτά που βλέπουμε στην Ουκρανία (και που επιμελώς τα κρύβουν τα ΜΜΕ) δεν είναι απλά μια Ουκρανική υπόθεση, αλλά το προμήνυμα του τι θα συμβεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη και κόσμο, και ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, που «συμπιέζονται» ανάμεσα στα εκρηκτικά γεγονότα της Ουκρανίας, και στην ανάφλεξη της Μέσης Ανατολής (Ιράκ – Παλαιστίνη). Μόνη λύση για να σταματήσουμε την καταστροφή, η διεθνής οργάνωση και κινητοποίηση του προλεταριάτου ενάντια στο κράτος, στους φασίστες, στο κεφάλαιο, για την απαλλοτρίωσή του και το χτίσιμο μιας άλλης, σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής κοινωνίας χωρίς αφεντικά και γραφειοκράτες.
Συζητώντας για τις δυνατότητες πάνω σε αυτές ακριβώς τις προοπτικές, έγινε πρόδηλη η συμφωνία των αγωνιστών από κάθε πολιτικό χώρο και χώρα, για την αναγκαιότητα της πάλης για την Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπανδία, σε σύγκρουση με τους εθνικισμούς που πλήττουν την περιοχή και ωθούν στην άνοδο των φασιστών.
Τα πρακτικά βήματα προς αυτή τη ρότα, ήδη αποφασίστηκαν και σχεδιάζονται, μέσα σε κλίμα διεθνιστικής αλληλεγγύης κι ενθουσιασμού. Ένα κοινό Βαλκανικό Δικτύου Πληροφοριών, για την παραπέρα ενημέρωση και οργάνωση κοινών δράσεων, βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Πρόκειται για ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα, για την διεθνιστική ενοποίηση των αγώνων των Βαλκανικών λαών, που όσα μας χώρισαν κατά τη διάρκεια της Ιστορίας κάτω από την επιρροή της αστικής τάξης και των εθνικισμών τους, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που μας ενώνουν, και που μπορούμε παραπέρα να κατακτήσουμε: ένα κοινό μέλλον ελευθερίας, ευημερίας και ευτυχίας.
K. A.
