Οι εικόνες των πνιγμένων παιδιών που ξεβράζονται στις ακτές της Ευρώπης-Φρούριο, δεν είναι εικόνες απλά μιας «τραγωδίας», μιας θεομηνίας ή φυσικής καταστροφής. Είναι εικόνες ενός συστήματος που δεν σαπίζει, αλλά παρασάπισε ήδη, εικόνες του χάους από την κατάρρευση της ίδιας της Ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων και της κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Από το έδαφος της σήψης, φυτρώνουν σαπρόφυτα. Αυτοί, που επί δύο χρόνια αποποιούνταν του παρελθόντος τους, έκαναν πως «δεν ήξεραν και δεν γνώριζαν», τώρα ενδύονται πάλι την «λεοντή» τους κι επιχειρούν να βγουν στην επιφάνεια σαν ανανήψαντες «ήρωες».
Ο λόγος φυσικά για τον καρπό της καπιταλιστικής σήψης, τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Όχι εντελώς αδικαιολόγητα, νοιώθουν και πάλι πως ανακτούν την δύναμή τους. Φυσικά, δεν είναι «αυτόφωτοι». Είναι το ίδιο το κράτος που τους στρώνει το «κόκκινο χαλί», πρώτα απ’ όλα με τη δρομολογούμενη αθώωση των ηγετών τους, για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και για σωρεία άλλων κακουργημάτων. Είναι τα ΜΜΕ των εργολάβων και των εφοπλιστών, που επιχειρούν να τους χτίσουν ξανά το προφίλ, των αντισυστημικών, των αντιμνημονιακών, των μόνων που δεν συμβιβάστηκαν, μετά από την διάψευση των λαϊκών προσδοκιών από την «αριστερή κυβέρνηση». Μετά από δύο χρόνια, που οι φασίστες δέχονταν αλλεπάλληλα πλήγματα, και όλη η κοινωνία στρεφόταν στ’ αριστερά στην αναζήτηση μιας διεξόδου, τώρα επιχειρούν να τους ξαναστήσουν στα πόδια τους, να τους καταστήσουν και πάλι «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος, όταν όλες οι άλλες εναλλακτικές έχουν χρεοκοπήσει.
Η συγκυρία είναι σχετικά ευνοϊκή: ενώ οι κινήσεις αλληλεγγύης από τον απλό κόσμο στα ελληνικά νησιά, στα σύνορα με την Μακεδονία και σε άλλες χώρες, είναι συγκινητικές, ταυτόχρονα το ρατσιστικό δηλητήριο διαχέεται σε μερίδες του πληθυσμού και πάλι συστηματικά από ΜΜΕ και κρατικές αρχές. Ήδη, η ακροδεξιά και τα πιο ξενοφοβικά και καθυστερημένα στρώματα, σε μια σειρά από χώρες (και στην Ελλάδα, όπως στη Κω) βγαίνει στους δρόμους, διεξάγει πογκρόμ, καίει προσφυγικά καταλύματα. Το τέλος «του ανθρώπινου μέσα στον άνθρωπο», είναι τα εμετικά σχόλια από φασίστες, που διαβάζει κανείς κάτω από την εικόνα του Αϊλάν Κουρντί, να επιχαίρουν για το άψυχο κορμάκι του μικρού πρόσφυγα.
Οι ίδιοι Χρυσαυγίτες δολοφόνοι που ακονίζουν τα μαχαίρια τους για τους πρόσφυγες, λίγες μόλις ημέρες πριν την συμπλήρωση δύο ετών από τον φόνο του Παύλου Φύσσα, προκαλούν και πάλι: ενώ πίσω από τις πλάτες του κινήματος, έχουν περάσει όλη την δίκη «σαν κύριοι», τώρα απαιτούν να διακοπεί η διαδικασία για να διεξάγουν τον… προεκλογικό τους αγώνα! Έχουν μάλιστα το θράσος, να σχεδιάζουν προεκλογική συγκέντρωση στον Πειραιά, στα ίδια χώματα που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα. Δεν θα τους περάσει! Το εργατικό και λαϊκό κίνημα θα είναι στο κατόπι τους, στο Κερατσίνι, στην Αμφιάλη, οπουδήποτε πάνε να ξεμυτίσουν! Όσον αφορά την έκβαση της δίκης, δεν έχουμε αυταπάτες για το «που το πάνε» οι δικαστικοί μηχανισμοί. Αλλά ο φασισμός, πρώτα και κύρια, θα τσακιστεί στους δρόμους. Έτσι ήταν και έτσι θα ‘ναι.
Είναι η εργατιά και η νεολαία, το λαϊκό κύμα που δεν έσβησε παρά την προδοσία της ελπίδας από τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα τους συντρίψει. Το γιγάντιο, ταξικό κίνημα της 5ης Ιούλη, που μαζί με τα μνημόνια και τη φτώχεια του συστήματος θα εξαφανίσει και τα φασιστικά του κοπρόσκυλα.
Ούτε σπιθαμή δεν πρέπει να αφεθεί στους φασίστες. Μόνο επικίνδυνη μπορεί να είναι κάθε παραχώρηση στον εθνικισμό, είτε από τα δεξιά, είτε από τα «αριστερά». Ο προλεταριακός διεθνισμός είναι η μόνη απάντηση στον φασισμό και στον ρατσισμό.
Τιμούμε την μνήμη του Παύλου Φύσσα, και κάθε θύματος των ναζιστών, παλεύοντας στην πράξη για να τους κλείσουμε και πάλι στις τρύπες τους. Η μοναδική δικαίωση για τους αδικοχαμένους, είναι να πεταχτεί ο φασισμός στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, μαζί με το σάπιο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.
Κ. Αποστολόπουλος
