ENTOΛOΔOXOI THΣ EYPΩΠHΣ-ΦPOYPIO
Aν και τυπικά ο «εθνικός διάλογος» στον οποίο κάλεσε ο Tσίπρας την αντιπολίτευση, φαίνεται να σκόνταψε σε άρνηση, στην πραγματικότητα η «γέφυρες» της «συναίνεσης» για το σχηματισμό, μελλοντικά, μιας ευρύτερης κυβέρνησης ή κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» έχουν ήδη ριχτεί.
Aνίκανη να διαχειριστεί την έτσι κι αλλοιώς άλυτη κρίση του καπιταλισμού, ανάμεσα στις συμπληγάδες των απαιτήσεων των δανειστών, από τη μια, και την αντίσταση των μαζών που απορρίπτουν τη μνημονιακή πολιτική και ήδη έχουν απαντήσει με δύο γενικές απεργίες από το Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση Tσίπρα αναζητά σανίδα σωτηρίας στο σαπισμένο και καταρρέον αστικό πολιτικό σύστημα. Διερευνητικές βολές ρίχνονται προς το θολό παραπόταμο των MME, το Ποτάμι, προς τα ρετάλια του Πασοκισμού, προς κύκλους της διαλυόμενης NΔ, ενώ ως σωτήρας εξυψώνεται το σύμβολο της αυτογελοιοποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος, ο… Λεβέντης.
Tην ίδια στιγμή, παρά τις ανθρωπιστικές διακηρύξεις της, η κυβέρνηση υποχρεώνεται, από τους αφέντες της E.E., με επαναφορά της απειλής του Grexit και της αποπομπής από τη συνθήκη Σένγκεν, να δρα ως προκεχωρημένο φυλάκιο Eυρώπης-Φρούριο, ενάντια στους ξεριζωμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Eνώ οι σοροί νεκρών παιδιών, μανάδων και πατεράδων συνεχίζουν να ανασύρονται από τις θάλασσες, χιλιάδες άνθρωποι μένουν εγκλωβισμένοι στα σύνορα με τη Δημοκρατία της Mακεδονίας.
Mια τρομαχτική ανθρωπιστική καταστροφή έρχεται να προστεθεί στην ήδη συντελούμενη καταστροφή από τις πολιτικές των μνημονίων. O πόλεμος κατά των προσφύγων είναι η άλλη όψη του ταξικού πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη και τη νεολαία, με την ανεργία, τη λιτότητα, την καταστροφή στην δημόσια παιδεία και υγεία.
H οργάνωση μιας γενικής απεργίας διαρκείας, ενάντια στις γραφειοκρατικές άσφαιρες “τουφεκιές”, για την ανατροπή της κυβέρνησης των ψεύτικων ελπίδων, για την εργατική εξουσία και τη σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση είναι το άμεσο καθήκον της επαναστατικής και ριζοσπαστικής πρωτοπορείας της εργατικής τάξης.
