Ποια είναι η κατάσταση στο σωματείο του μετρό μετά την απεργία στις αρχές του 2013 που οδήγησε στην επιστράτευση των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες; Με την ήττα της απεργίας επιβλήθηκε στους εργαζόμενους του μετρό το ενιαίο μισθολόγιο που επέφερε μειώσεις μισθών μέχρι και 40%. Από εκεί και πέρα η δραστηριότητα του σωματείου έμεινε για σχεδόν δύο χρόνια στο επίπεδο της χαλαρής διαμαρτυρίας, χωρίς απεργιακή δράση και προπάντων χωρίς κάποια δυναμική κινητοποίηση για την κατάργηση της επιστράτευσης στην πράξη. Είχαν τις ημέρες της απεργίας δίκιο οι επικριτές του [προέδρου του σωματείου] Σταματόπουλου και του διοικητικού συμβουλίου ή αυτοί που τους χειροκροτούσαν; Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση του Αυτόνομου Ενωτικού Σχήματος εργαζόμενων του σωματείου ΣΕΛΜΑ στο μετρό, που φωτίζει διάφορες πλευρές τόσο για τις αιτίες της ήττας έστω και εκ των υστέρων, όσο και για την επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται για τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες σε ό,τι αφορά την δυνατότητά τους να απαντήσουν συγκροτημένα στα κυβερνητικά μέτρα διάλυσης των συγκοινωνιών.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ
29/09/14
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ
Την Τετάρτη 24/9, είχε ανακοινωθεί η τρίτη κατά σειρά συνέλευση του Σωματείου με θέμα τροποποίηση άρθρων του καταστατικού.
Σκοπός, η απορρόφηση από το ΣΕΛΜΑ των σωματείων της ΣΤΑΣΥ που συμφωνούν στην προοπτική της δημιουργίας ενός μεγάλου σωματείου στην ΣΤΑΣΥ.
Είναι αναγκαίο να εξηγηθεί από το σχήμα μας η δική μας στάση στην συνέλευση, η θέση μας για την προοπτική της ενότητας όλων των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες και η στρατηγική που προτείνουμε εν όψει της νέας κυβερνητικής επίθεσης που επίκειται στα κεκτημένα των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες. Είναι αναγκαίο και επείγον να εξηγηθεί και να κατανοηθεί από τους εργαζόμενους το τι πραγματικά συμβαίνει, από την στιγμή που η ίδια η συνέλευση –η κατεξοχήν διαδικασία διαλόγου και συνεννόησης– σκόπιμα μετατράπηκε από τους διοργανωτές σε μια παρωδία, που απέκλεισε εκ των προτέρων την συνέλευση από την ουσία και το ίδιο το αντικείμενό της,– τον διάλογο.
Η απαγόρευση του διαλόγου δίνει επιπλέον την ευκαιρία στους διοργανωτές της παρωδίας να παραποιούν, να δυσφημούν, να παραπλανούν τους εργαζόμενους για την θέση στην προοπτική της ενότητας-όχι μόνο του δικού μας σχήματος- αλλά και τμημάτων εργαζόμενων που εκφράζονται έξω από το δικό μας σχήμα.
Προσπαθήσαμε σε προηγούμενη ανακοίνωση να εξηγήσουμε ότι η ενότητα των εργαζόμενων δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυστηρό καθορισμό των διαδικασιών και των στόχων που θα θέσει. Δεν μπορεί να υπάρξει σαν μια αφηρημένη προοπτική, ως ευαγγελική αρχή, ως κάτι γενικά καλό και αποδεκτό, αποκομμένη από την πολιτική και οικονομική κατάσταση, από την δραματική θέση που βρίσκεται σήμερα ο κόσμος της εργασίας. Δεν μπορεί επίσης να υπάρξει χωρίς την ενεργή συμμετοχή και συμφωνία των ίδιων των ενδιαφερόμενων που είναι οι εργαζόμενοι και όχι το προεδρείο του σωματείου.
Η ενότητα των εργαζόμενων και η ενοποίηση των σωματείων, είναι μια σοβαρότατη πολιτική και συνδικαλιστική διεργασία και δεν μπορεί να ανατεθεί σε εργολάβους εργατικών συμφερόντων. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα μετατρεπόταν πολύ εύκολα από ένα εργαλείο στα χέρια των εργαζόμενων σε όπλο στα χέρια των εργοδοτών ενάντιά μας, με τραγικές συνέπειες.
Μας κατηγορήσατε δημόσια και μας δείξατε με το δάκτυλο ότι εμείς είμαστε που διαλύουμε το σωματείο. Συνεχίζετε να μας κατηγορείτε με τηλεφωνικές εκστρατείες και συζητήσεις στα κουζινάκια.
Ποιος μας κατηγορεί;
Εσείς που στήσατε μια παρωδία και την ονομάσατε συνέλευση; Εσείς που στήσατε κάλπες πριν την έναρξή της; Που αυθαίρετα ανακηρυχτήκατε προεδρείο συνέλευσης, ελεγκτική επιτροπή και εφορευτική επιτροπή για να κηρύξετε το τέλος της πριν ανακοινωθεί η έναρξή της; Που απαγορεύσατε να γίνουν τοποθετήσεις και διάλογος; Που σηκώσατε σωλήνες για να χτυπήσετε συναδέλφους; Που βρίσατε χυδαία και απειλήσατε;
Αντικαταστήσατε τις συλλογικές διαδικασίες και την εργατική δημοκρατία με την παραφροσύνη. Θέλετε να τελειώσετε με αυτό το σωματείο για να φτιάξετε άλλο. Πού είναι ο διοικητικός σας απολογισμός; Πού είναι ο οικονομικός σας απολογισμός; Πού είναι τα πρακτικά του διοικητικού συμβουλίου;
Εσείς οι ίδιοι είστε παράνομα και αντικαταστατικά στο διοικητικό συμβούλιο, αφού η θητεία σας έληξε από τον Ιούνιο. Αντίθετα αυτοανακηρύσσεστε διοικητικό συμβούλιο κατά παράβαση κάθε εργατικής δεοντολογίας και εργατικού δικαίου. Αυτοανακηρύσσεστε μοναδικοί αγωνιστές και εκπρόσωποι των εργατικών συμφερόντων.
Η παραφροσύνη είναι έξω από την αισθητική και την κουλτούρα της εργατικής τάξης.
Η νέα κατάσταση επιβάλλει μια νέα στρατηγική από την πλευρά των συνδικάτων και των οργανώσεων των εργαζόμενων. Κυβέρνηση και εργοδότες επιχειρούν την ακύρωση και ενσωμάτωση των αντιστάσεων των εργαζόμενων στο ψέμα της οικονομικής ανάπτυξης. Οικονομική ανάπτυξη που υποτίθεται θα προκύψει από τα προγράμματα χρηματοδότησης των τραπεζών με φτηνό χρήμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για να προωθηθούν με μορφή δανείων σε μεσαίες επιχειρήσεις.
Η παροχή ρευστότητας, ή διαφορετικά, το πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θεωρητικά θα δώσει χρόνο στην χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία, ενισχύοντας την παραγωγή αλλά κυρίως το παραμύθι της ανάπτυξης και του τέλους της λιτότητας. Για να υπάρξει μια ελάχιστη προϋπόθεση επιτυχίας θα πρέπει να διασφαλιστεί μια σχετική πολιτική σταθερότητα ή με άλλα λόγια η ανάσχεση των αντιστάσεων ενός λαού που ήδη βιώνει την δυστυχία.
Στο επίπεδο των συνδικάτων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το σχέδιο υλοποιείται με την αποδοχή των κυβερνητικών πολιτικών, διαμέσου της υπογραφής συλλογικών συμβάσεων με όρους αποδοχής των μνημονίων.
Αρχής γενομένης από την ΓΣΕΕ, για να ακολουθήσουν σχεδόν όλα τα μεγάλα συνδικάτα στον χώρο των συγκοινωνιών. Στην ΕΘΕΛ υπογράφθηκαν συμβάσεις με πρώτο όρο την αποδοχή όλων των μνημονιακών νόμων και ρυθμίσεων, που εκτός από τις μισθολογικές περικοπές συμπεριλαμβάνουν την αποδοχή υποχρεωτικών μετακινήσεων, διαθεσιμοτήτων και «αξιολογήσεων».
Μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση για ενοποίηση σωματείων στον χώρο μας, αν δεν υπάρξει η διασφάλιση ότι το νέο σωματείο που θα προκύψει θα θέσει ως πρώτο στόχο την υπεράσπιση των εργασιακών μας κεκτημένων και του Δημόσιου χαρακτήρα των συγκοινωνιών, ως κοινωνικό αγαθό;
Η αποδοχή των μνημονιακών νόμων στα μεγαλύτερα συνδικάτα έγινε κάτω από την ηγεσία των γραφειοκρατικών, εργοδοτικών και κυβερνητικών ηγεσιών τους.
Υπάρχει η ελάχιστη διασφάλιση για το πώς θα λειτουργήσει η ηγεσία που θα προκύψει στο ενοποιημένο σωματείο του χώρου μας;
Μια δικλείδα ασφαλείας θα μπορούσε να είναι η λειτουργία του νέου σωματείου με διαδικασίες βάσης, με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων, με συλλογικές διαδικασίες. Όμως η κατοχύρωση διαδικασιών βάσης προκύπτει μέσα από την καταστατική τους κατοχύρωση.
Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε ένα καταστατικό που να ορίζει σαφώς το πώς θα λειτουργήσει το νέο σωματείο, να καθορίζει και να περιγράφει αυστηρά τα περιθώρια λειτουργίας εντός των ορίων της εργατικής δημοκρατίας. Προφανώς ένα τέτοιο καταστατικό δεν μπορεί να προκύψει διαφορετικά, παρά μόνο αναπτύσσοντας την πιο πλατιά συζήτηση μεταξύ μας. Αλλά πως θα οργανωθεί μια τέτοια συζήτηση; Με βρισιές και με τους σωλήνες στα χέρια; Στήνοντας παρωδίες και βαπτίζοντάς τες συνέλευση; Δίνοντας λευκές επιταγές
Προφανώς όχι. Εμείς ξαναβάζουμε το ζήτημα της ενοποίησης συνδικάτων και εργαζόμενων στο χώρο μας.
Λέμε ναι στην ενοποίηση αλλά πως και με ποιους όρους είναι κάτι που πρέπει να τους διαμορφώσουμε όλοι μαζί.
http://www.aytonomo.blogspot.com/
panalexr2@gmail.com
