του Θόδωρου Κουτσουμπού
Υπάρχουν “στιγμές” στην ιστορία ξεχωριστές. Στιγμές αντίθετες στην Αριστοτελική στιγμή όπου ο χρόνος στο όριο του παρελθόντος με το μέλλον συρρικνώνεται στο αδιάστατο και άχρονο “νυν”. Αυτές οι ξεχωριστές στιγμές του χρόνου και της ιστορίας παύουν να είναι απλά γεγονότα και μετατρέπονται σε μεγάλα συμβάντα της ιστορίας – με επίδραση στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2008, ο εν ψυχρώ πυροβολισμός του αστυνομικού Κορκονέα πάνω στο σώμα του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, πυροδότησε την επί 33 μέρες εξέγερση σε όλη την Ελλάδα – μια εξέγερση που παραμένει ανεξίτηλο συμβάν στην νεότατη ελληνική ιστορία. Μαζί με το Δεκέμβρη του 1944 -κορυφαία στιγμή της εποποιῒας του αντάρτικου 1941-49- και την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, ο Δεκέμβρη του 2008 συνιστά ένα φωτεινό άστρο στη συναστρία της πάλης των καταπιεσμένων για την κοινωνική απελευθέρωση.
Και φέτος, 17η χρονιά μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου και την εξέγερση, χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν σε διαδηλώσεις στους δρόμους. Οκτώ – δέκα χιλιάδες στην Αθήνα, πάνω από 4.000 στη Θεσσαλονίκη, χιλιάδες σε όλη τη χώρα. Μαζί με το κίνημα των αγροτών που έχουν στήσει μπλόκα στις εθνικές οδούς – και το εν δυνάμει εργατικό κίνημα που δεν βρίσκει ακόμη τρόπο να εκδηλωθεί-, συνιστούν ένα εκρηκτικό κοινωνικό δυναμικό…
“Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη – το κίνημα δεν είπε την τελευταία λέξη”, φώναζαν χιλιάδες στόματα – για να συνεχίσουν με το “λευτεριά στο Νίκο Ρωμανό” – τον φίλο και συμμαθητή, στα χέρια του οποίου ξεψύχησε ο 15χρονος Αλέξανδρος. Ο Νίκος Ρωμανός κρατείται εκδικητικά προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού. Μαζί με αυτά φωνάζονταν συνθήματα ενάντια στο δολοφονικό καπιταλιστικό κράτος και τα ένστολα σώματα που κατά χιλιάδες κινητοποίησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και για την ανατροπή του Μητσοτάκη. Και συνθήματα που υπενθύμιζαν τις αστυνομικές και φασιστικές δολοφονίες των Κουμή – Κανελλοπούλου, του επίσης 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, των τσιγγανόπουλων πάνω στα σώματα των οποίων “εξοστρακίστηκαν” οι σφαίρες των αστυνομικών, του Βασίλη Μάγγου και του δολοφονημένου από τους ναζιστές χρυσαυγίτες Παύλου Φύσσα.
Και ταυτόχρονα, συνθήματα αλληλεγγύης στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού – για λευτεριά στην Παλαιστίνη και καταγγελία της δολοφονικής συνέργειας των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης με το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
Από την έναρξη της πορείας από τα Προπύλαια, ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ βάδιζαν στο πλάι των διαδηλωτών. Μπροστά στη Βουλή, στο σημείο που έχουν γραφτεί τα ονόματα των 57 νεκρών του εγκλήματος των Τεμπών, δυνάμεις των ΥΜΕΤ βεβήλωναν το χώρο για να μην πλησιάσει κανείς. Όταν η πορεία έφθασε στη Βουλή ενισχύθηκαν με δυνάμεις των ΜΑΤ – αν και κανείς δεν κινήθηκε προς τα εκεί. Προφανώς, ήταν η “στρατηγική” του Χρυσοχοῒδη να δείξει ότι παράγει έργο…
Στην πορεία συμμετείχαν αριστερές κομμουνιστικές και αναρχικές οργανώσεις και συλλογικότητες – ακολουθούμενες από κάποιες ομάδες των θραυσμάτων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν συμμετείχε το ΚΚΕ που από το 2008 κρατά εχθρική στάση – τότε ο Ριζοσπάστης θεωρούσε προβοκάτσια την εξέγερση και δημοσίευε “διήγημα” υπέρ του φτωχόπαιδου μπάτσου που τιμώρησε τα… “πλουσιόπαιδα”!
Προς το τέλος της, καθώς η πορεία κατηφόριζε την Πανεπιστημίου προς την Ομόνοια στο ύψος της Εμ. Μπενάκη δυνάμεις των ΜΑΤ έριξαν ισχυρές βόμβες κρότου και χημικά στα προπορευόμενα μπλοκ της αναρχίας και της Πρωτοβουλίας για τον Νίκο Ρωμανό. Κάποια τμήματα της πορείας σκορπίσανε, όμως το υπόλοιπο μέρος συνέχισε μέχρι την Ομόνοια. Το ΕΕΚ συμμετείχε μέχρι το τέλος της πορείας προς την Ομόνοια. Η αστυνομία διαστρέφοντας την πραγματικότητα, ισχυρίστηκε ότι η χρήση των βομβών κρότου λάμψης, χημικών και γκλοπς κατά των διαδηλωτών έγινε διότι “400 άτομα επιτέθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις”. Αυτόπτες μάρτυρες και φωτορεπόρτερς που ήταν παρόντες διαβεβαιώνουν ότι ήταν μια απρόκλητη, βίαιη και δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ κατά των διαδηλωτών – ούτε μία μολότοφ δεν ρίχθηκε, όπως ισχυρίστηκε η αστυνομία και αναπαρήγαγαν τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ. Αστυνομικοί των ΜΑΤ χωρίς διακριτικά αφού έπνιξαν τη διαδήλωση με χημικά χτυπούσαν αδιάκριτα με γκλοπς στα κεφάλια των διαδηλωτών – αρκετοί πήγαν στο νοσοκομείο.
Να σημειωθεί επίσης ότι και πριν και μετά την πορεία, ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ είχαν αποκλείσει τους δρόμους στα Εξάρχεια γύρω από την Τζαβέλα και Μεσολογγίου για να αποτρέψουν τη συγκέντρωση κόσμου. Παρ’ όλα αυτά το μνημείο για τον Αλέξανδρο στολίστηκε με λουλούδια που κατέθετε ο κόσμος.
Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι συνελήφθησαν 15 άτομα και 54 προσήχθησαν. Για τον αριθμό των συμμετεχόντων στη διαδήλωση της Αθήνας είπε ότι μετείχαν περίπου 5.000.
Διαδήλωση έγινε επίσης το πρωί με συμμετοχή εκατοντάδων μαθητών και φοιτητών.
Μπορείτε να διαβάσετε την προκήρυξη Κομμουνιστικών Οργανώσεων και Συλλογικοτήτων του Εργατικού- Λαϊκού κινήματος για την 6η Δεκέμβρη στο: