Δίκη Επαν. Αγώνα
Πολιτική δίκη με την Υπογραφή της Έδρας
Στις 23 Φεβρουαρίου, διακοπή από την Έδρα δέχτηκε ο Ν. Μαζιώτης, κατά τον σχολιασμό του για τους μάρτυρες, βάσει του 358 του ΚΠΔ. Ο κατηγορούμενος ερωτήθηκε από εφέτρια: όντας αναρχικός, τί άποψη έχει για την αστυνομία; Μετά τον ρώτησε γιατί ειδοποιούσε την αστυνομία να εκκενώσει τις περιοχές γύρω από τους χώρους των βομβιστικών επιθέσεων. Η Έδρα προσπαθούσε να εκμαιεύσει κάτι παραπάνω από ανθρωποκτόνο δόλο. Η διαρκής επικέντρωση στο ζήτημα της ιδεολογίας του Μαζιώτη και ο τρόπος που έθετε τις ερωτήσεις έδειχναν ότι επιδίωκε να ταυτίσει τον αναρχικό χώρο, όχι απλά με τακτικές ατομικής τρομοκρατίας αλλά με δολοφονική δράση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα “επιχειρήματος” για τον δόλο του Ε.Α. ήταν ότι αφού δεν θεωρούν οι αναρχικοί την αστυνομία όργανο προστασίας του πολίτη, δεν την “εμπιστεύονταν”. Τουτέστιν δεν περίμεναν ότι κατόπιν ειδοποίησης θα προστατεύσουν τους πολίτες, άρα ο Επ. Αγώνας ήθελε να τραυματιστούν ή ακόμα και να πεθάνουν αθώοι πολίτες!
Ο Μαζιώτης προσπάθησε να αποδομήσει αυτήν την κατηγορία πρώτον με το να θυμίσει ότι η έννοια της παράπλευρης απώλειας ανήκει στην δική τους πλευρά και όχι στον αναρχικό χώρο. Θύμισε τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία όσο και την περίφημη δήλωση Χρυσοχοΐδη “μπορεί να σκοτώθηκε ένας άνθρωπος αλλά πιάστηκε ένας κακοποιός”. Η παραπάνω δήλωση έγινε όταν άνδρες της ΟΠΚΕ στην προσπάθειά τους να συλλάβουν Αλβανό δραπέτη σκότωσαν έναν τυχαίο Αλβανό μετανάστη. Στη δίκη τους, το φταίξιμο έπεσε κλασικά στο θύμα.
Ο Μαζιώτης πέρα του στατιστικού στοιχείου σύμφωνα με το οποίο δεν υπήρξαν ποτέ παράπλευρες απώλειες από βόμβες του Ε.Α. και άλλων ΕΟ της Ελλάδας θύμισε κάτι πολύ σημαντικό. Η αστυνομία και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι δεν θα άντεχαν το πολιτικό κόστος του θανάτου αθώων πολιτών. Ήταν αναγκασμένοι να τους προστατεύσουν θέλοντας ή μη. Αντίθετα οι ένοπλες επιθέσεις του Επ. Αγώνα ήταν στοχευμένες και σχεδιασμένες όσον αφορά το ποιοι θα χτυπηθούν. Επίσης δεν έχασε την ευκαιρία να θυμίσει πόσοι πέθαναν εξ αιτίας των εγκληματικών πολιτικών του ελληνικού κράτους!
Μετά το πέρας του σχολιασμού του Μαζιώτη, η σύντροφός του Πόλα Ρούπα συμπλήρωσε ότι το ζήτημα του δόλου στην πρωτόδικη απόφαση (υπόθεση Tράπεζας της Ελλάδας, βομβιστική ενέργεια 10 Απριλίου 2014), ήταν πολιτικής κατεύθυνσης. Έπρεπε να φανεί, σύμφωνα με την Ρούπα, ότι “είναι επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο όσοι σκέφτονται διαφορετικά”. Τόνισε πως δεν υπάρχουν ασάφειες ή αντιφάσεις στις καταθέσεις των μαρτύρων πέρα από τις καταθέσεις των αστυνομικών μαρτύρων για τον αριθμό των περιπολικών.
Εδώ οφείλουμε να αναφέρουμε πως οι πολίτες μάρτυρες δηλώνουν συχνά την δυσαρέσκειά τους να καταθέσουν για ανθρώπους που κατά τις δηλώσεις τους δεν έχουν να πουν τίποτα εναντίον τους. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι η δήλωση καταστηματάρχη που είχε μαγαζί κοντά στην επίθεση και ζήτησε να μην τον ξανακαλέσουν σε αυτήν τη δίκη για τον άνωθι λόγο. Αυτά δείχνουν ποιοι πραγματικά ταλαιπωρούν τα λαϊκά στρώματα.
Σ. Tσ.
