Αντιπροσωπεία Αριστερών οργανώσεων, από το ΕΕΚ, το ΝΑΡ και την ΛΑ.Ε, συνδικαλιστές, από ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕ-ΟΤΑ, δικηγόροι και δημοσιογράφοι, μετά από πρόσκληση του HPD (μετώπου από Κουρδικές και αριστερές Τούρκικες οργανώσεις), πήγαν στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν από 29/10 έως 3/11 ως παρατηρητές των εκλογών.
Τις πρώτες μέρες η αντιπροσωπεία, από Πέμπτη 29/10 έως το μεσημέρι του Σαββάτου 31/10, παρέμεινε στην Ιστανμπούλ και ήρθε σε επαφή:
με απεργούς εργάτες από ένα εργοστάσιο κεραμεικής που βρίσκονται σε απεργία εδώ και μήνες ζητώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς (οι μισθοί των εργατών κυμαίνονται από 1000- 1200 λίρες τουρκίας δηλ. 350-400 ευρώ για πολύ σκληρή και βαριά εργασία). Αν ο μισθός τους είναι χαμηλός, υψηλό είναι το τίμημα σε απολύσεις, καταστολή και μηνύσεις. Οι εργάτες συνεχίζουν τον αγώνα τους στήνοντας τέντες έξω από την πύλη του εργοστασίου και με την υποστήριξη της εργατικής τάξης και των συνδικαλιστικών οργανώσεων, παλεύουν για την επαναπρόσληψή τους και την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
με εργάτες από την ναυπηγοεπισκευαστική και μεταλλουργούς οι οποίοι περιέγραψαν την κατάσταση της ζωής της εργατικής τάξης. Με μισθούς πείνας, δουλεύοντας με εργολάβους χωρίς στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα, με συνεχή εργατικά ατυχήματα-εγκλήματα. Εργάτης κατήγγειλε ότι απολύθηκε γιατί αρνήθηκε να καταθέσει ψέματα, ώστε η εταιρεία να μην πληρώσει για εργατικό ατύχημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο φίλου του! Παρ’ όλα αυτά οι εργάτες προσπαθούν να οργανωθούν, προχωρώντας σε άγριες απεργίες ακόμα και ενάντια στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
με το πολιτικό κόμμα DIP (Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα), αδελφό κόμμα με το ΕΕΚ, όπου συζήτησε την πολιτική κατάσταση στην Τουρκία και Ελλάδα, την ταξική πάλη, το κουρδικό ζήτημα και συζητήθηκε, επίσης, η ανάληψη κοινής δράσης για το ζήτημα των προσφύγων. Μας εξήγησαν γιατί δεν συμμετέχουν στο HDP, παρότι το στηρίζουν εκλογικά. Ο κύριος λόγος είναι ότι ενώ το πρόγραμμα του HDP ασχολείται με όλα τα ζητήματα δεν έχει την παραμικρή αναφορά στην εργατική τάξη, τον Σοσιαλισμό και την Επανάσταση.
Το μεσημέρι του Σαββάτου 31/10, πετάξαμε από την Ιστανμπούλ προς την κουρδική πόλη Αγκρί, όπου και φτάσαμε το απόγευμα. Το Αγκρί βρίσκεται στο Β.Α άκρο της Τουρκίας κοντά στα σύνορα με το Ιράν, κατοικείται από 500.000 κατοίκους, στην συντριπτική πλειοψηφία Κούρδους. Σε αυτές τις περιοχές η ανεργία ξεπερνά το 50%, και η κύρια απασχόληση είναι η κτηνοτροφία. Η καταπίεση και η καταστολή του Τουρκικού κράτους ήταν εμφανής σε κάθε βήμα.
Στο Αγκρί συναντήσαμε την αντίστοιχη αντιπροσωπεία από την Καταλονία. Στο κοινό γεύμα, το βράδυ, οι αντιπροσωπείες γνωριστήκαν μεταξύ τους και ανταλλάγησαν χαιρετισμοί. Το Σαββάτο το βράδυ μάθαμε ότι το τούρκικο κράτος απαγόρευε στις ξένες αντιπροσωπείες να προσεγγίσουν τα εκλογικά τμήματα. Το τοπικό τμήμα του HDP μας ζήτησε την Κυριακή να μην μείνουμε στο Αγκρί, αλλά να πάμε σε μια άλλη κουρδική πόλη, σε απόσταση 150 χιλιομέτρων στο Ίγντιρ στα σύνορα με την Αρμενία.
Την επόμενη μέρα Κυριακή 1/11, μέρα εκλογών, στις 7 το πρωΐ, με ένα μικρό βαν ξεκινήσαμε από το Αγκρί με προοορισμό το Ίγντιρ, με συνοδεία δυο συντρόφων από το DIP (οι οποίοι βρισκόντουσαν εκεί λόγω της παρουσίας του ΕΕΚ στην αποστολή). Η διαδρομή ήταν πρωτόγνωρη, περάσαμε από το ένα οροπέδιο σε άλλο ανεβαίνοντας σε υψόμετρο 2.000 μέτρων και συναντώντας το «δρόμο του μεταξιού». Το Ίγντιρ, μια πολύ φτωχή πόλη 150.000 κατοίκων, στην πλειοψηφία τους Κούρδοι αλλά και αρκετοί Αρμένιοι, Τούρκοι και άλλες εθνότητες.
Η Κυριακή, ήταν μέρα εκλογών, οι εκλογές στην Τουρκία και ιδιαίτερα στο Κουρδιστάν δεν μοιάζουν με τίποτα απ’ ό,τι εμείς ξέρουμε περί εκλογών. Ο πλήρης έλεγχος της εκλογικής διαδικασίας είναι στα χέρια της αστυνομίας, η παρουσία της είναι παντού, μαζί με ένοπλα στρατιωτικά τμήματα και με την παρουσία της στρατοχωροφυλακής, των αντίστοιχων ένοπλων τοπικών ΤΕΑτζήδων. Ακόμα και σε μικρά χωριά, στο κέντρο τους υπήρχαν αύρες, διμοιρίες καταστολής, ασφαλίτες και κάθε είδους αστυνομικοί. Το όλο κλίμα δεν θύμιζε εκλογές, περισσότερο έμοιαζε με κατάσταση κατοχής και πολιορκίας.
Φτάνοντας στο Ίγντιρ, αρχίσαμε να πηγαίνουμε στα διάφορα σχολεία-εκλογικά κέντρα. Στο πρώτο που πήγαμε, πιθανώς αιφνιδιάζοντάς τους, μπήκαμε μέσα στο σχολείο και περάσαμε από όλα τα εκλογικά τμήματα. Το εκλογικό κέντρο ήταν γεμάτο κόσμο, που μόλις κατάλαβαν ποιοι είμαστε, μας χαιρετούσαν, μας αγκάλιαζαν, μας φιλούσαν με δάκρυα στα μάτια, φωτογραφίζονταν μαζί μας και έκφραζαν με κάθε τρόπο την πίστη τους για την τελική νίκη. Στο δεύτερο εκλογικό κέντρο που πήγαμε, περνώντας την αυλή και φτάνοντας στην είσοδο συναντήσαμε αλυσίδα αστυνομικών και ένοπλων στρατιωτών και στην συνέχεια εμφανίστηκαν δεκάδες αστυνομικοί που άρχισαν να μας απωθούν προς την έξοδο. Εκείνη την στιγμή τρεις κούρδισες με τις μαντήλες τους μπήκαν ανάμεσα σε εμάς και στους αστυνομικούς ώστε οι αστυνομικοί να μην έρχονται σε επαφή μαζί μας. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε αρκετά εκλογικά τμήματα, όπου, όμως, η αστυνομία δεν μας άφηνε καν να μπούμε στο προαύλιο και σε ένα από αυτά, μακρυά από το κέντρο της πόλης, δεχτήκαμε προκλήσεις και φραστικές επιθέσεις από μια ομάδα φασιστών γκρίζων λύκων.
Τα αποτελέσματα των εκλογών τα παρακολουθήσαμε στο εκλογικό κέντρο του HDP, μετά την επιστροφή μας, στο Αγκρί. Μετά την οριστικοποίηση των αποτελεσμάτων κατήφεια και απογοήτευση κυριάρχησαν. Στα τοπικά αποτελέσματα στο Αγκρί εκλεκτηκαν 3 βουλευτές από το HDP και 1 από το AKP του Ερντογάν ( στις εκλογές του Ιουνίου και οι 4 ήταν από το HDP), στο Ίγντιρ 1 απο το HDP 1 από το AKP (στις προηγούμενες εκλογές και οι 2 ήταν από το HDP).
Γρηγόρης Δαφνής
