Παντελής Πουλιόπουλος: 79 χρόνια από την εκτέλεσή του από τα φασιστικά στρατεύματα
[ Πριν από 79 χρόνια, στις 6 Ιουνίου 1943, 107 κομμουνιστές κρατούμενοι των ιταλικών φασιστικών στρατευμάτων στις φυλακές της Λάρισας, εκτελέστηκαν στο Nεζερό της Φθιώτιδας (σήμερα χωριό Άγιος Στέφανος) από τα ιταλικά φασιστικά στρατεύματα σε αντίποινα για την ανατίναξη από τους αντάρτες της σήραγγας στο Kούρνοβο την προηγούμενη ημέρα. Το σαμποτάζ των ανταρτών είχε ως αποτέλεσμα 600 νεκρούς Iταλούς στρατιώτες, μεταξύ των οποίων ένας στρατηγός και την διακοπή της λειτουργίας της σιδηροδρομικής γραμμής για 8 μέρες. Σε μια περίοδο που μαινόταν ο πόλεμος στη βόρεια Αφρική, η διακοπή της τροφοδοσίας των ναζιστικών στρατευμάτων από την Ευρώπη μέσω του Πειραιά ήταν ισχυρό πλήγμα.
Aνάμεσα στους εκτελεσμένους ήταν ο Παντελής Πουλιόπουλος, εμβληματική μορφή του κομμουνιστικού κινήματος στην Eλλάδα, γραμματέας του KKE (1924-26) και ιδρυτής της αριστερής (φιλοτροτσκιστικής) αντιπολίτευσης στη σταλινοποίηση του νεαρού ΚΚΕ. Μαζί με τον Πουλιόπουλο εκτελέστηκαν οι τροτσκιστές σύντροφοί του Γιάννης Ξυπόλητος, Nώντας Γιαννακός και Γιάννης Mακρής.
Ο Παντελής Πουλιόπουλος (1900-1943), είναι ηρωική και κορυφαία μορφή του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, και τα έργα του σημαντικά για τη διαμόρφωση μιας επαναστατικής προλεταριακής πολιτικής σήμερα.
Μπροστά στο φασιστικό εκτελεστικό απόσπασμα ο Παντελής Πουλιόπουλος δε δείλιασε, αλλά, καθώς ήταν πολύγλωσσος, έκανε αντιπολεμικό κήρυγμα στα ιταλικά.
Τιμώντας τον επαναστάτη κομμουνιστή και τροτσκιστή ηγέτη Παντελή Πουλιόπουλο -συκοφαντημένο για δεκαετίες από τον σταλινισμό- δημοσιεύουμε μια από τις προκηρύξεις που είχε γράψει το 1920, στη διάρκεια του πολέμου στη Μικρασία. Ο Πουλιόπουλος και οι κομμουνιστές φαντάροι κράτησαν ψηλά τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού και αντιτάχθηκαν στην τυχοδιωκτική Μικρασιατική εκστρατεία που οργάνωσε η ελληνική μπουρζουαζία, αρχικά ο Βενιζέλος και στη συνέχεια η βασιλική κυβέρνηση, ενεργώντας σαν κυνηγόσκυλο του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού και των δυνάμεων της Αντάντ – που στόχευε τα πετρέλαια της Μοσούλης, τον έλεγχο των Στενών και την περικύκλωση της επαναστατικής Ρωσίας. Όταν οι συσχετισμοί άλλαξαν, οι ιμπεριαλιστές, η Ιταλία και η Γαλλία αρχικά και στη συνέχεια η Βρετανία, μεταστράφηκαν υποστηρίζοντας τον επαναστατικό στρατό του Κεμάλ με τον οποίο ήλθαν σε συμφωνία. Η Μικρασιατική Καταστροφή, με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και πάνω από 1,5 εκατομμύριο Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ήταν το αποτέλεσμα εκείνης της φιλο-ιμπεριαλιστικής πολιτικής που έδενε την Ελλάδα στο άρμα του αγγλικού ιμπεριαλισμού τότε, όπως σήμερα πίσω από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το ΝΑΤΟ.
Ο 19χρονος φοιτητής της Νομικής Σχολής Παντελής Πουλιόπουλος, μέλος του ΣΕΚΕ, επηρεασμένος από την επανάσταση των Μπολσεβίκων, πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη του παράνομου αντιπολεμικού δικτύου φαντάρων με προκηρύξεις, ακόμη και έκδοση της αντιπολεμικής εφημερίδας «Ερυθρός Φρουρός». Για τη δράση τους ο Πουλιόπουλος και οι σύντροφοί του κλείστηκαν στις φυλακές της Mπαρτζόβα και θα περνούσαν από στρατοδικείο επί «εσχάτη προδοσία», αν δεν κατέρρεε το μέτωπο…
Το κείμενο που δημοσιεύουμε γράφτηκε από τον Παντελή Πουλιόπουλο εκ μέρους της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής των ομάδων των κομμουνιστών στρατιωτών του Μετώπου και δημοσιεύτηκε στον «Εργατικό Αγώνα» της 20ης του Σεπτέμβρη 1920. Την εποχή εκείνη ο Εργατικός Αγώνας ήταν το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΣΕΚΕ.
Θ.Κ.]
Παντελής Πουλιόπουλος
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
Αφού τόσον καιρό εστρώσαμε της Βαλκανικής, της Ρωσίας και της Ανατολής τα βουνά και τους κάμπους με τα κουφάρια μας, και με το σκοτωμένο αίμα μας εβάψαμε το χώμα και τις πέτρες τους, αφού οι αφέντες πού κυβερνάνε μας δέσανε με τις βαρειές αλυσίδες της οργανωμένης βίας σαβανώνοντας τα σπιτικά μας με τη μαυρίλα της δυστυχίας, έρχονται τώρα με την απαίσια ικανοποίηση του θριάμβου των να μας ζητήσουνε ψήφο ευγνωμοσύνης για το μεγάλωμα της «Πατρίδος» και για την απελευθέρωση των «υποδούλων αδελφών». Αυτό εκήρυξε ο Αύγουστος, ο μεγάλος αφέντης, δείχνοντας στά χάσκοντα παράσιτα της πλουτοκρατίας, πού λέγονται Λαϊκή αντιπροσωπεία, τα καινούργια όρια της «μεγαλυνθείσης Ελλάδος» και τα νευρόσπαστα χειροκροτήσανε και χύσανε θερμά δάκρυα «εθνικής χαράς».
Τι τραγική ειρωνεία. Επάνω στα σύνορα αυτά της μεγαλυνθείσης πατρίδος που φυλάγονται άγρυπνα απ’ τα δικά μας τα ταλανισμένα κορμιά, τέτοιων δακρύων η πηγή είναι σε όλους μας για πάντα στερημένη. Οι αγνές πατριωτικές συγκινήσεις παγώσανε πολύ νωρίς, απ’ τη στιγμή που μέσα στη φρίκη της παγκόσμιας αλληλοσφαγής αντικρύσαμε τη μαύρη αλήθεια στη ζωντανή πραγματικότητα, έξω απ’ τα σύννεφα του ιδεαλισμού, στα οποία βυθίζουνε το νου του δύσμοιρου και άμαθου λαού οι κυβερνώσες κοινωνικές λύμες. Κι όταν, πια, ενώ εμείς τραβούσαμε το θανατερό δρόμο του μαρτυρίου μας με τα νύχια των στρατοκρατικών κοράκων στη σάρκα μας, είδαμε αυτή την παρασιτική τάξη αποχαλινωμένη μέσα στην αποκλειστική ικανοποίηση του ωμού προσωπικού της συμφέροντος και τον άπληστο θησαυρισμό πλούτου, όταν είδαμε αυτούς τους κυβερνητικούς πάτρωνές τους μόλο το φκιασίδι του φιλεργατισμού των να ρίχνουν στο τέλος κάθε πρόσχημα δίνοντας τις πιο οικτρές αναχρονιστικές λύσεις στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, εργατικά, αγροτικά, και αρπάζοντας τον ιδρώτα και το αίμα των αδελφών μας εργατών και χωρικών για να χτίζουν τα παλάτια και να γεμίζουν τις κάσες των πλουτοκρατών, όταν ακούσαμε αυτόν τον μεγάλον Κυβερνήτη από ανορθωτής που προοιωνιζότανε ύστερα από την επανάσταση του Γουδί να γίνεται ο δυνατότερος στυλοβάτης του νεοελληνικού πατρονάτου, πετώντας κατάμουτρα στην εργατική τάξη σαν κατηγορηματικό πρόσταγμα τη στυγνή εκείνη φράση «να πεθάνετε», όταν το κλείσιμο της παγκοσμίου ειρήνης απόδειξε χειροπιαστά ότι ο πόλεμος της πολιτισμένης Ευρώπης που έστρωσε με τα κορμιά εκατομμυρίων εργατών τα μέτωπα της Δύσης και του Βορρά δεν είχεν άλλο σκοπό και αποτέλεσμα παρά να δώσει ανθρωπίνη βορά στα τέρατα του πολιτισμένου άγριου αστικού ατομικισμού και στ’ ουρανού τα κοράκια, κι όταν μέσα στο κείμενο της συνθήκης πού ο «Πατέρας της φυλής» θριαμβευτής μας έφερε, βλέπουμε από κάθε άρθρο του να σιγαστράφτει και μια σπίθα καινούργιου πολέμου, όταν πια στο τέλος δε δυσκολευόμαστε να νοιώσουμε ότι ο ιδρώτας της δουλείας μας, με την οποία αύριο θ’ αγωνιστούμε να ξαναζωντανέψουμε την ύπαρξή μας, είναι προορισμένος να χυθεί σε κανόνια και πολεμικά καράβια για τις καινούργιες ανθρωποσφαγές που από τώρα μας ετοιμάζουνε οι τύραννοι της Γης, τότε πια τα μεγάλα και παχιά σας λόγια και τα ψευτορωμαντικά ιδανικά της πατρίδας σας τα εθνικά και ιερά σας, χορτάτοι πλουτοκράτες, εξαερωθήκανε κι απ’ την πηγή δακρύων «Εθνικής Χαράς» ξεπήδησε γιγαντωμένη και πελώρια η βαρυγκομιά του δυναστευομένου ανθρώπου, στεντόρεια στην κραυγή της διαμαρτυρίας και του απολυτρωτικού της εγερτηρίου, υποβλητικά κατηχητική στην καρδιά των βασανισμένων αδελφών μας, φοβερή στη λύσσα της καταστροφής του απανθρώπου, βαρβάρου, του πλάνου συστήματός σας, παντοδύναμη και φωτισμένη στην ξαναγεννήτρια του κόσμου ιστορική της αποστολή.
Δεν μπορείτε νάχετε σεις πατρίδα ούτε ιδανικά. Τα ιδανικά σας και η πατρίδα σας είναι κλεισμένα μέσα στο σιχαμερό σας συμφεροντολογικό σας εγώ που την κτηνώδη απληστία του χορταίνει η θυσία του ανθρωπίνου αίματος. Η πατρίδα αυτή που την περιτριγυρίζετε μ’ έναν γελοίο πλασματικό φωτοστέφανο είναι η δική μας η πατρίδα. Και οι αληθινοί πατριώτες είμαστε εμείς. Όχι γιατί σκοτωθήκαμε και σκοτώσαμε άλλους ανθρώπους και ματώσαμε και ταλαιπωρηθήκαμε για τα συμφέροντά σας κάτω απ’ την πίεση της βίας σας, αλλά γιατί το κήρυγμα της μεγάλης αλήθειας πούρχεται βροντόφωνο από κει πάνω1Εννοεί τη Σοβιετική Ρωσία, Σ.τ.Ε. μας εσφυρηλάτησε την καρδιά μας με τη θέληση της αγαπημένης πατρίδας μας αναγεννημένης κι ευτυχισμένης με τη δύναμη την ακαταμάχητη που χρειάζεται στους μεγάλους απολυτρωτικούς αγώνες, με την αγάπη για όλους τους δυναστευομένους ανθρώπους του κόσμου και για τη λευτεριά και για την παντοτινή ειρήνη και για την αδελφοσύνη. Αυτή είναι ή πατρίδα για την οποία έχουμε την ανώτερη θέληση και δύναμη να πολεμήσουμε. και θα πολεμήσουμε γι’ αυτήν.
Εμίλησεν ο δικτάτορας. Κοροϊδεύει τον εαυτό του νομίζοντας ότι θα μας κρατήσει στο σκοτάδι της αμορφωσιάς και της μακαριότητας πού τόσο ευνοούν τούς καταχθόνιους σκοπούς κάθε αστικού κόμματος, απαγορεύοντας τα δημοσιογραφικά όργανα του Κόμματος που δίνουν την ενιαία κατεύθυνση του απολυτρωτικού κινήματος στην Ελλάδα, να κυκλοφορήσουνε στο Μέτωπο.
Το επαναστατικό εγερτήριο, κραταιέ Αύγουστε, εσάλπισε πρo πολλού στις καρδιές των πολεμιστών του μετώπου. Οι φρικαλεότητες του μεγάλου σας πολέμου ήταν το προανάκρουσμα. Το μεγαλουργό έργο του Βορρά ήταν ή θριαμβευτική επωδός του. Εκείνος εκορύφωσε τη μεγάλη άρνηση, τούτο επύργωσε τη συνείδηση της θετικής δημιουργικής δύναμης σ’ όλους μας.
Το ξέρουμε πως κι εσύ και οι άλλοι αλαλάζοντες ανθρωπίσκοι της αστικής αντιπολίτευσης στηρίζετε τις απαίσιες ελπίδες σας στο βαθύ ύπνο των πολλών.
Είσαστε γελασμένοι αφέντες! Ό Βοριάς είναι αγέρας πολύ δυνατός κι ορμητικός κι αδύνατα φτερά μπροστά του είναι τα πλάνα ιδανικά σας.
Για τις ομάδες των κομμουνιστών στρατιωτών του Μετώπου
Η Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή
(Δημοσιεύτηκε στον «Εργατικό Αγώνα» της 20 του Σεπτέμβρη 1920)
Υποσημειώσεις
