Γενική πολιτική απεργία διαρκείας
Με την ψήφιση του νομοσχεδίου κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης, η κυβέρνηση Τσίπρα διεκδικεί τα τριάντα αργύρια της αμοιβής, από τα Ευρωπαϊκά και ντόπια αφεντικά της. Οι υπηρεσίες της αποδείχθηκαν πολύτιμες για τους Νταισσενμλουμ και Σόιμπλε, για τους διεθνείς και ντόπιους ληστές, χρηματιστές και τραπεζίτες.
Η κυβέρνηση της μασκαρεμένης αριστεράς σκέφτηκε ότι μπορεί η γνωστή μέθοδος της δημιουργικής ασάφειας να απέτυχε παταγωδώς στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαϊκούς “θεσμούς”, θα είχε όμως σίγουρα καλύτερα αποτελέσματα στην εξαπάτηση του λαού, στη δημιουργία ψεύτικων ελπίδων και αυταπατών σε ένα λαό που ήδη λιμοκτονεί, που ήδη βιώνει την φρικτή πραγματικότητα της ανεργίας και της φτώχειας.
Όμως κάνει και πάλι λάθος. Από την αρχή αυτής της ιστορίας, της υποδούλωσης της χώρας και του στιγματισμού ενός ολόκληρου λαού με την ενοχή του “χρέους”, της επιβολής των φρικαλέων μνημονίων για την εξυπηρέτησή του και τον επίμονο αγώνα της τάξης που οδήγησε στην ανατροπή πέντε κυβερνήσεων, όλοι ήξεραν ποιος θα ήταν ο Ιούδας. Η κυβέρνηση του Τσίπρα είναι ίσως μοναδικό δείγμα κυβέρνησης που κέρδισε την εξουσία όχι κατακτώντας την εμπιστοσύνη του λαού αλλά πατώντας στην απελπισία του.
Η κοινωνική ασφάλιση δεν μπορεί απλά να αθροιστεί σε ένα κατάλογο αντεργατικών μέτρων. Δεν αποτελεί ένα λογιστικό μέγεθος όπως την εμφανίζει η κυβέρνηση, που με την πρόσθεση ή αφαίρεση μερικών αριθμητικών ψηφίων θα μπορούσε να ισοσκελίσει δημοσιονομικά ελλείμματα και να αποτελέσει οικονομικό αντιστάθμισμα ληγμένων χρεογράφων και σφραγισμένων επιταγών. Η βιωσιμότητα της κοινωνικής ασφάλισης δεν διασφαλίζεται με αυξήσεις εισφορών από τους εργαζόμενους και αύξηση χρόνων εργασίας. Δεν διασφαλίζεται μετρώντας δεκαδικά ψηφία στα ποσοστά αναπλήρωσης ούτε δεκάρες στο ύψος των συντάξεων. Είναι βαθιά κοινωνικό και ταξικό ζήτημα. Αφορά την αναπλήρωση της χαμένης εργατικής δύναμης, την αναπλήρωση της κοινωνικής ενεργητικότητας που χάνεται καθημερινά στους χώρους εργασίας. Είναι το κοινωνικό απόθεμα που εξασφαλίζει την επιβίωση των παραγωγών και επιτρέπει να σχεδιάζουν το μέλλον. Ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής χρεοκοπίας, με δύο εκατομμύρια ανέργους και τρία εκατομμύρια ανασφάλιστους, η απώλεια της κοινωνικής πρόνοιας απλά επισφραγίζει την τραγωδία της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης που έχουμε γνωρίσει.
Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες και τα λαϊκά στρώματα που καταστρέφονται, δεν θα καταφέρουν να βρουν λύση στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό, σε μια κοινωνία της εκμετάλλευσης που καταστρέφει την παραγωγή, που κλείνει τα εργοστάσια, που στέλνει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία. Η λύση δεν βρίσκεται στο παρελθόν, στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό. Βρίσκεται στο μέλλον. Σε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης που πρέπει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να δημιουργήσουν παίρνοντας τα εργοστάσια στα χέρια τους, με οργάνωση της παραγωγής από τους ίδιους τους παραγωγούς και διανομή του πλούτου σύμφωνα με τις ανάγκες του καθένα. Θα πρέπει γι’ αυτό οι εργάτες να ξανακερδίσουν την ηγεσία των οργανώσεών τους, να ξαναζωντανέψουν τα συνδικάτα τους, να ξαναπάρουν τους αγώνες στα χέρια τους.
Συνάδελφοι, σύντροφοι, αδέλφια!
Το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας δεν θα μας το χαρίσει κανένας. Η ψήφιση του νομοσχεδίου που κατεδαφίζει την κοινωνική ασφάλιση δεν θα αποτραπεί με μια απεργία – την γενική απεργία της 4 Φλεβάρη που κήρυξαν ΓΣEE και AΔEΔY. Δεν θα αποτραπεί με τις άσφαιρες τουφεκιές των γραφειοκρατικών ηγεσιών. Πρέπει η απεργία αυτή να γίνει δική μας υπόθεση. Να μετατραπεί με την δική μας πάλη σε απεργία διαρκείας. Το μέλλον δεν θα μας χαριστεί και δεν θέλουμε τέτοια δώρα από τις συμβιβασμένες και προδοτικές γραφειοκρατίες. Με την δική μας συμμετοχή και τον δικό μας αγώνα να αναγκάσουμε τα ντόπια και Ευρωπαϊκά αφεντικά, τους κυβερνήτες και τους συνεργάτες τους να πάρουν πίσω τα νομοσχέδια και τους αντεργατικούς τους νόμους. Δεν μας ταιριάζει να παραδοθούμε με ένα λυγμό αλλά να δημιουργήσουμε ένα πάταγο. Kαι να μη διστάσουμε να τους ανατρέψουμε, διεκδικώντας τη δική μας εξουσία, την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό.
Aθήνα 21-01-2016
T. Aλεξόπουλος
εργαζόμενος στο Mετρό
