Το νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το ασφαλιστικό, δεν αφορά μόνο κάποιες επιμέρους αλλαγές, όπως επιχειρεί να πείσει η κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις που ήδη έχει προκαλέσει, με τις ρυθμίσεις που προβλέπει, δείχνουν ένα ευρύτατο μέτωπο ενάντιά της. Από ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες, μέχρι μισθωτούς και συνταξιούχους. Είναι μια συνεχιζόμενη εξαπάτηση η οποία εξοργίζει ακόμα περισσότερο, σε μια περίοδο επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης. Και αυτό γιατί γίνεται ευρύτατα κατανοητό πως αποτελεί μια συνολική κήρυξη πολέμου ενάντια στα όποια ασφαλιστικά δικαιώματα είχαν απομείνει τα τελευταία χρόνια. Κρύβουν ότι ήδη έχουν συμφωνήσει σε μείωση των δαπανών για συντάξεις για τη διετία 2015-2016 κατά 2,25 δις ευρώ. Οι ίδιοι προτείνουν αύξηση των εισφορών, άρα μειώσεις μισθών και συντάξεων. Το ίδιο βράδυ, που διαμορφώθηκε το οριστικό σχέδιο του ασφαλιστικού που θα παρουσιαστεί στους τοκογλύφους δανειστές, άνοιγε και το ζήτημα αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, για την απελευθέρωση των απολύσεων και το λοκ άουτ των εργοδοτών.
ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ. ΝΑ ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ
H κυβέρνηση προκαλεί επικαλούμενη την ανάγκη αλλαγής του ασφαλιστικού, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν κουρσευτεί από τα PSI, και τις μεθοδεύσεις πληρωμής του χρέους, με οποιοδήποτε τίμημα. Και αυτή η κυβέρνηση, για να είναι σωστή στις υποχρεώσεις της στους τοκογλύφους δανειστές, όπως υπενθυμίζει συνέχεια ο Τσίπρας, βγάζει στο σφυρί τα εμβόλια, τα φάρμακα, την πρόνοια και την περίθαλψη, την ίδια την υγεία των εργαζόμενων και των άνεργων. Χρησιμοποιεί το ασφαλιστικό για να ανοίξει ζητήματα μείωσης μισθών, για να χτίσει τις συμμαχίες της με το κεφάλαιο, που λαχανιασμένα έσπευσε να συναντήσει αμέσως η κυβέρνηση.
ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Οι δύο πρώτες απεργίες στο τέλος της περασμένης χρονιάς, ήταν προειδοποιητικές βολές. Xρειάζεται να δοθούν μάχες με σχέδιο και προοπτική. Πώς όμως, όταν η συνδικαλιστική γραφειοκρατία κινείται με το γνωστό τρόπο να βγάζει την υποχρέωση με 24ωρες απεργίες χωρίς προοπτική και σχέδιο μάχης; Η οργή μας υπερβαίνει τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Ήδη, από τις πρώτες κινητοποιήσεις ενάντια στο ασφαλιστικό, και τις διεργασίες σε κλάδους που ήδη έχουν ανοίξει φαίνεται ότι η απεργία της 4 Φλεβάρη μπορεί να είναι καταλύτης σοβαρών πολιτικών εξελίξεων. Η ΓΣΕΕ κάνει αυτό που ξέρει να κάνει πάντα. Βάζει μια απεργία για να βγει η υποχρέωση, να μην απομονωθεί και απονομιμοποιηθεί ακόμα περισσότερο, βλέποντας πως η κινητικότητα σε διάφορους κλάδους, δείχνει υπαρκτές δυνατότητες υπέρβασης του χρονολόγιου της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Aπό την άλλη το ασφαλιστικό και η ψήφισή του, είναι δεμένο με τη ζωή της ίδιας της κυβέρνησης.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Ταυτόχρονα όμως, η απεργία αυτή, ή η όποια 24ωρη απεργία δε μπορεί να αποτελεί κορύφωση για το εργατικό κίνημα, όπως εκτιμούν μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος. Σε αυτή τη φάση το κύριο κριτήριο της παρέμβασης των εργατικών και επαναστατικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα, πρέπει να είναι η ενίσχυση της πολιτικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης από το κράτος και τις κυβερνήσεις του, το κεφάλαιο και τους συνδικαλιστές γραφειοκράτες. Με κινητοποιήσεις που θα μπλοκάρουν τις κρατικές λειτουργίες, θα ενισχύουν την ανεξάρτητη οργάνωση των αγώνων από το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης.
Το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που καταθέτει η κυβέρνηση, θεωρείται από τους δανειστές, ως όρος για οποιαδήποτε συζήτηση για το χρέος, ακόμα και αυτή την προσχηματική συζήτηση, και για άλλη μια φορά γίνεται τρομοκρατικό επιχείρημα για την επόμενη χρηματοδότηση. Είναι φανερό, πως η κατάθεση και η ψήφιση του ασφαλιστικού, είναι δεμένη με την παραμονή της ίδιας της κυβέρνησης. Δεν μπορούμε να μιλάμε για νίκη στο ασφαλιστικό, και να δίνουμε ραντεβού σε επόμενη φάση, για να δώσουμε από καλύτερες θέσεις τη μάχη ενάντια στην κυβένηση. Η μη κατάθεση του ασφαλιστικού, η ήττα της κυβέρνησης σε αυτό το ζήτημα, σημαίνει αυτομάτως επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων, που θα πρέπει να τις αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα με τα δικά του ανεξάρητα κέντρα αγώνα, ένα προγραμματικό πλαίσιο για τη συνολική δημοκρατικά και συγκεντρωτικά σχεδιασμένη οικονομία στη χώρα, σοσιαλιστικά και διεθνιστικά.
Χρειάζεται να ειπωθεί η αλήθεια στην εργατική τάξη: το καπιταλιστικό σύστημα σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σε κρίση και παρακμή. Τώρα το ζητούμενο δεν είναι η διατύπωση μόνο κάποιων διεκδικήσεων, αλλά η στρατηγική απάντηση της εργατικής τάξης, σε όλο το αδιέξοδο που προξενεί στη ζωή της ο καπιταλισμός. Και εδώ βρίσκεται η αναγκαιότητα του επαναστατικού κόμματος.
Μπορούμε λοιπόν να προετοιμάσουμε καταλήψεις, διαδηλώσεις, απεργιακές μάχες με στόχο το ασφαλιστικό νομοσχέδιο να μη φτάσει στη Βουλή. Για την ανατροπή της κυβέρνησης από τα κάτω και από τα αριστερά. Σε μια μάχη με πρωταγωνιστή την ανεξάρτητη πολιτική δράση των εργαζομένων από τα αστικά πολιτικά κόμματα, την κυβέρνηση, τα αφεντικά και τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές. Με τα δικά μας ανεξάρτητα κέντρα αγώνα. Με σαφή στόχο την εργατική εξουσία, και την οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας από τους παραγωγούς του πλούτου. Παλεύουμε για την αναχαίτιση της νέας αντιασφαλιστικής επίθεσης. Για τη διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας με εργατικό έλεγχο. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει, σε αυτή την εποχή της καπιταλιστικής παρακμής, υγεία, πρόνοια και ασφάλιση με κέντρο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του. Σε αυτή την επιχείρηση συντριβής του ασφαλιστικού, κάθε εργατικού δικαιώματος, σε αυτή την κατάπτυστη διαπραγμάτευση της αξιοπρέπειας, καλούμε σε Ενιαίο Μέτωπο, εργατικό, διεθνιστικό και επαναστατικό, όλα τα αδέρφια μας ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή και φύλο, σε όλη την Ευρώπη, κάθε πρόσφυγα και μετανάστη που σήμερα παίζουν σαν τυχερό παιχνίδι την ίδια του τη ζωή.
N. Πελεκούδας
