«Αναπάντεχες» συμμαχίες και μέτωπα
Σε συγκέντρωση – διαδήλωση καλεί το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πειραιά την Πέμπτη 25 Ιουνίου ώρα 7:00 μ.μ. στην Πλατεία Κοραή με κεντρικό σύνθημα “Όχι στο Master Plan της COSCO”. Η συγκέντρωση αυτή έρχεται σε συνέχεια της πρόσφατης απόφασης του ΣτΕ για προσωρινή αναστολή των παράνομων βυθοκορήσεων της COSCO στην Πειραϊκή, το οποίο υπήρξε αποτέλεσμα σημαντικών κινητοποιήσεων και δικαστικών παρεμβάσεων από κινήσεις πολιτών και συλλογικότητες της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά τις οποίες στήριξε και στις οποίες συνέβαλε σθεναρά και με τρόπο καθοριστικό το Εργατικό Κέντρο του Πειραιά.
Το ΕΚΠ επιδεικνύοντας αξιοσημείωτη μαχητικότητα και δείχνοντας έμπρακτα ότι επιλέγει τη δράση του χωρίς τη ρεφορμιστική αντίληψη ότι μέσα στον καπιταλισμό το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να βάζει το ζήτημα της εξουσίας έχει προκαλέσει για το λόγο αυτό, τις αντιδράσεις απ’ ολόκληρο το φάσμα ενοχλημένων και δυσαρεστημένων, είτε λόγω των τεράστιων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που θίγονται, είτε επειδή οι μικρές έστω νίκες όπως αυτή ενώπιον του ΣτΕ, ενισχύουν την αυτοπεποίθηση των εργατών και σπέρνουν την αμφιβολία απέναντι στην προπαγάνδα (και από τα αριστερά) που στοχεύει να αναπαράγει την ηττοπάθεια και την αντίληψη ότι οι εργάτες δεν μπορούν εντός του καπιταλισμού να θέτουν ριζοσπαστικές και ρηξικέλευθες διεκδικήσεις όπως για παράδειγμα «δημόσιο λιμάνι κάτω από εργατικό έλεγχο».
Διεκδικήσεις που είναι οι μόνες που αποδεδειγμένα μπορούν να εμπνεύσουν τους εργάτες και το λαό όταν το καπιταλιστικό σύστημα και η αστική διακυβέρνηση του σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο, αποδεικνύεται επίσης ότι δεν έχουν καμία πραγματική λύση να επιδείξουν, ικανή να εξασφαλίζει οποιαδήποτε έξοδο από την κρίση και επιστροφή σε οποιαδήποτε κανονικότητα.
Τη στάση αυτή, παρά τις διακηρύξεις και τις κορώνες για το περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται στην Πειραϊκή και τα καλέσματα ενάντια στους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς στο λιμάνι, που περιλαμβάνουν και τα έργα καταστροφής της ακτής της Πειραϊκής, με την υλοποίηση του φαραωνικού έργου επέκτασης της προβλήτας της κρουαζιέρας από την COSCO φαίνεται να κρατά και το ΚΚΕ. Στο φύλλο του Ριζοσπάστη 15/5/2020 και σε δημοσίευμά του με τίτλο «Όχι στο περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται στην Πειραϊκή» διατείνεται λίγο-πολύ ότι η διεκδίκηση για «δημόσιο λιμάνι με εργατικό έλεγχο» στοχεύει στην κρατικοποίηση του ΟΛΠ, τον οποίο αξιολογεί εμμέσως ως προβληματική επιχείρηση για να μπορέσει να στηρίξει το σκεπτικό του ότι ένα τέτοιο πλαίσιο συνιστά κρατικοποίηση ζημιών! Ισχυρίζεται επίσης εμμέσως, ότι ο λαός και οι εργάτες θα πρέπει να ενδιαφέρονται να θέσουν το ζήτημα της εξουσίασης των υποδομών της χώρας, μόνο αφού καταστούν αυτές κοινωνική περιουσία, το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει εγκατασταθεί ένα νέο δίκαιο, μία νέα νομιμότητα που θα επιβάλλει η επανάσταση, όταν… ωριμάσουν οι συνθήκες! Τη στιγμή που η εργατική τάξη απειλείται με καταστροφή, το θέμα της αμφισβήτησης της αστικής εξουσίας παρά την εμμένουσα επί δεκαετία και διαρκώς κλιμακούμενη κρίση της, δεν γίνεται ανεκτό από την κοινοβουλευτική αριστερά ούτε ως σύνθημα!
(ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15/5/2020 – Ο Αλέξανδρος Κοτέας μέλος ΤΓ Πειραιά ΚΚΕ «… Σχολίασε επίσης προτάσεις που διακινούνται από άλλες δυνάμεις, οι οποίες ως απάντηση σε αυτούς τους σχεδιασμούς μιλούν για «δημόσιο λιμάνι με εργατικό έλεγχο» στο πλαίσιο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Όπως είπε, τέτοιες θέσεις «στόχο έχουν να επαναφέρουν στην ατζέντα τις γνώριμες από το παρελθόν “κρατικοποιήσεις”, συσκοτίζουν την κατάσταση και σκόπιμα αποκρύβουν από την εργατική τάξη ότι το αστικό κράτος, ως ο συλλογικός καπιταλιστής, πολλές φορές έρχεται να “εξαγοράσει” προβληματικές επιχειρήσεις και εγκαταστάσεις, προκειμένου, αφού πληρώσει ο ελληνικός λαός τα σπασμένα, να τα παραδώσει ξανά προς αξιοποίηση στο κεφάλαιο».
Στον αντίποδα βρίσκονται οι θέσεις του ΚΚΕ, αφού «το λιμάνι του Πειραιά, όπως συνολικά τα λιμάνια και οι υποδομές της χώρας, μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες μόνο όταν περάσουν στα χέρια του λαού και γίνουν κοινωνική περιουσία. Η ικανοποίηση των εργατικών – λαϊκών αναγκών μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία από τους καπιταλιστές και θέσει όλες τις παραγωγικές δυνάμεις προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο».
Κατ’ αυτήν την έννοια και έχοντας τα παραπάνω αντικειμενικά δεδομένα, γίνεται απολύτως κατανοητό γιατί η Διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Πειραιά πλαγιοκοπείται σκληρά όχι μόνο από τους φυσικούς αντιπάλους της, από τα έξω, αλλά και εκ των έσω.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες που ευθέως διατυπώνονται από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, αλλά και την Πανελλήνια Ένωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΝΕΝ) οι δυνάμεις της ΔΕΣΚ (ΠΑΜΕ) και τα μέλη του Δ.Σ με επικεφαλής τον Πρόεδρο έχουν προβεί σε ενέργειες οι οποίες είναι παράνομες, καταχρηστικές και συνδικαλιστικά ανεπίτρεπτες, θέτοντας προβλήματα στην ομαλή υλοποίηση των αποφάσεων του Δ.Σ και τον σχεδιασμό που αποφασίστηκε για το θέμα της αποτροπής της ολοσχερούς παράδοσης του λιμανιού στην COSCO.
Το ΕΚΠ και η ΠΕΝΕΝ θεωρούν ότι το γεγονός αυτό είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το αίτημα των 15 σωματείων που ανήκουν στο μπλοκ της συνδικαλιστικής επιρροής του ΠΑΜΕ, μέσα από το οποίο επιχειρείται η ουσιαστική κατάργηση των αποφάσεων της Διοίκησης και της αντικατάστασής αυτής, ως θεμελιώδες όργανο του ΕΚΠ, από κάποια απόφαση “ενός έκτακτου συνεδρίου” το οποίο καλείται να υποκαταστήσει τον ρόλο της Διοίκησης και στην ουσία να την καταργήσει, εάν και εφόσον βέβαια ευδοκιμήσουν οι σχεδιασμοί τους.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί αλήθεια τη σχέση μεταξύ της συγκεκριμένης πρακτικής των προσκείμενων στο ΠΑΜΕ συνδικαλιστικών παρατάξεων και της πολιτικής στάσης του ΚΚΕ στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού;
Ποιος δεν θα αναζητήσει αναλογίες στη στάση που κρατά το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ; Πόσο τελικά συνιστά για τον πολιτικό αυτό φορέα αγωνιστικό πρόταγμα μέσα στο σήμερα, η αποτροπή των ιδιωτικοποιήσεων; Ποιο είναι το πλαίσιο διεκδίκησης για την εργατική τάξη σύμφωνα με τους συγκεκριμένους ταγούς της μέσα στο σήμερα;
Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ επιβεβαιώνουν και σε αυτή την υπόθεση ότι η αστική εξουσία στα μέσα παραγωγής και τις υποδομές της χώρας, το αστικό κράτος εν τέλει, αποτελεί γι αυτούς την ιερά αγελάδα, την οποία δεν έχουν κανένα σκοπό να ακουμπήσουν. Κι αν πράγματι εν μέσω της τέλειας καταιγίδας που διανύουμε, με ένα σύστημα παραγωγής χρεωκοπημένο και ετοιμοθάνατο, θα μπορούσε ο αγώνας της εργατικής τάξης να μην είναι τίποτα πέρα από την αύξηση του μεροκάματου ή του επιδόματος ανεργίας, ίσως κάποιοι να απαντούσαν ότι αρκεί και αυτό. Αποδεικνύεται όμως καθημερινά ότι με τις ορδές των ανέργων και των εξαθλιωμένων να πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο και το κοινωνικό χάσμα να ανοίγει έως την άβυσσο, η παρακίνηση «αναμείνατε στο ακουστικό σας…» δεν εισακούεται από τους απελπισμένους.
ΜΚ
Για την αναλυτική ενημέρωση στη συγκεκριμένη υπόθεση παρατίθενται οι υπερσύνδεσμοι:
