Ο θάνατος της 60χρονης εργαζόμενης του Δήμου Ζωγράφου, αποτελεί ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα, αυτή τη φορά όχι από κάποιον ιδιώτη επιχειρηματία, αλλά από ένα φορέα του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Είναι ένδειξη της συνολικής αναλγησίας του ίδιου του κράτους, αλλά και των “μικρών” κρατών, των δήμων, που εδώ και πάρα πολλά χρόνια λειτουργούν ως επιχειρήσεις.
Η επιχείρηση της κυβέρνησης, και των δημάρχων όλες τις προηγούμενες ημέρες, για πάση θυσία πόλεις χωρίς σκουπίδια, μιας που υποτίθεται πως κινδύνευε η δημόσια υγεία από αυτά και με το δεδομένο πως τρομοκρατήθηκε μην προσλάβει η απεργία των συμβασιούχων των ΟΤΑ ανεξέλεγκτες πανεργατικές διαστάσεις, προέβλεπε κοινωνικό αυτοματισμό στον οποίο απέτυχαν. Έπειτα διάσπαση της απεργίας από τα μέσα. Η απεργία και πάλι συνεχίστηκε. Στο τέλος η συνδικαλιστική γραφειοκρατία του χώρου έπαιξε το ρόλο της με τη λήξη της απεργίας. Είναι εξοργιστική η φράση “Εργάτες της δουλειάς και όχι των απεργιών!” που ξεστόμισε η γραφειοκρατική ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ στην σχετική της ανακοίνωση για την εργατική δολοφονία της συναδέλφισσας, μόλις 2 μέρες μετά το κλείσιμο της απεργίας! Επιχειρεί να ξεπλύνει τον συμβιβασμό της με την κυβέρνηση, λοιδορώντας τον απεργιακό αγώνα.
Και τώρα νεκρή εργαζόμενη! Με προβλήματα υγείας, σε μια μέρα απάνθρωπων συνθηκών προς εργασία λόγω καύσωνα, με την απουσία οποιασδήποτε προστασίας, διαλειμμάτων και ιατρικής φροντίδας, μια εργαζόμενη καταρρέει την ώρα που εργάζεται! Ο Δήμος Ζωγράφου για να περάσει τις εξετάσεις από την κυβέρνηση ως ενός δήμου που καθάρισε γρήγορα με τα σκουπίδια του, δεν υπολογίζει τους ανθρώπους που μαζί με τον αγώνα για να κρατήσουν τη δουλειά τους, παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα.
Είναι μια κλωστή εργοδοτικών εγκλημάτων που συνεχίζει να υφαίνεται από ιδιώτες επιχειρηματίες και κράτος, από τα ΕΛΠΕ και τις εκρήξεις στα Everest, μέχρι το Δήμο Ζωγράφου και Μεγαρέων, που πριν λίγους μήνες είχε και αυτός να παρουσιάσει νεκρό συμβασιούχο επίσης στον τομέα της καθαριότητας. Όπως επίσης και ο Πακιστανός εργάτης στη Νέα Ιωνία που έχασε τη ζωή του από εξάντληση την ώρα που δούλευε. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση και κρίση, κρατική και ιδιωτική, απειλεί να συμπαρασύρει στο τέλμα και την παρακμή της τη ζωντανή εργατική δύναμη ανεξάρτητα από εθνικότητα και κλάδο.
Η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ηθικός αυτουργός των εργοδοτικών εγκλημάτων, με το πεδίο που παραχωρεί στα αφεντικά να κάνουν ότι θέλουν στους χώρους δουλειάς, και κυρίως με το κράτος έκτακτης ανάγκης, το οποίο μπορεί να διαλύει κάθε όρο παροχής αξιοπρεπούς εργασίας, αλλά από την άλλη μπροστά στο φόβο για το τι εξεγέρσεις μπορεί να προκαλέσει η πολιτική της, διατηρεί και αυξάνει τα σώματα καταστολής, το χαφιεδισμό, το φασισμό και το ρατσισμό.
Αν δεν τους ανατρέψουμε, το μόνο που θα μας ανήκει θα είναι το χώμα που θα θελήσει να μας θάψει αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Φραγμό στη συνέχιση των εργοδοτικών εγκλημάτων, μπορεί να βάλει μόνο η εργατική τάξη, με τα δικά της όργανα πάλης, ανεξάρτητα από κράτος αφεντικά και συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Με τη δική της εξουσία, χωρίς κατασπατάληση και εξόντωση των παραγωγικών δυνάμεων της ανθρωπότητας και πρώτα από όλα της ίδιας της εργατικής δύναμης.
2/7/17
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα
