Σάλο προκαλούν οι αποκαλύψεις στη Γαλλία για τις αμοιβές της συζύγου του προεδρικού υποψήφιου της Δεξιάς Φιγιόν.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εβδομαδιαίας εφημερίδας “Le Canard enchainé” η Πηνέλοπι Φιγιόν, φέρεται να εργάσθηκε ως βοηθός την περίοδο που αυτός ήταν βουλευτής καθώς και του διαδόχου του όταν ο Φιγιόν έγινε υπουργός! Ειδικότερα, το άθροισμα των αποδοχών της κυρίας Φιγιόν για την εργασία της ή καλύτερα για την αργομισθία της έφτασε μέχρι και τα 500.000 ευρώ για την περίοδο 1998-2013!
Το συγκεκριμένο σκάνδαλο θα ήταν άλλη μια συνηθισμένη περίπτωση αργομισθίας μια συζύγου ενός πολιτικού που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός. Τι πρωτότυπο! Αν όμως δούμε πίσω από τις γραμμές θα καταλάβουμε ότι αυτή η αποκάλυψη έρχεται σε μια εκρηκτική συγκυρία όχι μόνο για τη Γαλλία αλλά για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Φιγιόν κατεβαίνει στις εκλογές με μια ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη ατζέντα, η οποία ελάχιστα διαφέρει από εκείνη της Λεπέν. Ειδικότερα ο Φιγιόν υπόσχεται περισσότερη λιτότητα π.χ., απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Επιπλέον εμετικές είναι οι απόψεις του για τον «εκπολιτιστικό» ρόλο της αποικιοκρατίας και την… κακή επιρροή του Μαρξισμού στα Πανεπιστήμια! Και όλα αυτά, όταν η Γαλλία βιώνει και αυτή με άσχημο τρόπο τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Η ανεργία είναι στα ύψη, για τα γαλλικά δεδομένα και ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας και είναι κοινωνικά αποκλεισμένο στο Παρίσι και τις μεγάλες πόλεις. Αυτό το μαρτυρούν οι χιλιάδες άστεγοι που επιβιώνουν στο μετρό και τους δρόμους του Παρισιού και οι φτωχοί και εξαθλιωμένοι νέοι που ζουν στα φτωχά προάστια. Δυστυχώς για τους παραπάνω δεν ισχύουν οι αρχές της Republique «Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφοσύνη».Ενώ για τους πολιτικούς και τους μπουρζουάδες ισχύει η ρήση του Οργουελ ότι όλοι είναι ίσοι αλλά κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους ειδικότερα αν κατέχουν βουλευτικά αξιώματα και έχουν αρκετά λεφτά.
Συνοψίζοντας, αυτό το σκάνδαλο δεν είναι άλλη μια σοκαριστική αποκάλυψη ή παρέκκλιση από την αστική νομιμότητα. Είναι η ίδια η αστική νομιμότητα και η καπιταλιστική δημοκρατία . Φυσικά δεν χωράνε αυταπάτες ότι θα αποδοθούν ευθύνες από την αστική διακαιοσύνη. Η μόνη και πραγματική δικαιοσύνη θα αποδοθεί μόνο όταν ο φτωχός λαός δηλαδή οι εκμεταλλευόμενες και καταπιεσμένες μάζες εξεγερθούν και στείλουν στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας τον κάθε υποψήφιο πρωθυπουργό και τα καπιταλιστικά αφεντικά του και τελειώνουν μια για πάντα με το σύστημα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο. Πάντως η μεγάλη εξέγερση της εργατικής τάξης και της νεολαίας πέρισυ στη Γαλλία έδειξε το δρόμο .
Παν. Bλ.
