Λόφος Φιλοπάππου – Δενδροφύτευση με αστυνομική καταστολή
Το 1956 προκειμένου να σταματήσει η λατόμευση στο λόφο Φιλοπάππου ο χώρος χαρακτηρίστηκε “αρχαιολογικός” και έγιναν δενδροφυτεύσεις. Η επικυριαρχία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας με το πρόσχημα του χαρακτηρισμού αυτού ματαιώθηκε από τον δεκαεπτάχρονο αγώνα των κατοίκων και επικυρώθηκε με απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας (2015). Ο Δήμος Αθηναίων είναι υπεύθυνος για την συντήρηση και βελτίωση του πρασίνου και δεν το κάνει.
Ο λόφος χάνει εκατοντάδες δένδρα εδώ και αρκετά χρόνια, τα οποία δεν αντικαθίστανται μιας και η Αρχαιολογική Υπηρεσία υπερβαίνοντας τις αρμοδιότητές της το έχει απαγορεύσει. Η χλωρίδα χάνεται με τις συνεχείς αποψιλώσεις για πρόληψη πυρκαγιάς, επίσης οι χελώνες καθώς και 128 καταγεγραμμένα είδη ενδημικών και αποδημητικών πουλιών οδηγούνται σε εξαφάνιση. Ένα ευαίσθητο οικοσύστημα 700 στρεμμάτων στην καρδιά της Aθήνας αργοπεθαίνει. Η Πανελληνια Ενωση Επαγγελματιών Γεωτεχνικών και Επιχειρήσεων Πρασίνου σε πρόσφατη ανακοίνωσή της τονίζει ότι: “…Ο λόφος σαν φυτοκοινωνία απαιτεί άμεση δράση ώστε να αναστραφεί η κατάσταση. Χρειάζεται άμεση εκπόνηση διαχειριστικής μελέτης όπου θα οριστούν οι όροι κλάδευσης, φύτευσης, συντήρησης, φυτοπροστασίας, ανάπλασης και προστασίας του υπάρχοντος οικοσυστήματος….”.
Την Κυριακή 3 Μάρτη 2019, η “Συντονιστική Επιτροπή της Λαϊκής Συνέλευσης για το λόφο Φιλοπάππου” κάλεσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών για δενδροφύτευση στο παλιό νταμάρι της νότιας πλευράς. Την παραμονή της δενδροφύτευσης κάτοικοι δέχτηκαν τηλεφωνικές κλήσεις από το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα ότι υπάρχει απαγόρευση από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Από νωρίς το πρωί ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις (ΜΑΤ, ένστολοι, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ κ.λπ.) κατέφθασαν στον περιφερειακό απαγορεύοντας στους κατοίκους όχι μόνο να κρατούν φτιάρια και τσάπες αλλά και να εισέλθουν στον χώρο του Φιλοπάππου. Το αιτιολογικό ήταν “να μη βεβηλωθεί ο χώρος”. Παρά τα παρατεταγμένα πράσινα ΜΑΤ που απέκλειαν την είσοδο, οι συγκεντρωμένοι με τα φαγητά στα χέρια ανέβηκαν συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων και έφτασαν στο παλιό νταμάρι.
Ενώ στο ηλιόλουστο νταμάρι το παιχνίδι, το φαγητό, οι μουσικές και το κέφι συνόδευαν την δενδροφύτευση, οι κάτοικοι δέχτηκαν την εισβολή των ΜΑΤ που με σπρωξιές και γκλομπιές προσπάθησαν να τους απωθήσουν έξω από αυτό. Η αποφασιστικότητα και η αντίσταση διεκδικώντας την παραμονή σε έναν ελεύθερο δημόσιο χώρο, κατάφερε την οπισθοχώρηση των ΜΑΤ τα οποία όμως παρέμειναν εκεί. Με πρωτοβουλία αγωνιστριών, απέναντι στο φόβο και την τρομοκρατία που οι δυνάμεις καταστολής προσπάθησαν να επιβάλουν, οι χοροί συνεχίστηκαν με τα ΜΑΤ μάλλον ασυνήθιστα σε τέτοια γεγονότα και απορημένα “τι κάνουμε εμείς εδώ τώρα;” να παρακολουθούν. Αργότερα τα ΜΑΤ αποχώρησαν αφήνοντας ένστολους να επιτηρούν τους κατοίκους. Μετά την αποχώρηση των συγκεντρωθέντων και όλων των αστυνομικών δυνάμεων, αγωνιστές κα αγωνίστριες επέστρεψαν και φύτεψαν και τα υπόλοιπα δέντρα στο σημείο. Να κάνουμε γνωστό ότι στο σημείο της δενδροφύτευσης εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, σχεδίαζαν να κατασκευάσουν με πολύ τσιμέντο και σίδερο θέατρο 500 – 1000 θέσεων και το κίνημα κατοίκων το απέτρεψε.
Η συνειδητή εγκατάλειψη για τα επιχειρηματικά σχέδια “αξιοποίησης” στο λόφο και την μετατροπή του σε λόφο – μουσείο, πάνε χέρι – χέρι με τις πολιτικές εκείνες που προκαλούν με το πλιάτσικο της γης οικολογικές και όχι μόνο καταστροφές στην Ελλάδα (Σκουριές, Λευκίμμη, Ηπειρο, Δυτική Ελλάδα, Ιόνιο, Κρήτη κ.λπ.) αλλά και παγκόσμια. Eίναι τα ίδια συμφέροντα κι οι ίδιες λογικές που επέτρεψαν να χτιστούν ξενοδοχεία – μαμούθ κάτω από την Aκρόπολη, στο Kουκάκι – τα οποία σταμάτησαν για ένα χρόνο (μέχρι να ξεχαστεί το ζήτημα;).
Ενάντια σε ό,τι θέλησαν να επιβάλουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Υπουργείο Πολιτισμού διαμέσου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, ο Δήμος Αθηναίων και οι Θεσμοί, το μαχόμενο κίνημα για το λόφο θα συνεχίσει να είναι στο δρόμο και συλλογικά να διεκδικεί τα αυτονόητα.
Τ.Β.
