του Νίκου Λέκκα
Αν σύντροφοι, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τόσο θεάρεστο έργο, που κανένας προκάτοχος της διακυβέρνησης αυτής της χώρας δεν έχει τολμήσει, και η στάση του απέναντι στους μειοψηφούντες είχε τέτοια ουμανιστική αξία που θα την ζήλευαν και οι Πατέρες ακόμα και ο Κύρκος, τότε γιατί φίλοι, ένθερμοι υποστηριχτές του ΚΚΕ εσωτερικού, με την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ δαγκωθήκαν, και με την αρχηγία Τσίπρα έπαθαν ζημιά, και έτρεχαν για φαρμακευτική υποστήριξη, για μια προδοσία που γι’ αυτούς ήταν προδοσία Ζωής; Είναι και κάποιας ηλικίας όποτε οι πίκρες μετράνε αλλιώς.
Αλλά και πως γίνετε με τέτοιο «Έργο» υπόδειγμα και προσφορά σε ομοφυλόφιλους, χρήστες, περιθωριακούς, με την «Ένταξη» αυτών των ανθρώπων κατ’ ευθείαν στο εξελικτικό βήμα της κοινωνίας, τότε ποιος ο λόγος να τους βρίζουν οι πάντες, κάτι που παλιά το είχε πάρει «εργολαβία» μόνο η Φάνη Πάλλη – Πετραλιά. Ακόμα και σε δημιουργήματα Τέχνης.
Φυσικά όλοι οι άλλοι κυκλοφορούσαν και εμείς κυκλοφορούμε ακόμα ελεύθερα ανάμεσα στους ανθρώπους, και στους περιθωριακούς, πίνανε, πίνουμε και κάνουμε ακόμα τα πάντα δίπλα – δίπλα, και μόνο λίγοι από μας λοιδορούν, ότι δεν είχε την κοινωνική και οπτική αποδοχή τους, τουλάχιστον την μέρα, απλά με μια σνομπ στάση αλλά την νύχτα είναι αλλιώς. Τώρα δεν ψάχνουμε την νύχτα, πάντα θα υπάρχει, όσες διαφοροποιήσεις κι αν υποστεί, ψάχνουμε τις εναλλακτικές της, τουλάχιστον τις κάποτε. Γιατί αυτά τα χαρακώματα ήταν σπουδαία ενάντια στην άνοδο του τίποτα. Και προσπαθούμε με γνώση για μια άλλη νύχτα, σε άλλα στέκια μελλοντικά με προσωπικότητα, μαγεία και γοητεία. Όχι σε καταβόθρες.
Αλλά τα σκουπίδια της ψυχής τα πετάς. Το να είσαι ο ίδιος σιχαμένος πού μπορεί να βγει; Και μιλάω για την γενιά μου. Αυτή των Σαραντάρηδων αρχής δεδομένης. Κάποτε η καλύτερη ηλικία για το άρρεν. Αλλά σύντροφοι αυτή η γενιά, στην πιο δημιουργική της ηλικία, αντί να πετάξει τα σκουπίδια της, ή τουλάχιστον να τα σκεπάσει εντός της, τα θεοποιεί και τα επιβάλλει. Τρόποι διαφυγής υπάρχουν πάμπολλοι και πάντα πετυχαίνουν, και ο τρόπος είναι απλός έως απλούστατος, από ένα ταξίδι σε άλλους τόπους ως αναψυχή, (γιατί τίποτα δεν λύνεται με την φυγή, απλά μετατοπίζεται), έως τον λόγο. Και δεν εννοώ τους ψυχολόγους και αυτά που λένε. Που δεν μπορούν να βοηθήσουν γιατί δεν έχουν τον τρόπο του συλλέκτη εμπειριών. Και μην νομίζετε ότι ο άλλος μπορεί να βοηθήσει σε τίποτα. Η θεραπεία είναι εντός. Και ο κόσμος διάκοσμος. Και την ευτυχία δεν μπορεί να στην προσφέρει κανένας. Εντός σου υπάρχει. Στην καθαρή συνείδησή σου. Και στην προσφορά σου καθ’ όλη την πορεία σου. Πάντα.
Και τα πάθη τα έχουμε για να μας δίνουν κουράγιο. Ας πούμε ο καπνός. Που στην Ελλάδα έχουμε υπέροχους. Να πάνε κάτω τα φαρμάκια και τα βάσανα από την ανηφόρα της ζωής. Από μια ανηφόρα που είναι συνεχόμενη. Που την τέχνη του Καπνίζειν και του Πίνειν την είδαμε από παιδιά. Κυρίως στις λαϊκές αγορές.
Άντρες με χαρακιές στο πρόσωπο αλλά ντούροι στο κορμί και κάποια τσιγάρα μπασμά. Που είχαμε την τύχη στην αρχή του γυμνάσιου, εμείς οι Σαραντάρηδες να δοκιμάσουμε, χωρίς να έχουμε ιδέα από γευσιγνωσία. Προϊόντα της Σεκ απ. Ξάνθη μεριά. Που αν υπήρχαν τώρα ή αν είχες εικόνα από το νεφέσι (τουτέστιν την ευχαρίστηση) που δημιουργούσε στα κουρασμένα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων με κιμπάρικη στάση / θέση στην διαφορετικότητα, τα χασισοτσίγαρα δεν θα ήταν τόσο υπερεκτιμημένα, ειδικά τα τωρινά, αυτά με μια παλ γεύση φυτοφάρμακου. Και αν έχεις και από ένα ουζάκι ή λίγη ρετσίνα με καμιά λίγη σαρδέλα το πάρτυ είναι σουπερ – δόξα στα άφιλτρα. Η φτώχια θέλει καλοπέραση. Και το πράσινο σαπούνι κάνει την δουλειά του, καθαρίζει. Τώρα τα εξευγενισμένα αφρόλουτρα μπορεί και να μην ωφελούν καθόλου. Η βρωμιά είναι άλλου. Γιατί η Ζωή είναι αλλού, το λέει και ο Κούντερα, καθώς επίσης η Ζωή είναι αλλιώς. Το δεύτερο το σήκωσε και η συντρόφισσα Κατερίνα Μάτσα, ως τηλέ Περσόνα, στο Seven X, του αμετάφραστου στην Ελλάδα συγγραφέα, και ιδιοκτήτη του σταθμού, Ηλία Κουλουκουντή, με έδρα το Λονδίνο, γόνος γνωστότατης εφοπλιστικής οικογένειας.
Το τι του φτάνει του άνθρωπου και τι τον αφορά και πώς μπορεί και θέλει να καταναλωθεί θα το αποφασίσει μόνος του, ο καθένας ξεχωριστά, με τον ουμανισμό ως όπλο. Καμιά εξουσία δεν μπορεί να στο υποδείξει. Μόνο να σταθεί αρωγός. Και ο αγώνας πρέπει σύντροφοι να είναι διαρκής. Χωρίς πολλές αναλύσεις. Πιστεύουμε στην αξία των Κίτρινων Γελέκων εμείς, όχι στις αναλύσεις των επίτιμων διδακτόρων πανεπιστημίων και ψυχολόγων, και έμαθα πρόσφατα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να παραδέχεται ότι δεν τα πήγε και τόσο θεάρεστα με το ερωτικό περιθώριο. Για το κοινωνικό δεν έχω ενημέρωση. Δημιούργησε και ομάδες υποστήριξης της ΛΟΑΤΙ κοινότητας μόνο που διαδίδει ότι οι συνιστώσες δεν είναι αυτές που ξέραμε μέχρι πρότινος, αλλά η αντιπολίτευση ως μέντορας προοδευτικότητας που έχει την δυνατότητα να καταγράφει τις διαφοροποιήσεις και την όρεξη να το κάνει έχουμε φτάσει γύρω στις 100. Και κατά την άποψη τους, το κουήρ δεν είναι ακτιβιστική πολιτική κίνηση με πολιτιστικές προεκτάσεις, αφορά ανθρώπους.
Η παρουσία του καθένα αν είναι τίμια και ειλικρινής είναι σπουδαία, και η ερωτική συμπεριφορά των ανθρώπων σε νταραβέρια με ανθρώπους πάνω από 15 αποδεκτή. Χωρίς καλούπια, υποτιμητικούς τίτλους, ηθικοκρατίες και διακρίσεις. Η σοβαρότητα των ανθρώπων άλλου είναι.
Κορωπί
27-8-2021
